Donderdag 29 en vrijdag 28 februari; Donderdag was de dag van vertrek voor de deelnemers aan het werkbezoek. Het laatste ontbijtje en het pakken van de koffers zijn op zo’n laatste dag de vaste agendapunten. Alle actiepunten die vooraf waren opgesteld waren afgewerkt. Alleen moest er nog een rondje door en om Rehoboth worden gemaakt want ook het gebouw en haar omgeving hebben onderhoud nodig. Samen met Jenö en János werden de punten van onderhoud opgeschreven. Dit onderhoud zal het personeel van OZO uitvoeren of laten uitvoeren. Er dient de komende tijd aandacht te worden besteed aan de tuin. Zo zijn de coniferen aangetast door de coniferenmot en dienen te worden vervangen voor een andere grensafscheiding. Verder zal de verfkwast nog ter hand moeten worden genomen, zowel binnen als buiten het gebouw. Ook zullen er binnen nog wat reparaties moeten worden verricht en de bestrating rondom het gebouw zal ook worden aangepakt. Daarnaast zullen ook de tuinlampen worden vernieuwd, die met dit transport zijn meegekomen.

Na afscheid te hebben genomen van het Jenö en János en hun vrouwen en het personeel van Rehoboth werd het gezelschap om 13.00 uur uitgezwaaid.
De reis verliep niet zo voorspoedig als gehoopt werd. De grenspassage duurde bijna weer ouderwets lang. Zoals de laatste jaren gebruikelijk, liggen de grootste problemen bij de Hongaarse douane. Auto’s worden maar mondjesmaat doorgelaten en dat betekent lange wachttijden. Tot twee keer toe moesten al de bagage uit de bus worden gehaald en door de douanepersoneel worden gecontroleerd. Tegen 17.00 uur was de grens pas gepasseerd. En kon de lange reis richting Nederland beginnen.

In de nacht kon er vlot worden doorgereden, ondanks de mist en wat sneeuwval. Maar tijdens de dageraad kwam het transport in een grote file terecht die een aantal uren kostte. Een deel van de A3 in Duitsland was afgesloten omdat er een vrachtwagen dwars over de weg lag. Dit was ongeveer 70 km voor Frankfurt. Na een broodje in een wegrestaurant dat met veel kunst- en vliegwerk bereikt kon worden, werd vanaf dat terrein via een (verboden) binnenwegje een omweg gevonden en kon voorbij het ongeluk de snelweg weer bereikt worden.

Uiteindelijk werd, na een reis van ruim dertig uur, Middelharnis bereikt.
Er overheerst dankbaarheid dat, ondanks de vertraging, iedereen veilig thuis mocht komen. En dat zaterdag de bus die van firma De Branding gebruikt mocht worden weer op Ouddorp kon worden afgeleverd. De directie van De Branding wordt hartelijk dank gezegd voor het gebruik van deze bus.
Terugblikkend op het 72e werkbezoek kan gesteld worden dat er veel is gedaan. Veel punten konden worden afgewerkt en er werden, zoals maandag, nieuwe contacten gelegd. Hierbij werd Stichting OZO ook weer geconfronteerd met de grote nood en armoede die er in het werkgebied heerst. Zoals meermalen in de verslagen beschreven, is de leegloop van jonge mensen in het gebied enorm groot. De overgeblevenen verkeren veelal in zeer armoedige omstandigheden. Stichting OZO, die deze maand -maart- 25 jaar geleden haar werk is gestart, realiseert zich dat er nog genoeg te doen is, niet alleen voor de allerarmsten maar ook voor hen die hun leven moeten inrichten, zonder hulp van buitenaf.

De bede van allen die bij Stichting OZO betrokken zijn is dan ook dat de Heere God het werk mag blijven zegenen. Graag ontvangt men hierbij ook de hulp van de achterban die, zo werd gemerkt, ook dit werkbezoek via de social media en de website trouw hebben meegeleefd.

Woensdag 26 februari; Bijna kunnen de koffers weer gepakt worden want morgen zal de terugreis over de weg weer worden aanvaard. De brandweermensen vertrekken vrijdag met het vliegtuig.

