Zaterdag 24 november; Weer thuis! Na een blijde verwelkoming met onze gezinnen en mede OZO-ieten.
We vertrokken donderdagmiddag om 15.30 uur vanuit Rehoboth, na het afscheid van personeel en bewoners. Héérlijk om de ontstane band in de loop van de jaren te ervaren en te beleven. Best wel even een emotioneel moment: wie ontmoeten we volgend jaar in Rehoboth, en: wie van Stichting OZO zal er weer bij zijn? Na elk ontbijt in Rehoboth lazen we met elkaar de Jakobusbrief. Na de vele aansporingen in het juiste dienen van de Heere kwamen we bij de tekst: doe je dingen in afwachting van Zijn oproep ‘zo de Heere wil en wij leven zullen’. En zo is het.
Ook namen we hartelijk afscheid van Hans, die vandaag weer een prima opleiding verzorgde voor een brandweerkorps uit een Karpatendorp. Zes mannen kwamen naar Rehoboth om te leren hoe ze moeten omgaan met de hulpmiddelen die Hans beschikbaar stelt. Een autowrak, geleverd door een betrokken Oekraïner, werd volledig ontmanteld teneinde in serieuze omstandigheden een bestuurder en/of mederijders te bevrijden na een ongeluk. De sessie was half de middag afgelopen en de brandweerjongens mochten de materialen meenemen. Deze zeer positieve groep was zeer verguld met dit geschenk én de manier waarop Hans hen leerde hiermee om te gaan. Mooi Hans! Hierbij nogmaals dank voor je betrokkenheid, aanwezigheid en gezelligheid. De leverancier van het wrak kwam later langs om er nog een goede accu uit te halen....... geef hem eens ongelijk! Hans gaat zaterdag weer naar huis per vliegtuig en wensen hem een goede thuisreis toe.
Jenö en zijn Erzsó reden ons voor naar de grens om te helpen bij de procedures. Na de grenspassage, aan de Oekraïense kant een beambte die geld van ons wilde lospeuteren waar we nooit op ingaan, naar de Hongaarse kant. We namen in het niemandsland hartelijk afscheid van onze lieve vrienden. Bij onze afwezigheid zijn zij degenen die de OZO taken waarnemen. Wat zijn we dankbaar met hun inzet, al jarenlang, en nooit een punt van discussie of wrijving onderling. Wat zijn we de Heere dankbaar voor Zijn gunst en genade over ons allen!
Vijftien auto’s vóór ons aan de Hongaarse kant. Een half uur wachten op enige vooruitgang. Geen idee waarom dit allemaal zo lang moet duren. Ineens een bepaalde snelheid, auto na auto gaat door en dan zijn wij aan de beurt. De bus wordt geïnspecteerd op voornamelijk mensenhandel. Dan moeten koffers worden opengemaakt en met een grauw en een snauw mogen we doorrijden. Tsjonge, wat een warm welkom voor EU-burgers!
Maar so what, we beginnen onze 1800 km. lange reis naar ons thuisland. Met z’n drieën goed te doen. Per persoon twee uur rijden en vier uur slapen. Zo arriveren we om vrijdagavond 20.30 uur in Middelharnis. Moe maar voldaan sloten we het werkbezoek af door een gedeelte uit de Bijbel te lezen en onze goede God te danken voor Zijn hulp, en voorbede gedaan voor land, volk en de OZO projecten in Oekraïne.
Zaterdag de bus gewassen en teruggebracht in Ouddorp bij Firma De Branding. Met directeur Kees Sperling nog bijgepraat over de reis, hij is zoals altijd zeer betrokken op onze wederwaardigheden, het verzorgingshuis in op zijn hart gebonden. Bij dezen danken wij Kees voor het gebruik van de bus en de brandstofsponsoring. Maar niet in het minst voor Kees zelf. Zó OZO betrokken in de omstandigheden waarin hij zelf verkeert. Ondanks zijn lichamelijke toestand toch oog houden voor de allerarmste naaste.
We gaan nu uitrusten. Morgen weer zondag, prediking. Het ga u allen goed, dank voor het meeleven!

