Donderdag en Vrijdag 8 en 9 juni; De laatste dag van het werkbezoek. Er kan teruggekeken worden op een geslaagd verblijf. Er moest deze keer veel besproken worden op organisatorisch gebied en verder kon er niet zoveel ‘naar buiten’ worden gegaan. Onze Oekraïense medewerkers zijn terughoudend om ver buiten het dorp te gaan want er is volgens hen altijd ‘de dreiging’ om voor het leger ‘geronseld’ te worden. Er waren deze week dan ook verschillende controles door het leger, zoals we al eerder schreven. Hierbij wordt al het verkeer gecontroleerd. In de grotere plaatsen zoals Chop is het leger nadrukkelijk aanwezig. Al met al niet de beste omstandigheden om wat verder de omgeving in te trekken. Deze donderdag werd benut om de laatste dingen nog op orde te brengen. Aan de hand van de tekening voor de elektrische installatie van de opslagloods, die in Nederland door een vrijwilliger is gemaakt, werd gekeken welke materialen er nodig zijn en of deze in Oekraïne kunnen worden aangeschaft. Het blijkt dat het materiaal in Oekraïne geen hoge kwaliteit heeft en daarom zal het in Nederland worden gekocht en met het volgende transport worden meegenomen. Het is de bedoeling dat bij het werkbezoek in november er een aantal mannen uit Nederland meegaan om de elektriciteit aan te leggen. Dit zal een heel karwei worden want er moet ook een grondkabel van ongeveer honderd meter worden ingegraven.

Het bewonersdossier werd ook in orde gemaakt. In dit dossier staan alle bewoners en hun bijzonderheden. Als er een nieuwe bewoner komt, worden hierin de gegevens opgeslagen. Van iedere bewoner is er ook een foto. Kort geleden is er een nieuwe bewoonster gekomen. Van deze mevrouw moesten we nog een foto voor het archief maken. Maar dit ging niet zomaar. Deze 90-jarige dame moest zich eerst opmaken. Haar medebewoners verzekerden haar dat ze een “mooie vrouw” is. Maar zij antwoordde dat ze een mooie vrouw WAS. Toch poseerde ze graag voor de fotograaf. Deze vrouw is de honderdste bewoonster van Rehoboth. Er wordt dan geteld vanaf de opening van het bejaardenhuis tot heden. Momenteel zijn er 27 bewoners in het huis en binnenkort worden er weer twee verwacht, zodat het huis weer ‘vol’ zal zijn. Het Stichtingsbestuur is dankbaar dat ze hiervoor de gelegenheid heeft gekregen en veel grotendeels arme bejaarden een thuis mogen bieden. Het bestuur hoopt in de toekomst de kracht en de wijsheid van Boven te krijgen om het werk onder de allerarmsten voort te mogen blijven zetten.

Na afscheid te hebben genomen werd om ongeveer half drie in de middag de thuisreis aanvaard. Het was drukkend warm en later hoorden we dat na ons vertrek het enorm geonweerd en geregend heeft. Onderweg naar het nog warmere Nederland hebben we maar één korte felle regenbui gehad. Deze reis verliep bijzonder vlot. De grenspassage was snel: ongeveer anderhalf uur. Ook nu weer deed de Hongaarse douane nauwgezet haar werk. De persoonlijke bagage werd nauwkeurig onderzocht.

We konden in één keer doorrijden naar Nederland en er waren geen files of andere oponthoud. Ongeveer half vier reden we Middelharnis binnen en kon de bus en kar worden gewassen. Ook Hans den Hartog die met vliegtuig ging arriveerde in de loop van de avond op Schiphol. Het 67e werkbezoek zit er weer op. Dankbaar dat alles goed is gegaan. In de komende OC, die DV nog voor de zomer zal verschijnen, zal er nog een kort verslag van de reis komen. Evenals andere nieuwtjes rondom het enerverende en dankbare werk van Stichting OZO.

Woensdag 7 juni; Deze laatste volledige dag van het werkbezoek werd voor een groot deel binnen doorgebracht. Zo werd het magazijn boven in Rehoboth weer opgeruimd. Er waren met dit werkbezoek weer veel goederen meegebracht. Sinds de vorige keer bleek dat er veel spullen waren uitgedeeld aan mensen die dit het meest nodig hadden. Vandaag is de boel weer geordend en is er weer overzicht, zodat, als men spullen nodig heeft, deze snel gepakt kunnen worden. Ook deze keer was er weer een grote hoeveelheid medicijnen. Ze zijn apart gelegd en volgende week komt een arts die zal kijken welke medicijnen in Rehoboth, in de polikliniek of voor het leger gebruikt kunnen worden.