Vandaag was het een echte voorjaarsdag. De temperatuur was ver boven het vriespunt en een groot deel van de dag was het zonnig. Er moesten nog wat karweitjes worden gedaan, zoals het uitzoeken van verfblikken in het magazijn. Er was een groot aantal blikken verf meegekomen die hier gebruikt gaan worden bij het opknappen van het gebouw. Op de verfblikken komen labels in het Hongaars zodat als het nodig is de juiste verf kan worden gepakt. Verder werd een bezoek gebracht aan Dorá en Géza Kacsó in Batyu. Dorá leidt daar het kinderwerk van The Shelter waar drie keer per week kinderen worden opgevangen. Het merendeel van deze kinderen komt uit sociaal zwakke gezinnen. Stichting OZO steunt al een aantal jaren dit mooie kinderwerk en met het predikantenechtpaar is al een hechte band opgebouwd. Met wat geschenkjes en handwerkmateriaal werden de kinderen verrast. Het werk voorziet duidelijk in een behoefte want ondanks dat veel jonge gezinnen naar het westen zijn vertrokken, komen er steeds meer kinderen naar The Shelter toe. De kinderen komen drie keer in de week bij elkaar en krijgen warm eten, worden geholpen met huiswerk en kunnen met elkaar spelen. Ook wordt er een Bijbelverhaal verteld en de geschiedenis wordt met materiaal verwerkt. In het gebouw (de pastorie) is vorige najaar een gymruimte ingericht. Stichting OZO heeft hier ook een financiële bijdrage aan geleverd. De verschillende toestellen werden met veel enthousiasme gedemonstreerd. 34 kinderen bezoeken dit jeugdwerk en ondertussen is er ook een flinke wachtlijst want voor meer kinderen ontbreekt de ruimte.Verder werd met het echtpaar bijgepraat over de toestand in Oekraïne. Er is niet zoveel veranderd maar het is en blijft een spannende tijd. Uit de gemeente van ds. Géza zijn ook veel mensen naar het buitenland vertrokken. Toch komen er de laatste tijd wel meer mensen naar de kerkdiensten. Dat is voor de kerkenraad een hoopvolle ontwikkeling waar ze erg dankbaar voor zijn.Bij het gebouw zijn ook zonnepanelen geplaatst. Hier heeft Stichting OZO ook een bijdrage aan geleverd. Vooral het bereiden van de maaltijden voor de kinderen op elektrische kookplaten vergt veel energie.

Hans en Nick bezochten vandaag ploeg 3 van de brandweer Chop. Ze hebben deze mannen getraind in technische hulpverlening. Tevens hebben ze drie vuurzwepen en diverse brandweer handschoenen overhandigd. In de middag bezochten zij kinderhuis De Barmhartige Samaritaan. In dit weeshuis werd een ontruimingsoefening gehouden. Er werd brand in het washok gesimuleerd met veel rook waardoor natuurlijk de brandmelders af gingen.

In de avond was er het afscheidsdiner in Rehoboth. Hierbij waren ook de vrouwen van Jenö en János uitgenodigd. Jenö had ook nu weer voor zijn beroemde schaslicks gezorgd.

Ook deze dag werden er weer verschillende karweitjes verricht binnen Rehoboth. Zo is er bijna een eind gekomen aan het werkbezoek. Dank aan God voor alles waar er de afgelopen dagen beleefd mocht worden. Ook nu weer is gebleken dat het werk van de stichting nog steeds in meerdere opzichten broodnodig is. De laatste Volg ons zal D.V. vrijdagavond of zaterdagochtend op de site staan na een hopelijk behouden aankomst.

Dinsdag 25 februari; Deze dag veel in en rondom Rehoboth bezig geweest. Er zijn gesprekken gevoerd met de leiding van de stichting in Oekraïne en daarnaast ook wat bijzondere momenten meegemaakt. Maar eerst in dit verslag nog even terug naar gisteren. Maandag was er in de ‘volg ons’ zoveel te melden dat er een belangrijk onderdeel ter vermelding tot vandaag moest blijven wachten. Maandagmiddag waren we uitgenodigd door de burgemeester van Nagydobrony. We ontmoetten hem voor de ingang van de polikliniek in het dorp. Een tijdje geleden is Stichting OZO gevraagd een bijdrage te leveren aan een nieuw dak voor de kliniek. Het dak lekte behoorlijk. Stichting OZO heeft de nieuwe platen op het dak gefinancierd. Er is nu materiaal gebruikt dat een grotere weersbestendigheid heeft. De burgemeester was heel dankbaar dat Stichting OZO voor een nieuw dakbedekking heeft gezorgd. Zijn erkentelijkheid liet hij vergezeld gaan van een gedenkbord waarop in twee talen de volgende tekst stond: ‘Hartelijk dank aan de OZO Hulporganisatie voor hun toegewijde werk voor de Nagydobrony-regio. Wij zijn dankbaar dat, dankzij hun steun, de dakconstructie van de huisartsenpraktijk vernieuwd kon worden met een moderne en betrouwbare structuur’. Natuurlijk werd dit aandenken in dankbaarheid aanvaard. Na afloop van de overhandiging werd met de burgemeester nog koffie gedronken in restaurant Sting.