Woensdag 22 november; Vanwege de afspraak met ds. Béres van Szernye om 10 uur werd eerst het watermachine aangepakt. Maar er was een kapot relais dus besloot Michel meteen de complete al in Nederland aangeschafte aansturingskast aan te sluiten. Een meevaller dat we die bij ons hadden, maar ook een tegenvaller want dit karweitje gaat wel even duren. Albert assisteerde Michel, Teun ging in het verzorgingshuis informatie verzamelen voor het Adoptie Project. Gelukkig was ds. Béres bereid naar het verzorgingshuis te komen en dit was een fijne ontmoeting. Hij vertelde het een en ander over zijn gemeente Szernye, over de aanschaf van een pas aangekocht onderkomen voor de jeugd (hij sprak over 130 kinderen!) waarvoor hij onze hulp inriep om enkele spellen, zoals een dartbord en een tafeltennistafel aan te kunnen schaffen. Wij vertelden hem over onze stichting, de betrokken sponsors in Nederland en de projecten hier in Oekraïne. Na dit half uur durende onderhoud ging hij weer naar zijn volgende afspraak, maar niet zonder familie-Bijbels, kinderboekjes, een zak brillen en twee dozen gebreide kleding op de achterbank van zijn auto. Hij was er enorm blij mee en we hopen hem DV in een volgend werkbezoek opnieuw te ontmoeten, maar dan echt in Szernye.
Even een tussendoortje: Feri kwam met de tractor het Rehoboth terrein oprijden om de grond achter het gebouw te gaan ploegen. Gelukkig nog met vier wielen en een werkende hefinrichting. Michel kroop bij Feri in de tractor om wat te filmen en je hoort, als je goed luistert in het filmpje, de motor gewoon smoren!
Daarna snel verder met het watermachine en we waren bijna klaar toen de waterleiding van de grondpomp uit elkaar spatte in het aangrenzende kachelhuis. Wéér oponthoud! De stroom werd uitgeschakeld en Jenö aan de slag om alles te repareren. In ieder geval konden we nu het aggregaat mooi uittesten en het werd al behoorlijk donker toen alles eindelijk klaar was. Hans kwam thuis van zijn missie, hij vertelde van zijn bezoek aan de kazerne van Dercen. Een zeer positief verlopen bezoek, de foto’s vertellen het verhaal.
Zo werd het tijd voor de avondmaaltijd bij Jenö en Erzsó, waar we de laatste werkbezoekpunten doornamen. Want morgen gaan we weer naar huis! En zo is dit weer de één na laatste Volg Ons van dit werkbezoek, bij goede thuiskomst komt de laatste aflevering in de loop van zaterdag. Groeten van ons!

Dinsdag 21 november; Goedenavond allemaal! Nog even wat uitleg bij enkele foto’s van gisteren: de Lada Niva had al een poosje stil gestaan dus moest de accu worden opgeladen. Voor Hans een ideaal vervoermiddel voor zijn rondgang langs de brandweerkazernes, want Hans weet inmiddels de weg en gewapend met materialen en instructiefilmpjes (zie foto’s vandaag) giet hij de korpsen vol met zeer goede bruikbare spullen en informatie voor de uitoefening van hun beroep. Gisteren Nagydobrony, vandaag Chop en morgen Dercen. Hans blijft tot zaterdag, dus er staat nog meer op het programma, dit horen we nog.
Bij de foto van de Kärcher moet aanvullende informatie gegeven worden: gisterenavond laat kwamen we er achter dat er vuil in de lans zat. Dus schoongemaakt en het apparaat draait als een tiereliertje. Nog even een korte demo en Jenö stond echt blij te kijken: een wens kwam in vervulling, voor nu maar ook straks een welkome machine voor alle landbouwmachines en allerlei voorkomende schoonmaakzaken. Tot slot de foto van het aggregaat: een geschenk van Hans waar enkele mankementen aan waren en Michel het op zich nam het apparaat weer goed te krijgen. En dat lukte! Het kostte wel de nodige uren om vóór het werkbezoek de boel in orde te krijgen, maar uiteindelijk beschikken we nu over een prima aggregaat om de stroomvoorziening in Rehoboth te continueren als het netstroom uitvalt. Dan nog de foto van de tractor op drie wielen. Feri kwam van het land naar Rehoboth rijden met een treurig gezicht: een voorwiel was finaal afgebroken. Door de ploeg achter de tractor was het mogelijk om met één voorwiel de thuisbasis te bereiken. Maar hoe verder? Repareren? Nieuw? Heeft nieuw zin voor zo’n bejaarde tractor? Dus repareren. De delen aan elkaar lassen en hopen op een (lang-)durend resultaat. Op de Homepage staat de oproep voor een nieuwe of goede tweedehandse sterke tractor als nieuw project. Nou, als je dan ziet hoe ze hier aan moeten tobben met een aftandse te lichte tractor voor het bewerken van zo’n 35 hectare grond, zakt de moed in de schoenen. En hier bleef het niet bij, lees verder bij vandaag!