Ondertussen heeft Stichting OZO besloten om de nieuwe houtkachel aan te schaffen en in de ochtend werd het ‘reusachtige’ apparaat door onze medewerkers opgehaald. Een plaatselijke loodgieter zal er voor zorgen dat vóór het winterseizoen de oude kachel wordt verwijderd en dat de nieuwe kachel zal functioneren. Hiervoor dient de deur die toegang geeft tot het ‘kachelhok’ wel verbreed te worden, anders kan de kachel niet binnenkomen.

In de middag was er veel ‘theorie’. Met Jenö werd de gang van zaken van de organisatie doorgesproken en tegelijkertijd werd ook een zelfontwikkelde app geïnstalleerd waarmee Jenö en Janni online de financiële inkomsten en uitgaven bij kunnen houden. Het is een soort digitale portemonnee die Jenö op zijn telefoon heeft. Inkomsten en uitgaven die gedaan worden, kunnen op de app worden opgeslagen. Zo heeft ook de penningmeester van de stichting online een goed overzicht van de financiën. Verder werd er nog een kort bezoek gebracht aan de farm waar met andere medewerkers gekeken werd naar een hardnekkige storing in één van de oogstmachines. De storing is nog niet verholpen maar het duurt nog even voor het oogstseizoen van de mais aanbreekt.

De bespreking van een en ander duurde een hele middag en een deel van de avond. Tussendoor werd er nog genoten van een heerlijke pizza.

Hans den Hartog was deze dag in Irshava. Hij heeft aan de brandweerploeg daar enkele vuurzwepen overhandigd. Onderweg was er een grote controlepost van het leger ingericht. Iedere automobilist werd gecontroleerd door zwaar bewapende militairen. Gelukkig kon Hans na controle doorrijden richting Rehoboth.

Morgen nog wat kleine karweitjes en kan de reis richting Nederland weer worden aanvaard.

Dinsdag 6 juni; Vanmorgen was het vroeg dag want om ongeveer half 8 stonden we op één van de akkers van de farm. We hebben toegekeken bij het spuiten van de zonnebloemen. Dit bespuiten met een gewasbeschermingsmiddel is nodig, want de zonnebloemen zijn vatbaar voor een bepaalde ziekte en daar moet tegen gespoten worden. Het was al vroeg warm en de grond was heel droog. In de loop van de ochtend zou daar verandering in komen want aan het eind van deze ochtend begon het te regenen tot laat in de avond. Zeer welkom na enkele zeer droge en warme weken.

Na het ontbijt werd koers gezet naar de middelbare school waar we in januari een aggregaat hebben gebracht. Deze school, gevestigd in een kolossaal gebouw uit de communistische tijd, heeft een verzoek ingediend bij Stichting OZO om een bijdrage te leveren in het opknappen van een deel van de kelders onder de school. Deze kelders worden momenteel gebruikt als schuilkelder bij een luchtalarm. De schoolleiding wil delen van de ruimtes gereedmaken om er les te geven. De muren, plafonds en vloeren dienen hiervoor te worden opgeknapt. Binnenkort zal OZO beslissen of hier een financiële bijdrage aan zal worden geleverd. Verder liet de schoolleidster nog een interessant project zien. Van plastic flessen en doppen maakt men verschillende dingen, zoals schalen, tegels en andere gebruiksvoorwerpen. Een mooi voorbeeld van kringloopproductie. Eén dag in de week gaan de kinderen de buurt in om plastic flessen te zoeken en te verzamelen.

Op de terugweg, na wat boodschappen te hebben gedaan, werd een bezoek gebracht aan een inwoner van Chop. Deze man had gevraagd of hij in het bejaardenhuis Rehoboth zou kunnen wonen. Deze man van ongeveer half in de tachtig, woont in een grote woning in Chop. Hij kan heel moeilijk lopen maar is verder goed gezond. Zeven jaar geleden is hij weduwnaar geworden. Zijn dochters komen drie keer per dag om hem verzorgen, maar hij voelt zich toch eenzaam. Er werd een goed gesprek gevoerd met deze vrolijke man en zijn dochters. Binnenkort zal hij waarschijnlijk naar Rehoboth komen. Morgen zal nog een kandidaat-bewoonster worden bezocht.