De warmtepomp die al lang in bestelling was en kortgeleden is geleverd, is vandaag in gebruik genomen. Alles werkt perfect en het apparaat is zelfs per app te regelen. Men is tot aanschaf van een warmtepomp overgegaan omdat de energieprijzen enorm schommelen. Stichting OZO hoopt hiermee de kosten voor energie enigszins te kunnen drukken.

’s Ochtends waren de brandweermensen Hans en Nick op bezoek geweest bij de brandweer van Chop, daar werden twee trainingen gegeven in technisch hulpverlening. Het geplande bezoek aan de legerbrandweer werd om niet nader toegelichte redenen afgelast.

Dan maar door naar het brandweerteam van Nagydobrony. Daar werd dezelfde training gegeven. Het voertuig van Hans werd in beide gevallen gebruikt als oefenauto. Op een klein deukje na heeft de auto het overleefd. Momenteel heeft verzorgingshuis Rehoboth 28 bewoners. ’s Middags was er een gesprek met een vrouw die waarschijnlijk binnenkort welkom zal worden geheten als bewoner en een vrouw die op gesprek kwam maar waar over haar verblijf nog niet is beslist. Ook nu is weer gebleken dat Rehoboth in een grote behoefte voorziet. Het bestuur is dankbaar dat zij hierin een middel mag zijn.

Maandag 24 februari; Vandaag al vroeg op en verder gegaan met het sorteren van hulpgoederen in de opslag van Rehoboth. Daarnaast werd een aantal dozen met kleding en Bijbels gereedgemaakt. Deze goederen werden ingeladen en meegenomen naar het dorpje Tiszaújfalu. Met de predikant van de kerk, ds Soós Zsolt, is een afspraak gemaakt om te kijken waar er hulppakketten worden gebracht en of de hulp nog aangepast moet worden.

De jonge en enthousiaste predikant vertelt dat het dorp Tiszaújfalu nog niet oud is. 60 jaar geleden is dit dorp pas ontstaan. Het plaatsje heeft een bijzonder kerkje, dat 35 jaar geleden is gebouw. Het kerkje heeft een iets andere bouw heeft dan meeste kerken in de regio. Enkele OZO-mensen die er vroeger wel eens geweest zijn, denken dat de preekstoel in de kerk vroeger in de Hervormde kerk van Ouddorp heeft gestaan.

Er werd aan vier adressen een bezoek gebracht. Hier werden weer heftige situaties aangetroffen. Het eerste bezoek betrof de 86-jarige mevrouw Roza. Zij is 24 jaar geleden weduwe geworden. Ze heeft twee jongens. Eén woont in de buurt en de andere in Hongarije, waarheen hij is uitgeweken in verband met de oorlog. Zij heeft op een boerderij gewerkt en trekt daarvan maandelijks een pensioentje van € 100,-. Dat is te weinig om in haar dagelijks onderhoud te voorzien. Via ds. Zsolt krijgt ze een levensmiddelenpakket dat hij bij Rehoboth ophaalt. Als er nog iets meer nodig is voor deze vrouw zal ze dit via de predikant laten weten.

Het tweede adres was bij een 80-jarige vrouw. Zij brengt haar leven zittend of liggend in bed door en lijdt dagelijks aan heftige pijnen. Ze wordt zo goed als het kan verzorgd door haar inwonende zoon. Het grootste probleem is de kosten, want zij heeft veel medicijnen per dag nodig en vrijwel al haar geld van haar pensioentje heeft ze nodig voor het betalen van de medicijnen. Trieste omstandigheden waarin zij woont. Naast het voedselpakket had ze geen behoefte aan andere hulpmiddelen. Zelfs niet aan brillen want ze had er zeven aan haar bed hangen. De schaarse hulpmiddelen die ze in bezit heeft, bevallen nog goed. Dominee Zsolt zal als het nodig is aan de bel trekken bij Stichting OZO als het gaan om specifieke hulpmiddelen.

