Maandag; Vandaag was het de laatste dag van ons werkbezoek. De gehele dag zijn we bezig geweest met het bezoeken van adressen uit het project Algemene Hulp. Ook de polikliniek werd bezocht. Morgen gaan we weer naar huis en we hebben gebeden om een veilige reis. De laatste Volg Ons is van de hand van Rianneke van Wezel.

“De tijd vliegt”, een ozo bekende uitdrukking die voor deze tien dagen zeker opgaat. Deze reis weer veel gezien en meegemaakt maar wat hadden we graag nog meer gezien en gedaan! Wat persoonlijk de meeste indruk op mij gemaakt heeft, was de enorme huisbrand. De paniek en de ellende die dit veroorzaakt is niet te beschrijven! Wat een verdriet in die famillie, hoe moeten zij nu verder? Wat is er nog een hoop ellende en armoede in dit land. Vanmiddag hebben we een arm gezinnetje bezocht een paar dorpen verderop. Zeven kinderen (waarvan de oudste elf was, en de jongste één) plus een vader en moeder, leven in een ruimte zo groot als een gemiddelde bijkeuken. Er stonden welgeteld twee bedbanken, die met negen personen beslapen werden. De keuken bestond uit enkel en alleen een kacheltje. Kortom een bijna onleefbare situatie. Daar sta je dan als ’rijke’ Nederlander... Ondanks alle armoede, ellende en verdriet heeft dit land toch zijn charmes. De enorme gastvrijheid die in dit land heerst, is naar mijn idee nergens te vinden. Hoe kort je ook ergens een bezoekje brengt, je kan niet weg zonder eerst een gebakje te hebben gegeten wat overigens heerlijk smaakt! Ook de gezellige markten die in ieder dorp zijn te vinden geven iets weer van de gastvrijheid van Oekraine. We hebben het deze reis al zo vaak tegen elkaar gezegd: „Hoe ga je dit thuis nu vertellen en uitleggen.” Eigenlijk kan dit niet, de juiste woorden zijn er niet voor. Als je echt wil weten wat Oekraïne heeft en is, dan moet je het met eigen ogen gezien hebben. Helaas is de reis nu echt afgelopen, de tijd is omgevlogen...

Viszlát!

Zondag; Rustdag. We begaven ons naar de dorpskerk waar ds. Horkay preekte. Zoals zo vaak was er met hem na de dienst, zomaar op straat, nog een korte nabespreking over de preek in het Engels. Na de dienst dronken we koffie bij Feri, de zoon van OZO medewerker Pisti. Vervolgens was er een ontmoeting met Bátori József, die eerder de zonnecollectoren geregeld had voor het verzorgingshuis. Na een fijn gesprek met hem en zijn vrouw gingen we terug naar Rehoboth waar de huisdienst plaatsvond. De avondmaaltijd werd gebruikt bij hoofdzuster Gizike en haar man. Vandaag was het opnieuw heerlijk weer. Morgen al weer de laatste dag van ons werkbezoek!

Zaterdag; Twee belangrijke zaken hadden vandaag de aandacht. Het ophalen van de aangeschafte wasdroger voor het verzorgingshuis en de besprekingen aangaande de boerderij. Hierna werd er gezamenlijk gegeten op de boerderij: de eigengemaakte goulashsoep vond gretig aftrek. Toen het tijd was om naar Rehoboth te vertrekken hoorden we de brandweersirene. Midden in een dorpsstraat stond een woning in brand en de brandweer deed haar uiterste best om de brand te bestrijden. Vaak ontstaat brand door de slechte elektriciteitsvoorzieningen. Hoe dan ook: het getroffen gezin heeft met grote problemen te kampen.

Vrijdag; Vandaag stond het bezoek aan de basisschool in Járok op het programma. Er is in de achterliggende tijd heel veel gerestaureerd aan de school en we waren zeer benieuwd naar het resultaat. Welnu, dat was boven verwachting. Een prachtig nieuw dak was aangebracht, nieuwe toiletten waren geplaatst en de schoolkinderen kwamen ons enthousiast begroeten, vergezeld van bloemen en prachtige tekeningen. We moesten iets vertellen over Nederland, verbazend hoe goed de kinderen Engels spraken en begrepen, en we besloten ons bezoek af te sluiten met het zingen van een Hollands lied en op hun beurt zongen de kinderen hun schoollied. We verlieten de school met het dankbare gevoel dat het goed is om ook voor jongeren humanitaire hulp te bieden. De reis naar huis ging via Munkács, waar bij een handelaar een nieuwe wasdroger werd gekocht voor het verzorgingshuis. Het is trouwens heel triest te constateren hoe enorm slecht de staat van de wegen is. Zelfs op de doorgaande wegen is het één grote gatenkaas, maar we kwamen weer heelhuids thuis. Vandaag was het koud en regenachtig.