Verder werd in de middag de financiële balans opgemaakt van de boerderij met Janos en andere zaken rondom de farm. Het lijkt erop dat de resultaten van de boerderij dit jaar gelukkig vrij gunstig zullen zijn.

Hans den Hartog had ook deze dag zijn eigen programma. Hij was bij de brandweergroep van Chop voor trainingen. Daar kwam hij in contact met brandweermensen van het leger. Zij hadden een brandweerwagen gekregen uit het buitenland, maar in deze auto was geen uitrusting. Hans heeft in zijn magazijn achter Rehoboth nog veel spullen liggen. Er werd direct actie ondernomen en met de brandweerwagen werd gelijk naar Rehoboth gereden en de wagen werd gevuld met materiaal. De mensen uit het leger waren heel dankbaar voor onze hulp.

Ook deze avond werd weer gegeten bij de familie Hidi en ook nu weer stond de barbecue klaar. Na het heerlijke maal werd door de regen teruggelopen naar Rehoboth om op tijd te zijn voor de ‘skype’ met de bestuursleden op het eiland. Zij werden uitgebreid bijgepraat over onze bevindingen van de afgelopen dagen.

Maandag 5 juni; Weer was het een zeer warme en zonnige dag in Oekraïne. Gelukkig is Michel weer op de been en kan hij weer ‘meedraaien’. In de ochtend eerst wat zaken besproken met Jenö over het kopen en installeren van de kachel en de bij-apparatuur. Zaterdag hadden we al met de leverancier gesproken over de kachel, maar het apparaat stond nog ingepakt. Gevraagd zal worden of we de kachel deze week kunnen bekijken als hij uitgepakt is. Daarna zal een beslissing worden genomen of deze zal worden aangeschaft.

Verder werd gesproken over de reis van het najaar die we hopen te maken. Dan zullen er meer mensen van het eiland en daarbuiten meereizen omdat we dan gepland hebben om de elektriciteit voor de Raktár (de opslagschuur bij Rehoboth) aan te leggen. Hiervoor moet ook organisatorisch gezien nog het een en ander geregeld worden.

Ondertussen was Hans den Hartog vertrokken voor een training van brandweermensen uit Nagydobrony. Aan de rand van het dorp was een autowrak het voorwerp waar de brandweerlieden hun kennis van hulpverlening konden bijspijkeren. We hebben daar aan die training een bezoek gebracht. De auto werd op zijn kant gegooid en de slachtoffers moesten worden bevrijd. Later moest de auto worden opengeknipt om de bestuurder veilig uit de auto te halen. Aan het materiaal ontbrak nog wel wat en ook aan de kennis. Hans heeft deze beroepsmensen toch nog wat bij kunnen leren.

’s Middags werden enkele pakken incontinentiemateriaal afgeleverd bij een mevrouw uit Batiú die een minder begaafde dochter heeft. Het incontinentiemateriaal is -zoals bekend- in Oekraïne heel duur of nauwelijks te verkrijgen. Daarom wordt regelmatig dit materiaal ook buiten Rehoboth verspreid bij mensen die daar behoefte aan hebben.