Een man van ruim vijftig jaar is het volgende adres. Deze man ligt al jaren op bed als gevolg van een mislukte operatie waarbij hij botontsteking op liep. Hij woont samen met zijn vrouw en een zoon onder armoedige omstandigheden. Tijdens het gesprek met hem blijkt dat hij wel behoefte heeft aan hulpmiddelen maar hij begreep eerst niet dat hij deze zomaar gratis kon krijgen. In het magazijn liggen nog wel wat hulpmiddelen waarmee het leven van die man wat dragelijker kan worden gemaakt. Er zal gekeken worden wat er voor hem gedaan kan worden. Hij krijgt maar een zeer kleine invalidenuitkering. Verder blijkt dat het gezin aan één hulppakket niet genoeg heeft. Besloten werd om hen per keer twee van deze pakketten te geven. Zijn vrouw kan niet werken omdat hij intensieve zorg nodig heeft.

Het laatste bezoek van de ochtend was bij een vrouw van 80 jaar. Zij is al meer dan dertig jaar weduwe. De vrouw woont in een voormalig stationsgebouw waar ze als ticketverkoopster jarenlang gewerkt heeft. Haar levensruimte is zeer beperkt want haar woning bestaat uit twee kleine kamertjes. Ze heeft grote behoefte aan brandhout en ontvangt ook een hulppakket. Ze heeft vier kinderen gehad: één is al overleden en van de anderen woont er één in Chop en twee in Hongarije. Deze laatste komen vanwege de oorlog niet meer terug.

Vol van indrukken van deze ochtend, dronken we koffie in de pastorie. Ook deze predikant getuigde van de leegloop die ook zijn gemeente niet voorbij gaat. Zo is hij verbonden aan vier kleine gemeenten waarin hij ook zondags voorgaat. Voorheen werden deze gemeenten gediend door meerdere predikanten. Toch is deze jonge predikant nog vol met plannen voor zijn gemeente. Zo wil hij als de mogelijkheid daar is een pizzeria in de pastorie inrichten waarvan de winst ten goede komt aan diaconale doelen in zijn gemeente of daar buiten. Aan de predikant werd enkele Bijbels en lectuur voor kinderen overhandigd. Hij was dankbaar voor de hulp die hij van Stichting OZO mag ontvangen. Het stichtingsbestuur is op haar beurt dankbaar dat ze met de predikant een nieuw contact heeft gekregen om haar missie -hulp aan de allerarmsten- te kunnen verwezenlijken.

Hans den Hartog en Nick van der Zwet waren bij de legerplaats in Chop om een afspraak te maken toen het luchtalarm afging. Niemand raakte in paniek, dus zij ook niet. Verder hebben ze een oefening technische hulpverlening gedaan bij het brandweerkorps van Chop. De spoorwegbrandweer werd bezocht en er werd een bezoek gebracht aan de burgemeester van Bátyu. Mogelijk komt daar een nieuwe kazerne met twee brandweerauto’s.

In de avond werd van het diner genoten bij de familie Hidi en op de terugweg kleurde de wereld een klein beetje wit door lichte sneeuwval. Het leven in Nagydobrony gaat haar gewone gang ondanks dat het vandaag drie jaar geleden is dat Rusland het land binnenviel.

Zondag 23 februari; Vandaag rustig aan gedaan op deze zondag. ’s Ochtends naar de kerk geweest in Kisdobrony. Ds Tamas Bernat is een oude bekende die regelmatig contact heeft met Stichting OZO over hulpverleningspakketten en andere materialen. De kerkdienst handelde over Lukas 12 over de trouwe en ontrouwe rentmeester.

Ook tijdens deze kerkdienst bleek weer dat er veel mensen vertrokken zijn. Vooral jongeren zijn naar het buitenland vertrokken. Het gevolg is dat de gemeente ook sterk is uitgedund. Ds. Tamas vertelde na de kerkdienst dat dit probleem in veel dorpen speelt en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor een gezond gemeenteleven. Verder werd met de predikant nog gesproken over de verschillende hulpverleningsadressen waarin ook Stichting OZO ook een bijdrage aan levert. Er is ook veel armoe in zijn gemeente. Hij noemde een voorbeeld van een groot gezin waarin de man alcoholist is. Als het nodig is, wordt aan dat gezin kleding gegeven maar er wordt niet ‘zomaar’ heel veel kleding en andere goederen daar afgeleverd want de kans is groot dat de kleren verkocht worden en het geld dan gebruikt wordt voor de aanschaf van alcohol. Ook gaf de predikant aan dat niet alleen hele arme gezinnen hulp krijgen. Want door de economische malaise is er ook nood in gezinnen of bij personen die maar een klein inkomen hebben.