Vandaag. Ontbijten, met overdenking over wat we lazen uit Jacobus 3, de tweede perikoop. Rechterhand Feri maakte het houtkachelsysteem schoon, was gisteren geen tijd voor en het is nu weer heerlijk warm in Rehoboth. En passant een foto van de bliksemafleiders op het dak, na de schrikbarende blikseminslag vorig jaar. Ook het gat in het dak is gerepareerd. Ook enkele foto’s van de kapschuur in aanbouw, het geheel ziet er sterk en gedegen uit, het roept om afbouw. Ware het niet dat de regionale overheid iets gevonden heeft om de bouw stil te leggen. Wat en waarom weet geen mens. De toegestuurde brief is volgens Jenö geen groot probleem, gewoon iets wat hij moet uitleggen. Dat gaat hij deze week nog doen, komt allemaal wel goed. Verder enkele foto’s over de nieuwe gaskachels. Gaskachel, houtkachel, het is allebei nodig. In de winter de houtkachel voor verwarming, de gaskachel voor warm water. In de zomer alleen de gaskachel voor warm water, hout stoken voor warm water is weer een dure optie. Tussen de bedrijven door werd een wasdroger voorzien van een nieuw verwarmingselement en werkt nu weer prima.
En dan de tractor. Gisteren het voorwiel gerepareerd. Vol goede moed ging Feri vanmorgen naar een stuk land om te ploegen, maar moest na een uur weer vertwijfeld naar de telefoon grijpen. De hefinrichting van de tractor was naar de knoppen. We gingen met Jenö naar de plaats van het onheil, Feri had inmiddels de boel gedemonteerd en we namen de onderdelen mee en na een lassessie bij Rehoboth gingen we naar een winkel waar onderdelen verkrijgbaar zijn. Daar gekocht en weer terug naar het land om alles te monteren. Dit lukte, vraag niet hoe. Hoewel met nieuwe onderdelen blijft het een krakkemikkig zaakje, wachtend op het volgende probleem. Uiteindelijk was het geheel bedrijf gereed en moest de motor worden gestart. Het tart elke beschrijving hoe dit plaatsvond. Een benzine startmotor dient de dieselmotor aan de gang te krijgen. Met gevaar voor zijn handen, draaiend aan het startwiel van de haperende benzinemotor, kreeg hij toch de dieselmotor aan de gang en hoofdschuddend vervolgde hij zijn werk. Dit is werkelijk een van de vele schrijnende voorbeelden hoe boeren moeten werken in Oekraïne. Ook voor Stichting OZO. Voor het Boerderijproject is een kapschuur in aanbouw, er zijn landbouwmachines beschikbaar. Het gaat, samen met de sponsors, de goede kant op! Maar er ontbreekt een goede sterke tractor. De foto’s spreken voor zich...
De ochtend was met dit gebeuren voorbij. De geplande afspraak met ds. Tamás stond op het programma. Eerst naar Chop, Jenö moest enkele elektriciteit rekeningen betalen. Daarna naar Kisdobrony. Eerst naar de basisschool, waar we een ontmoeting hadden met de directeur en het project gecontroleerd. Daarna naar ds. Tamás, fijne ontmoeting, niet speciaal, maar gewoon de banden aanhalen die we met elkaar hebben opgebouwd.
Na alle inspanningen van vandaag kwam de ontspanning via een goede vriend en buurman van Jenö. Op een werkelijk uitgelezen plekje op een industrieterrein tussen Nagydobrony en Bátyu heeft een boer een prachtig plekje gerealiseerd op zijn terrein, een houten zeer gezellig optrekje aan een meertje. Met enkele bekenden aten we een voortreffelijke Hongaarse Goulashsoep, klaargemaakt op een houtvuur en we ervoeren de overbekende Hongaarse gastvrijheid, waarin iedereen tijd neemt voor elkaar. Dit was het voor vandaag. Tot morgen!