Het volgende adres in Batiú waar we aanlanden is bij de familie Kacso. Géza is predikant in dit dorp en zijn vrouw Dora geeft leiding aan het kinderwerk The Shelter, dat ook door Stichting OZO wordt ondersteund. Onder de koffie vertellen beiden over hoe de situatie in hun dorp en in de omgeving verslechtert. In het begin, direct na het uitbreken van de oorlog, heerste er nog een zeker optimisme, maar nu de oorlog langer, duurt beginnen veel mensen de moed te verliezen. De oorlog duurt lang, de kosten stijgen en steeds meer mensen vertrekken naar het buitenland. Langzamerhand ziet ds. Géza zijn gemeente inkrimpen. Vooral veel jonge mensen vertrekken. Zo heeft hij vorig jaar maar één kind gedoopt. Wel had hij met Pinksteren nog een aantal confirmanten. Dit zijn jongeren die belijdenis afleggen. Het bijzondere was dat onder deze jongeren ook een viertal kinderen waren die via The Shelter in aanraking zijn gekomen met de kerk en met het geloof. Het is opvallend dat enerzijds het aantal gezinnen dat de kerk bezoekt afneemt en anderzijds het aantal kinderen dat wordt opgevangen in The Shelter toeneemt. Dat komt volgens Dora omdat de situatie in veel gezinnen verslechtert. Ouders die in Hongarije of nog verder in het westen werken, komen niet veel meer thuis. Kinderen komen bij buren of grootouders terecht, die er lang niet altijd voor kunnen zorgen. Daarom is The Shelter een uitkomst. Drie keer in de week worden er kinderen opgevangen. Ze worden geholpen met huiswerk, ze worden gewassen, krijgen schone kleren als dit nodig is en een warme maaltijd. Ook horen ze bijbelverhalen en werken met materiaal waarmee ze deze verhalen kunnen verwerken. De resultaten op school zijn bij kinderen die The Shelter bezoeken sterk verbeterd. En dat geeft toch weer voldoening bij de familie Kacso en het team dat de kinderen begeleidt. Stichting OZO ondersteunt dit project van harte en we zijn blij dat we een paar jaar geleden met deze mensen in contact zijn gekomen. Tijdens het gesprek merken we dat het echtpaar blij is dat ze bij ons een luisterend oor vinden want door heel vervelende situaties binnen de kerk staan ze momenteel op een eenzame post. Het is zaak dat we deze mensen gedenken in onze gebeden. Tijdens het bezoek hebben we gebreide dekens en kleren afgegeven. Tevens overhandigden we een gaskooplaat. Dit laatste is nodig omdat de groep kinderen waar ze voor koken, steeds groter wordt.

De avond van deze dag werd doorgebracht bij de familie Balog. Ook hier was weer een voortreffelijke maaltijd voor ons bereid.

Zondag 4 juni; Vandaag ook voor ons in Oekraïne een rustdag. Michel Koppenaal was deze dag extra rustig want hij had last van hoofdpijn en griepklachten. Hij bleef deze dag in bed. Aan het eind van de dag leek hij weer wat opgeknapt en gehoopt wordt dat hij de komende dagen weer ‘gewoon’ mee kan draaien met de activiteiten van het werkbezoek.

Vanochtend werd samen met Janos de dienst bezocht in Kisdobrony, een plaatsje dicht bij Nagydobrony. In de kerkdienst ging dominee Tamás voor en hij preekte over de brede en de smalle weg en riep op om niet alleen ‘geleerd’ te zijn uit de Bijbel maar ook het geloof te laten zien in daden.

Na terugkeer in Rehoboth werd even rust genomen. In de gesprekken werd nog eens stil gestaan bij ‘hoe het allemaal begon’ met Stichting OZO. Ruim 24 jaar geleden werd door een aantal vrienden besloten om meer structureel hulp te gaan bieden in het westen van Oekraïne. Dat juist na de val van het IJzeren Gordijn in grote armoede verkeerde. Er werd een stichting opgericht: Stichting OZO. Er werd hulp geboden aan de allerarmsten waaronder veel bejaarden. Enkele jaren later werd begonnen met de bouw van het huidige bejaardenhuis Rehoboth. Het begon allemaal vanuit het huis van de familie Hidi. Waar vooral de moeder van Jenö veel heeft betekend voor de hulpverlening aan de vele hulpbehoevenden.

Voor de bestuursleden van het eerste uur liggen er veel herinneringen uit die tijd in het dorp Nagydobrony. Ze hebben veel zien veranderen. Sommigen dingen ten goede want er konden mensen met zegen geholpen worden, maar andere dingen weer ten kwade. Hiermee wordt bedoeld dat de scheiding tussen rijk en arm groter is geworden en dat er nog veel hulpbehoevende bewoners in de streek zijn. In die hulp voorzag OZO toen en voorziet OZO nu. De wens is om dit nog lang te mogen blijven doen.

Voor de maaltijd zijn we deze keer uitgenodigd bij de familie Hidi in het huis wat eigenlijk de bakermat is van Stichting OZO. Het vlees werd bereid op de barbecue en in huis genuttigd. Ook deze keer weer voortreffelijke maaltijd.

Onderweg wandelend komen we onder de indruk van de rust en vrede die er in het dorp heerst. Weinig verkeer op de weg en veel groen. We kunnen niet beseffen dat ook tijdens deze vredige zondagsrust elders in het land de oorlog woedt.

Aan het eind van de avond wordt het programma voor de komende dagen nog bijgewerkt. Er staan nog een aantal punten op de to do lijst.