Na de ontmoeting met ds. Tamas werd er koffiegedronken bij OZO-medewerker Janos. Teruglopend door de straten van Nagydobrony valt het ook nu weer op dat alles een doodse indruk maakt want veel huizen zijn niet bewoond omdat ook hier veel mensen naar het buitenland zijn vertrokken.
De rest van de dag werd in alle rust doorgebracht want in de komende drie dagen moet er nog veel werk worden verzet.

Zaterdag 22 februari; Deze ochtend stond een bezoek aan Tyszaágtelek op het programma. In dit dorpje heeft Stichting OZO contact met de burgemeester. Hij heeft ons in contact gebracht met twee hulpadressen en ook is er gevraagd of de hulpverlening naar meerdere adressen kan worden uitgebreid. De burgemeesters (in vooral de kleinere plaatsjes in Oekraïne) zijn niet te vergelijken met de burgemeesters in Nederland. De meeste burgemeester daar hebben er meestal nog een gewone baan bij. Bij aankomst stond voor het gemeentehuis of eigenlijk meer een gemeentekantoor een auto van wat hier genoemd wordt het postkantoor. In die bestelwagen, die altijd aan het eind van de maand de verschillende dorpen aan doet, kunnen zij die er recht op hebben hun maandelijks pensioen innen. Dus het wordt niet overgemaakt, maar ze krijgen het zo contant mee. Het zijn geen grote bedragen zo bleek later die ochtend. Het eerste bezoek dat werd afgelegd was bij een vrouw van halverwege de tachtig. Vorig jaar was deze vrouw ook al bezocht. Het bleek dat er in haar situatie niet veel veranderd was wel is ze meer dementerend geworden. Ze leeft samen met haar zoon onder heel armoedige omstandigheden. Haar zoon heeft wel werk in een nabij gelegen Skoda-fabriek maar zo te zien blijft er van zijn salaris niet genoeg over om het huishouden in goede banen te kunnen leiden. Hij doet er alles aan om de veiligheid voor zijn moeder te waarborgen als hij naar zijn werk gaat. Dan sluit hij de gaskraan af omdat zijn moeder vanwege haar dementie wel eens gevaarlijke dingen zou kunnen doen. Overigens was het op deze zaterdagochtend behaaglijk warm in het huisje. De vrouw heeft wel wat extra zorg nodig, maar zij is er nog niet aan toe om naar verzorgingshuis Rehoboth te komen. Ze blijft liever in haar eigen omgeving. Er is bij haar een voedselpakket en kleding achter gelaten. Verder zal er gekeken worden of Stichting OZO nog verder hulp kan bieden. De burgemeester vertelde dat er in het dorpje Tyszaágtelek een hechte gemeenschap zin heerst. In de loop van de tijd hebben verschillende mensen uit het oosten van Oekraïne zich proberen te vestigen in het dorp, maar het blijkt toch niet zo gemakkelijk te zijn om als buitenstaander daar aansluiting in het dorp te krijgen. Een voordeel van deze hechte gemeenschap is dat er maar heel weinig criminaliteit is omdat iedereen een oogje op elkaar houdt. Dit is een voordeel van de sociale controle. Het volgende adres was een alleenwonende vrouw van ‘ergens’ in de zeventig. Zij heeft wel een man gehad en heeft nog een dochter, maar ze is alleen naar Tyszaágtelek gekomen. Deze vrouw stond bij het rijdende postkantoor om haar maandelijks pensioen te ontvangen. Ze vertelde dat ze altijd op de administratie van een hogere school heeft gewerkt, maar dat ze veel te weinig pensioen krijgt. Ze kan er maar nauwelijks van rond komen. Deze mevrouw was heel ingenomen met het pakket dat ze mocht ontvangen en had veel waardering voor het bezoek uit Nederland. In tegenstelling tot het vorige adres was het in haar woning erg koud. Zelf was ze dik aangekleed tegen de kou. In haar keukentje waren vooral de elektrische voorzieningen heel primitief en daardoor ook gevaarlijk. Maar ook zij wilde niet naar Rehoboth komen. Overigens is er voor Rehoboth een wachtlijst van ongeveer 17 gegadigden. Na de bezoeken nodigde de burgemeester het gezelschap uit voor de koffie in het nabij gelegen gemeentehuis (twee kantoorruimtes in een kleuterschool). Koffie werd besteld bij het aan de overkant van de weg liggende dorpscafé. Na een tijdje presenteerde de serveerster de koffie nadat ze de weg was overgestoken. Met de burgemeester werd de situatie in het door oorlog geteisterde land. Het blijkt dat, hoewel ook in de kleinste dorpjes jonge mensen zijn gesneuveld, probeert men zo goed en zo kwaad als het gaat het gewone dagelijks leven weer op te pakken. Zo waren er buiten op straat kinderen aan het voetballen en plezier aan het maken. Dit ondanks dat er een oorlog woedt. Er werd gevraagd aan de burgemeester of hij persoonlijk nog iets nodig had. Het bleek dat hij nog behoefte had aan een printer. Juist zo’n apparaat was er tijdens dit werkbezoek meegebracht. Hij kan de printer dus op komen halen.