Donderdag; Vandaag was een ‘reisdag’. ’s Morgens naar Ungvár geweest om onderdelen te kopen voor diverse apparaten. ’s Middags was de reis naar Beregszász waar er een ontmoeting was met een lerares Engels van de Hogeschool aldaar. Via haar zijn we aan het adres gekomen van een oude mevrouw die in erbarmelijke omstandigheden moet leven en hulp zal krijgen van Stichting OZO. Verder was er een grote verrassing: zij komt regelmatig in contact met Hongaren die overal in Europa wonen en in verschillende landen ontmoetingen met elkaar hebben. Eén van hen was met een gezelschap in het verzorgingshuis geweest en tijdens een meeting in Frankrijk had men besloten een collecte voor het verzorgingshuis te houden. Dit bedrag kregen we nu overhandigd. Een geweldig internationaal gebaar! Vandaag was het mooi weer en 22 graden.

Woensdag 16 oktober; als er titels boven de stukjes reisverslag zouden staan, dan stond er vandaag boven ‘Grote vergaderdag’. Vandaag zijn veel punten besproken die op de vergaderagenda stonden. Niet altijd even gemakkelijk om over grote dingen beslissingen te nemen.

Er waren nog wat mankementen aan de waterzuiveringsinstallatie, deze zijn gelukkig vandaag gerepareerd. Nu werkt alles weer zonder problemen.

Dinsdag 15 oktober; na aankomst van de 3 andere OZO leden incl. gast Krijn, is de groep nu compleet. Na kortgesloten te hebben wat er al gedaan is en wat er nog moet gebeuren, zijn we vertrokken naar de boerderij. Er was een maaltijd voor ons geregeld! Heerlijk om zo op een ontspannen manier het boerderij project te bespreken.

Maandag 14 oktober gingen Tanja en Rianneke zich heerlijk bezighouden met de zorg in het Verzorgingshuis. Jenö en Teun gingen op weg naar Munkács om de nieuwe auto voor Jenö te registreren. Dankzij de bijdragen van onze sponsors kon er een hele mooie tweedehands Volkswagen Caddy worden aangeschaft waar Jenö heel erg blij mee is. En wij uiteraard ook! De rest van de dag zijn we bezig geweest met de organisatie binnen Rehoboth en ’s avonds genoten we van de gastvrijheid en de maaltijd bij Jenö. Ook vandaag was het prachtig weer, warm en zonnig.

Zondag 13 oktober zijn we naar de kerk geweest. Daarna hoorden we van de wateroverlast op Flakkee. Wat een natuurgeweld in een korte tijd! Terwijl het hier prachtig najaarsweer is. De natuur vertoont een scala aan herfstkleuren, beschenen door een stralende zon. ’s Middags was er de huisdienst in het verzorgingshuis en waren er fijne ontmoetingen met bewoners en personeel. Het is goed om hier te zijn en het stemt ons dankbaar om volgens Christus’ opdracht iets te mogen betekenen voor al die mensen die uit zeer moeilijke omstandigheden komen.

Zaterdag 12 oktober; De eerste Volg Ons is van Rianneke van Wezel, meegereisd met twee OZO leden. Dit drietal is zaterdag 12 oktober naar Oekraine gereisd, terwijl de andere drie leden met gast Krijn van der Wende aanstaande dinsdag zullen reizen.

Attention please. Flight W6 7862 will depart in five minutes from gate 3.

Bij het horen van de omroepster op Eindhoven Airport vliegen de Oekraine kriebels van je kruin tot in je tenen en weer terug… De dag begon al vroeg: 6.00 uur. Gezellig met zijn drietjes richting Eindhoven. Na alle nodige controles doorlopen te hebben, steeg het felroze vliegtuig van Wizzair om stipt 9.00 uur op. Hoewel vliegen voor mij niet de eerste keer was blijft het toch steeds bijzonder om zo hoog te zweven boven het prachtige wolkenlandschap. Na de landing in Debrecen liepen de zweetstraaltjes over onze ruggen. Daar sta je dan als Nederlander dikwinters ingepakt in 25 graden C, terwijl slippertjes met een zomerjurkje cq. korte broek meer dan voldoende waren geweest. Deze keer was de hobbelige grenstrein niet nodig, want Jenö had een taxi geregeld die ons naar onze bestemming in Oekraine bracht. Zoals gewoonlijk was het weerzien warm en hartelijk! Iedereen was blij ons weer te zien en iedereen wil weten hoe het met ons gaat. Héérlijk dat enthousiasme en die gastvrijheid! Veel tijd om een beetje bij te komen en de spullen uit te pakken was er niet. Voor sluitingstijd moesten er nog boodschappen gedaan worden in de plaatselijke ‘supermarkt’ (gelijk nog even bij onze OZO-boom gekeken die eerder tijdens een werkbezoek geplant was). Met de boodschappen werden we opgehaald door Jenö en Pisti om te kijken naar een mogelijk nieuwe OZO auto voor Jenö. Na deze snelle acties smaakte een bord patat van Oekraïnse teelt bijzonder lekker. Ik zie er nu al tegenop om over negen dagen in Debrecen het volgende bericht na de pieptoon te horen:

Attention please! The flight to Eindhoven will depart in five minutes from gate 3.