Zaterdag 3 juni; Ook deze dag was weer een stralende dag. De temperatuur was iets lager dan gisteren en er was nu en dan een fris windje. Dit kwam goed uit want omdat er op de ‘farm’ van Stichting OZO gebrek is aan personeel werden wij vandaag ingeschakeld. De boerderij ligt aan de rand van het dorp en juist nu de armoede van sommige mensen toeneemt is de kans op diefstal groot. Daarom werd vanuit Nederland een tweetal sterke buitenlampen op zonne-energie meegebracht. Samen met Janos en Jenö zorgden we ervoor dat deze twee lampen op strategische plaatsen op het terrein werden opgehangen. Dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. De lampen werden geplaatst op metalen buizen die uit de schroothoop op de boerderij moesten worden gehaald. Er moest gepast, gemeten en nóg eens gepast en gemeten worden, vervolgens gezaagd en geslepen en uiteindelijk konden de lampen worden vastgeschroefd en verspreiden ze een fel licht op het terrein van de boerderij (hopen we). Het was een pittig dagje waarbij er ook ‘op hoogte’ moest worden gewerkt. De dag werd afgesloten met een voortreffelijke barbecue met kip die door Jenö volgens vertrouwd recept was klaargemaakt.

Met behulp van beregening groeien de gewassen nu goed. De aardappelen staan er over het algemeen goed bij en dat is een klein wonder want in heel de omgeving van Nagydobrony heerst de aardappelziekte Phytophthora. Deze ziekte komt ook voor onder de tomaten en kan natuurlijk ook een bedreiging voor de oogst zijn. Dus doet men er alles aan om de ziekte in te perken. Verder zijn er ook andere gewassen pas gezaaid en nu ‘aan de groei’. In de loop van de week hopen we nog een bezoek aan de akkers te brengen waar nu ook de zonnebloemen boven de grond komen, evenals de mais en de tarwe.

Op de boerderij staan een vijftal grote foliekassen. Kort geleden is daaruit de radijs geoogst. Een grote opbrengst maar financieel bracht het niet zoveel op, dit ondanks dat in een groot deel van het land vanwege de oorlog geen radijs kon worden geteeld. Wat de foliekassen betreft is nu de hoop gevestigd op een goede oogst en opbrengst van de tomaten. In alle kassen groeien nu de tomaten die over een week of drie vier geoogst kunnen worden. Het telen van tomaten is een arbeidsintensieve teelt en men hoopt dat het dit jaar een goede opbrengst wordt. Verder wordt er op het terrein van de boerderij suikermais geteeld. Dit gewas is veel kleiner dan ‘gewone’ mais. Deze mais wordt gebruikt voor consumptie voor de mensen. De mais die gebruikelijk geteeld wordt is doorgaans bestemd voor veevoer. Maar de laatste jaren bracht de oogst vanwege te droge en te natte tijden weinig op. Daarom wordt er op de boerderij nu als proef suikermais geteeld.

Brandweerman Hans den Hartog bracht een bezoek aan de brandweervrijwilligers van Kisgejöc. Hij heeft voor deze vrijwilligers een kleine ademluchtoefening gehouden.

Zo kwam ook aan deze goed bestede dag weer een eind. Morgen is het zondag. We hopen dan de kerkdienst van ds. Tamás bij te wonen.

Woensdag 31 mei en donderdag 1 juni; Het 67e werkbezoek of noodhulptransport van Stichting OZO aan het werkgebied in Oekraïne, werd deze keer wat later gehouden dan gebruikelijk. Meestal wordt dit ‘voorjaarbezoek’ begin mei gehouden. Deze keer is het bezoek vanwege allerlei omstandigheden wat later.

Woensdag werden we uitgezwaaid door familie en bestuursleden van de Stichting en begon de lange reis richting Oekraïne. De tocht verliep ook deze keer weer bijzonder vlot. Er waren deze keer maar drie mensen die met de bus met aanhanger reisden: Albert van Holten, Michel Koppenaal en Adri van der Laan. Hans den Hartog reisde met het vliegtuig. De grenspassage ging redelijk vlot: Hongarije uit, duurde nog geen tien minuten. De douaneman begon over dartskampioen Van Gerwen en Max Verstappen en dat bleek het proces behoorlijk te verkorten. De grenspassage van Oekraïne duurde wat langer. Dit was niet omdat de beambten niet mee wilden werken -we kregen zelfs een hand- maar omdat er sinds de vorige keer weer nieuwe procedures moesten worden gevolgd. Hiervan waren we niet op de hoogte. Na wat extra formulieren en nog wat meer stempels mochten we verder. En zo reden we het land binnen waar -hoewel het bij ons rustig is- elders een verschrikkelijke oorlog gaande is.
Begin van de donderdagavond werden we bij Rehoboth verwelkomd door OZO-medewerkers Hidi Jenö en later door Balóg Janos. Toen we van Flakkee vertrokken was het -uit de wind- al behoorlijk warm, maar bij aankomst in Nagydobrony bleek het kwik in de avond nog ongeveer 27 graden aan te geven. Na een maaltijd en wat gesprekken met onze mensen in Oekraïne werd redelijk vroeg het warme bed opgezocht. Dankbaar dat we veilig op de voor ons vertrouwde plek waren aangekomen.