In de middag werd uitgebreid gesproken over de stand van zaken rondom Rehoboth en de boerderij. Sinds het vorige werkbezoek, ongeveer vier maanden geleden, is men tevreden over de opbrengst van de boerderij en er spelen momenteel geen bijzondere zaken. Ook in Rehoboth gaat alles naar wens. Ondanks de oorlog en de toenemende armoede bij vooral de bejaarden in de regio kan Rehoboth nog steeds een goed thuis bieden voor hen die graag een plaatsje willen in het bejaardenhuis.

Hans den Hartog en Nick van der Zwet bezochten de brandweereenheden in Kiscejoc. Er werd geoefend met poederblussers, vuurzwepen, straalpijp en schuimblussers. De oefenbrand werd iets groter dan gepland maar uiteindelijk werd het vuur toch geblust. Verder werd door hen nog enkele bevriende brandweermensen bezocht.

Voor de komende week is er nog een druk programma opgesteld. Maar morgen is er eerst de rustdag waarop we naar de kerk hopen te gaan in Kisdobrony.

Vrijdag 21 februari; Na het ontbijt op deze eerste volledige dag van het verblijf op Rehoboth werd natuurlijk eerst de kar gelost en de spullen verdeeld. De komende dagen zullen de goederen gesorteerd worden en later op de plaats van bestemming terecht komen, hetzij in het bejaardenhuis, de polikliniek of elders waar medicijnen, kleren of materialen nodig zijn. Nu is er weer een flinke voorraad. Het magazijn boven in Rehoboth zal nog meer aandacht krijgen, zodat het eenvoudiger is om bijvoorbeeld kleding of incontinentiemateriaal te kunnen pakken. Daar wordt de komende week een plan voor opgesteld. Eén van de trouwe sponsors van het werk van Stichting OZO was Kees Sperling, directeur van de Branding uit Ouddorp. Vorig jaar 6 december overleed hij. Kees heeft veel betekend voor het werk in Oekraïne. Enkele malen bezocht hij Rehoboth waardoor het werk nog meer op zijn hart werd gebonden. Verder zorgde hij ervoor dat ieder werkbezoek plaats kon vinden door het sponsoren van het vervoer. Hij stelde al een aantal jaren hiervoor een bus van zijn bedrijf beschikbaar. Overigens mag ook nu weer gebruik worden gemaakt van deze bus. Kees was ook bekend bij de medewerkers van Stichting OZO in Oekraïne. Om een blijvend aandenken aan Kees Sperling en zijn betrokkenheid bij het werk van Stichting OZO te bieden is er een foto van Kees op het kantoor gehangen. Op deze foto die jaren geleden is gemaakt, biedt hij gereedschap aan. Een welkome aanvulling toen voor de technische medewerkers.

Vanmiddag werd een kijkje genomen op de OZO-boerderij. Het terrein van de boerderij ligt er keurig bij en alles is gereed voor het komende groeiseizoen. De aardappels die later gepoot zullen worden, staan gereed en in de foliekassen komen de al eerder gepote vroege aardappels al bijna boven de grond. In de kassen is het warm en op de aardappelbedden ligt een folie waardoor de aardappels niet kunnen bevriezen. Het was daar een aangename temperatuur. Nog warmer was het in een extra verwarmde kas waar de tomatenplantjes in potjes worden opgekweekt zodat ze straks in de foliekassen kunnen worden gepoot. De radijs staat al boven de grond. De stand van de gewassen stemt tot tevredenheid.