Maandag 20 november; Fluks uit de veren! We hebben nog niets verteld over het weer. ’s Nachts is het vriezerig en dat is half de middag al merkbaar. Niet zo verwonderlijk, tweeduizend kilometer oostwaarts van Nederland is het ’s morgens een uur vroeger licht en om 16.00 uur is het volkomen duister. Vandaag was het somber en bewolkt en een beetje regen. We hoorden dat er in delen van Europa al sneeuw gevallen was. Maar niet hier.
In ieder geval kregen we de meegenomen printer/scanner aan de praat en deze dag is er heel veel besproken met Jenö. Alles wat belangrijk is voor de OZO projecten, én voor ons allen als uitvoerenden van de werkzaamheden, werd onder de loep genomen. Ook namen we de tijd om lekker te babbelen met de bewoners van Rehoboth. De o zo lieve Dani bácsi, die altijd vraagt naar onze gezinnen. Met schat Erzsike, de moeder van Jenö, die niets liever wil dan dit aardse leven verlaten en eeuwig bij Christus te zijn. Intussen meelevend en vragend naar onze omstandigheden. Wat een les voor ons, voor iedereen! Doen wat je moet doen in deze wereld, en uiteindelijk in geloof, hoop en liefde de kroon van/voor het Leven te krijgen. ‘Blijkbaar’, zei ze, ‘haalt de Heere mij nog niet thuis. Ik moet geduld hebben’. Wat een voorbeeld!
Inmiddels donker. Nog even tijd steken in de meegenomen Kärcher hogedrukreiniger, die we nog niet aan de praat krijgen.
Natasja, van het keukenpersoneel, had ons uitgenodigd voor de avondmaaltijd. Even na negen uur waren we terug op honk om te Skypen met het thuisfront. Een mooie dag met zeer mooie momenten! Tot morgen!

Zondag 19 november; Rustdag. Heerlijk uitgeslapen na de vermoeienissen van gisteren want de kerkdienst begint pas om 11 uur. Fijne ontmoeting met dominee Tamás en zijn kerkenraad, de preek ging over Daniël. Na de dienst nog even nagepraat maar dominee moest zich gaan voorbereiden op een begrafenis. Onder de Hongaren is het traditie en ook noodzaak om doden binnen twee dagen te begraven, ongeacht welke dag van de week. We spraken af elkaar later deze week te ontmoeten en bij te praten.
Weer terug in Rehoboth bleek de houtkachel uitgevallen. Niet zo moeilijk om het apparaat weer aan de praat te krijgen, gewoon een dot karton en houtjes aansteken en een stuk of wat houtblokken erop en stoken maar. Later kwam Jenö vertellen dat er morgen een schoorsteenveger komt die in het inwendige van de kachel het een en ander moet schoonmaken. Daarom enige lage temperaturen vandaag in Rehoboth, maar een dikke trui doet wonderen! Na de koffie zaten we gezellig bij elkaar, bekeken wat OZO filmpjes uit de oude doos en ook de Israël film van een der OZO-ieten, waarna een goed gesprek ontstond over het Beloofde Land en hoe ook wij dienen te reizen naar de toekomst van onze Heere. Mooie uurtjes!
Al op tijd kwam Jenö ons ophalen voor de avondmaaltijd. De nu prachtig aangelegen hoofdweg door Nagydobrony werd gekruist en we reden de al even mooi geasfalteerde Felvég in. Snel genoemd, maar er zit een wereld van ontwikkelingen aan vast. Oekraïne stroomt leeg doordat inwoners gaan werken in West-Europa. En Hongarije doet haar stinkende best om met name de Oekraïense Hongaren te laten waar ze zijn en investeren in betere wegen en renovatie van scholen en kerken. In heel dat dubbele gedoe, van de geldontwaarding en de veel te lage salarissen in Oekraïne, lonkt het buitenland. ‘Kom in ons land werken’ schreeuwen reclameborden langs de wegen in Hongarije, met linken naar Oostenrijk, Duitsland, België en Nederland. De uitstroom gaat maar door, meer dan duizend mensen hebben Nagydobrony verlaten. In de regio spreekt men van tienduizenden en er komt een nijpend probleem aan goede arbeidskrachten in het Karpatengebied. Dit geldt voor onderwijs aan scholen, bouwvakkers, maar ook de gezondheidszorg gaat op deze manier geheel naar de knoppen. Vanavond spraken we met Jenö over deze problematiek. Hoe blijft ons dierbare verzorgingshuis voorzien van betrokken en geschoolde verpleegsters? Nog steeds is de personeelsbezetting goed, maar hoe lang nog? Niemand die het weet!