Vrijdag 2 juni; Na de nachtrust en na het ontbijt met de -traditionele- eieren, wachtte een groot karwei. De kar en de bus moesten geleegd worden en dat kostte de nodig zweetdruppels. De goederen werden gesorteerd. Incontinentiemateriaal, breiwerk waaronder dekens en medisch materiaal dat in Rehoboth kan worden gebruikt, werd in het magazijn boven in het huis opgeslagen. Het brandweermateriaal in een speciale opslagplaats op het terrein en het medisch materiaal, zoals verbandmiddelen en pijnstillers, dat bestemd is voor het leger op aparte pallets in de schuur gezet. Dit zal later door mensen van het leger worden opgehaald.

Doordat men in het werkgebied nu weer te kampen heeft met droogte, moet er weer beregend worden. In de afgelopen maanden heeft Michel een van de pompen van de boerderij thuis gereviseerd. Deze middag kon de pomp worden uitgeprobeerd en het apparaat werkte prima. De aardappelen hebben dringend water nodig. Vorige jaar waren er problemen van eerst grote droogte en daarna een overvloed van regen. Dit jaar lijkt het andersom: in mei is er heel veel water gevallen maar nu is het al een aantal weken kurkdroog en warm. De gewassen die juist in deze tijd extra groeien hebben dan ook veel water nodig.

Ondertussen ging Hans den Hartog wat brandweermensen opzoeken en heeft afspraken gemaakt voor de komende week voor oefeningen of het overhandigen van wat materiaal.
Verder werd in de middag bij een loodgieter gekeken voor een nieuwe kachel. Deze kan heel goedkoop worden aangeschaft. Binnenkort zal het OZO-bestuur beslissen of de koop doorgaat. De verwarming van Rehoboth gebeurt met een houtkachel. Een kachel die ruim tien jaar geleden zelf gemaakt is. Maar deze kachel gaat behoorlijk wat gebreken vertonen en -wat nog belangrijker is- de huidige kachel heeft een laag rendement, mede daarom is OZO op zoek naar een andere, ook hout gestookte kachel. Vooral nu hout ook duur geworden is, is het heel belangrijke dat er een heel zuinige warmtevoorziening komt. Stichting OZO hoopt dat er genoeg financiën bij elkaar kunnen worden gebracht om een dergelijke kachel aan te schaffen.

Door de dag heen waren er ook gesprekken over het ‘hoe en wat’ van de oorlog. Het blijkt dat ook hier niet alles zwart-wit is, zoals we in het westen wellicht weleens denken. Het ligt allemaal nogal gecompliceerd al is iedereen wel van mening dat deze oorlog spoedig zal moeten worden beëindigd. Want de gevolgen van de oorlog zijn ook in Transkarpatië goed te merken: hoge brandstof- en energieprijzen, gebrek aan personeel, armoe, enz. In de loop van de week zullen we hierover vanaf deze plaats nog wel iets doorgeven. Voor nu zijn we de Heere God dankbaar dat we dit werk in Oekraïne mogen en kunnen doen.

Stichting OZO weer naar Oekraïne

De aanhanger is weer geladen met veel hulpmateriaal voor Oekraïne. Ook deze keer gaat er weer veel incontinentiemateriaal, medicijnen en brandweer materiaal mee. Vanaf donderdagavond of vrijdagavond zijn we weer te volgen via deze plaats. Als de mogelijkheid er is zullen er tijdens de reis ook korte berichtjes op de facebookpagina van Stichting OZO worden geplaatst. Graag gebed voor de reis en het verblijf! Vrijdagavond 9 juni hopen we weer terug te zijn in Nederland. Albert van Holten, Michel Koppenaal en Adri van der Laan reizen met de bus en Hans den Hartog gaat met het vliegtuig.