In het tweede deel van de middag werden de bewoners van Rehoboth bezocht. Bestuurslid Tanja van Koppen had voor iedere bewoner een (kunst) bloem gekocht en die werd uitgedeeld. Voor iedere bewoner één. Het was goed om de kennismaking met de bewoners te vernieuwen en zij waren blij en dankbaar met het presentje uit Holland.

Vanmiddag viel de stilte op. Ver van het drukke verkeer op het land vandaan en onder een strakblauwe hemel waar, geen vliegtuigverkeer is. Stilte alom in een land dat lijdt onder de oorlog die nu al lange tijd woedt. Moge God spoedig vrede geven voor dit volk dat in meerdere opzichten erg lijdt onder gevolgen van deze oorlog.

De brandweermannen Hans en Nick zijn vandaag ook op pad geweest. Ze bezochten de brandweergroep van Chop, de kazerne ligt vlakbij de spoorweg. Daar werden afspraken gemaakt voor de komende week. Afspraken werden ook gemaakt bij de brandweer van het leger en het team van Nagydobrony. Ook bezochten zij het kinderhuis De Barmhartige Samaritaan waar eveneens afspraken werden gemaakt.

Woensdag 19 en donderdag 20 februari; Woensdagmiddag konden we precies op de vastgestelde tijd vertrekken voor het 72e werkbezoek van Stichting OZO aan het werkgebied in Oekraïne. Maandagavond was de volgeladen aanhanger achter de bus gehangen en de laatste puntjes op de ‘i’ gezet. Het belangrijkste van die maandagavond was dat er gezamenlijk begonnen kon worden met een zegen over de reis te vragen aan de Heere God, Die het werk van Stichting OZO steeds mogelijk blijft maken en aan Wiens zegen ook alles gelegen is. Na de schriftlezing uit Psalm 19 werd door Herman gebeden voor een goede reis en een behouden aankomst en een verblijf waarin we tot zegen mogen zijn voor allen die aan onze zorgen zijn toevertrouwd in Oekraïne. Het was de bedoeling dat vier mensen met de bus zouden meereizen, maar op het laatste moment zag voorzitter Albert van Holten nog gelegenheid om mee te gaan. Dus werd de reis met de bus, gesponsord door De Branding uit Ouddorp, bemand met vijf personen. Naast Albert zijn dit Herman van Wezel, Michel Koppenaal, Krijn van der Wende en Adri van der Laan. Hans den Hartog en Nick van der Zwet reisden met het vliegtuig.

De reis verliep redelijk voorspoedig. Alleen was er in de nacht wel sprake van vertraging vanwege wegwerkzaamheden in Duitsland. De reis werd onder ideale omstandigheden verreden want het was helder en droog. Maar wel erg koud. Op sommige plaatsen onderweg daalde het kwik tot negen graden onder nul. De grenspassage van Hongarije en Oekraïne duurde ongeveer anderhalf uur. Een redelijke tijd, zo is de ervaring.

Eenieder was dankbaar dat de reis goed is verlopen en dat er veilig op Rehoboth kon worden aangeland.

Werkbezoek nr. 72 (19 februari tot en met 28 februari 2025)
Langzamerhand nadert het eerste werkbezoek van Stichting OZO dit jaar. D.V. woensdag 19 februari start werkbezoek nr. 72. Onlangs is de aanhanger voor een klein deel herladen. De hele aanhanger hoefde deze keer niet geladen te worden. Bij het vorige werkbezoek was er sprake van behoorlijke autopech waardoor de aanhanger niet mee kon. Omdat er toch wat noodzakelijke dingen dit jaar echt mee moesten werd er eerst plaats gemaakt door wat minder urgente goederen weer uit te laden en hiervoor in de plaats andere artikelen in te laden. Er moest dus administratief wat worden aangepast en de nieuwe goederen moesten gewogen worden. Het werkbezoek gebeurt ook nu weer met de bus van De Branding in Ouddorp waarvoor Stichting OZO dit bedrijf ook nu weer veel dank verschuldigd is. Via ‘volg ons’ op de website en berichten via de social media, e.d. zullen de geïnteresseerden op de hoogte worden gehouden.