Intussen nog even terug naar de preek van Tamás over Daniël. Hij noemde drie dingen die van wezenlijk belang zijn in Gods Koninkrijk. Een ouderling vroeg of we dit begrepen hadden. Door de korte ontmoeting en het taalprobleem heb ik ze niet meer op een rij, maar ik beloof u: ik kom er in de komende reisverslagen op terug, we gaan hem nog ontmoeten.
Heerlijk gegeten, terug in Rehoboth, Volg Ons maken, foto’s erbij zoeken. We nemen de problemen mee in onze gebeden. Bid u mee? Tot morgen!

Zaterdag 17 november; Het is 13 minuten over half tien ’s avonds, net terug van de avondmaaltijd bij Jenö en Erzsó. De laptop opgestart, intussen wachten we op Hans die om acht uur op de grens stond (vermoedelijke wachttijd anderhalf uur…), en nog even met stramme benen, zere ruggen, schaafwonden op armen en benen en kou tot op de botten de Volg Ons in elkaar draaien. Vanwaar deze enigszins kreunende en steunende aanhef?
Nou, dat komt ervan na een dag hard werken en spieren gebruiken die normaal niet zo actief zijn. Vanmorgen vroeg kregen we groen licht van het Rehoboth personeel om het drinkwater af te sluiten teneinde de waterinstallatie van een grondige schoonmaakbeurt te voorzien. En dat is een karwei mensen, waar je echt niet je neus voor hoeft op te halen. Een welgemeend applausje is toch wel op zijn plaats als er een paar honderd kilo zand met een emmertje uit de watertank geschept moet worden, vervolgens een paar honderd kilo grint (Michel in de tank gedoken), dan een loodzwaar koolstoffilter verplaatsen en leegmaken, bekabeling en leidingen voorzichtig losdraaien om geen brokken te maken en tenslotte tank en filter naar buiten om te worden schoongemaakt, evenals het grint wat weer kan worden hergebruikt. Ondertussen arriveerden de goederen uit Holland, die en passant boven werden gebracht en gesorteerd. Het was al ver in de middag toen de boel brandschoon was (en wij stinkend vuil én het was inmiddels -3 ˚C) en weer kon worden teruggeplaatst. Jenö moest nog even een onderstel lassen voor het koolstoffilter en vervolgens kon dit filter en de tank weer gevuld worden met de honderden kilo’s zand, grint en koolstof mét de emmertjes. Daarna werd alles weer nauwkeurig aangesloten en even na half zeven gaven wij groen licht om het water weer te gebruiken in Rehoboth, konden de bewoners nog even van de zaterdagse sopbeurt genieten. En wij natuurlijk ook!
En nu is het half elf en is dit stukje klaar. Hans is er nog niet. We wachten op hem. Albert gaat zo de foto’s erbij uitzoeken. O, daar komt Hans! In ieder geval begrijpen jullie de nu behoorlijk roezige toestand van ons, nog even bijpraten met Hans en dan lekker bijslapen. Welterusten en goede zondag!

Woensdag 14, donderdag 15, vrijdag 16 november; Goedenavond allemaal! Een nieuw werkbezoek en weer nieuwe berichten. We vertrokken woensdagavond om 19.00 uur uit Middelharnis met de formidabele bus van fa. De Branding en de volgeladen aanhanger. We, dat zijn Albert, Michel en Teun. Hans den Hartog zal zaterdag arriveren. Voordat we in de bus stapten lazen we een gedeelte uit de Bijbel en in gebed vroegen we de Heere om Zijn bijstand voor het werkbezoek en Zijn bewarende hand over ons allen.
Uitgezwaaid door vrouwen, kinderen en thuisblijvende OZO-ieten werd het gaspedaal ingedrukt. De 1800 km. lange reis verliep voorspoedig onder zeer goede weersomstandigheden. De bedoeling om enigszins op tijd op de Hongaars-Oekraïense grens te arriveren werd doorkruist door een ellenlange file op de rondweg van Boedapest. Wegwerkzaamheden en een sleeppartij, waarbij een aftands autootje, hevige uitlaatgassen producerend en met de stank van slippende koppelingsplaten, een te grote auto met problemen sleepte, de file voorging. Weliswaar behoorlijk chagrijnig over dit oponthoud van bijna twee uur konden we toch ook wel weer lachen om dit voorval. En dan dat gezicht van de bestuurder van het trekkende autootje: stoïcijns en zich van zijn verantwoordelijkheid bewust was zijn blik recht vooruit. File? So what!
De laatste uren waren pittig. Mede door het bedenken dat het uitzien naar uitrusten en bijkomen van de reis in nacht twee ernstig in gevaar zal komen. Welnu, aldus geschiedde. Aangekomen op het adres in Hongarije waar de meegenomen goederen later in Oekraïne worden gebracht, bleek het hek hermetisch gesloten. Maar geen nood, met lichtsignalen en getoeter werd de waakhond in stelling gebracht om zijn baasje uit de stoel, bank of bed te krijgen (het was inmiddels 00.30 uur). Helaas liep het rotbeest, zonder ook maar één blafje te uiten, alleen maar te zeulen met een petfles speeltje. Dus grepen we naar de telefoon: ‘Jenö, we staan voor een gesloten hek en ons bezoek was aangekondigd’. Enfin, na veel ge-heen en weer bellen, met telefoonnummerbezitters tot in Duitsland toe, kwam er ineens een verschrikkelijk slaperig mensenkind aanstrompelen die ons met een bepaald enthousiasme en schorre stem een goedenavond wenste. Nou ja, neem het de man eens kwalijk. Elk humanitair hart kan ook wel eens slaap nodig hebben. In ieder geval ging het hek open, parkeerden we de aanhanger en bedankten we hem voor zijn medewerking. Dan met de bus naar de grens, inmiddels dromend van een warm verzorgingshuis (het was buiten -3 graden C.) en opgemaakte bedden. Maar de grens is en blijft de grens. Met slechts acht voertuigen voor ons was er geen enkele beweging te constateren bij de beambten. Door de kou, koffiepauze of gewoon geen zin om op te schieten ging er weer een halfuur voorbij. Aan de Hongaarse kant controleerde een dikke beambte de paspoorten en de bus en was zichtbaar gecharmeerd dat hij op ons ‘thank you’ een welgemeend ‘you’r welcome’ kon laten horen. Hij kon echt wel een woordje Engels! Dan door het niemandsland, waar Jenö en zijn Erzsó al een uur in de vrieskou staan te wachten om ons te helpen. Wat ze met liefde doen, de schatten! Aan Oekraïense zijde krijg je onmiddellijk te maken met het systeem. Een paspoort in een Hema-mapje krijg je zonder nadere aankondigingen terug. Je denkt dan dat je het afgewerkt terug krijgt, maar met een grom wordt je erop gewezen dat je het paspoort uit dat mapje moet halen. Uitermate gehoorzaam voldoe je hieraan, want geen stennis, laten ze je nog een half uur wachten. Toch zijn ze niet beroerd, die jongens. Het systeem is heilig. Aan het eind van de grenssessie moet er nog een briefje worden ingeleverd bij een soldaat, soms per voertuig een andere soldaat. Kost weer tijd. Systeem…… Zo rijden we eindelijk om 2.00 uur Oekraïne in. De wegen zijn aardig gerepareerd. Zowaar is er, op enkele gaten en hobbelingen na, een snelheid van 60 kilometer te halen. Nog drie kwartier, dan zijn we er. En dat lukt. Even na drieën schuiven we onder de gebreide dekens...
Vrijdag ontwaken we ver in de morgen. Het blijkt dat internet niet werkt. Geen contact, geen Volg Ons en Michel weer aan de slag. Om even voor vijven is het probleem opgelost. Hoera! Teamwork in optima forma met Albert en Michel, die elkaar invoelen en aanvullen.
Nou, we zijn weer op orde. We eten straks in Rehoboth. De eerste twee dagen zijn voorbij, we gaan op tijd naar bed en morgen begint het werkbezoekprogramma. We houden jullie op de hoogte!