|
|
Jaargang 2006 Nr. 4
Van de voorzitter
Vanuit mijn bescheiden werkkamer mag ik in deze OC op de valreep van 2006 nog enige woorden tot u richten. Deze OC moge u opnieuw tot nadere informatie nuttig zijn over de ontwikkelingen van de projecten in Oekraïne.
In de achterliggende jaren mocht met uw hulp het voedselproject gerealiseerd worden, alsook de auto voor de voedselhulp. De uit de giftenstroom ontstane wens om een verzorgingshuis te kunnen bouwen, is inmiddels realiteit gebleken. Verzorgingshuis 'Rehoboth' mag er zijn.
Er is directie, er is personeel en er zijn bewoners. De Heere neigde vele harten om de projecten van St. OZO gestalte te geven.
De kinderschool in Eszény krijgt momenteel in woord en daad hulp vanuit een andere Hollandse stichting, zodat wij gemeend hebben, overigens in goed overleg, onze bijdrage te stoppen.
Er hoeven nu eenmaal geen twee fonteinen haar waterstralen te gieten over één project. Vanuit dit perspectief wensen wij welgemeend het goede toe voor deze kleuterschool.
Intussen keer ik terug naar de realiteit. Het voedselproject is dit jaar, door de vorig jaar van regeringswege ingestelde pensioenverhoging, nu beland op een minimale uitvoering.
Maar de pensioenverhogingen staan inmiddels onder druk. De nieuwe regering in Oekraïne heeft reeds een pensioenverlaging aangekondigd voor hen die minder dan twintig jaar aan het arbeidsproces hebben deelgenomen.
Als we dit zien in het licht van de enorme prijsstijgingen van ondermeer de dagelijkse levensbehoeften, dan zijn wij voorbereid op een nieuwe golf van armoede, met name onder ouderen.
Zoals Stichting OZO concreet wil zijn in haar werkwijze, vragen wij u om concrete hulp. Mocht het voedselproject een nieuwe impuls nodig hebben, dan vragen wij u daarom. Project verzorgingshuis daarentegen vraagt om een structurele aanpak.
De bouw is dankzij uw hulp nagenoeg voltooid en uw automatische incasso of uw periodieke gift wordt dankbaar aangewend voor het in stand houden van deze zo nodige instelling.
Wij zijn Anno 2006 niet beschaamd geworden in uw giften.
Wij vertrouwen op uw bijdrage in het jaar van onze Heere 2007. Gezegende Kerstdagen en een Voorspoedig Nieuwjaar wens ik u, namens alle OZO betrokkenen in Nederland en Oekraïne toe!
Teun Bakker
Tatjána - hoe het verder ging
Ongetwijfeld zult u zich het aangrijpende relaas over de gehandicapte Tatjána en haar moeder herinneren. Hierover heeft u alles kunnen lezen in de OC van juli 2006. Alles wees erop dat Tatjána, zonder haar aan alcohol verslaafde moeder en broer, een betere toekomst tegemoet ging in verzorgingshuis 'Rehoboth', waar zij de liefde kreeg die zij jarenlang had moeten ontberen.
Maar dat het leven onverwachte wendingen kan nemen, bewijst het even aangrijpende vervolg op deze geschiedenis.
Zomer 2006. Het is prachtig weer en de bewoners van verzorgingshuis 'Rehoboth' zoeken op een hete middag verkoeling in de schaduw van de achtergevel. Zij schrikken op vanwege een auto, die met knarsende remmen stopt op het terrein.
Van achter het stuur springt een duidelijk aangeschoten jongeman, die het achterportier van de auto openrukt en een al even aangeschoten oude vrouw van de achterbank sleurt, haar vervolgens nog een duw geeft en vervolgens met het gas op de plank wegscheurt.
De opgeschrokken bewoners staan oog in oog met: de moeder van Tatjána! Het personeel neemt een professionele beslissing: moeder wordt in een kamer gedirigeerd om onmiddellijk contact met Tatjána te vermijden.
Met gemengde gevoelens wordt moeders terugkeer door iedereen besproken. Voorzichtig wordt Tatjána verteld dat haar moeder weer is teruggekeerd. Later volgt de onvermijdelijke confrontatie, waarbij de emoties losbarsten.
Tatjána kermt haar moeder haar te verlaten, maar moeder heeft ook haar verhaal. Snikkend en duidelijk aan het einde van haar krachten, vertelt deze door ellende geteisterde vrouw hoe het haar vergaan was sinds zij naar haar flat in Bátyu teruggekeerd was.
Getroffen door een lichte hersenbloeding had zij enige tijd in het ziekenhuis in Beregszász doorgebracht, maar was door geldgebrek weer naar huis gestuurd. Haar leven was in een hel veranderd door haar zwakke gezondheid en de dagelijkse conflicten met haar dronken zoon.
Elke dag laten de verwoestende gevolgen van drankmisbruik, ook door haar, zich gelden. Ruzie op ruzie, te weinig eten, slaapgebrek, vervuiling, luizen en op een gegeven moment de uitbarsting: moeder wil terug naar verzorgingshuis 'Rehoboth', maar daar is zoonlief, om reden van moeders pensioen, het niet mee eens.
Na enkele weken waarin de relatie tussen moeder en zoon in een zorgwekkend dieptepunt belandt, neemt haar zoon om onbekende redenen het besluit om moeder naar 'Rehoboth' te brengen. Hij had zijn half verlamde moeder in de auto gesleept en haar letterlijk gedumpt.
Hoe nu verder?
De directie ziet in eerste instantie problemen. Moeders alcoholprobleem en Tatjána's afkeer van haar moeder vormen nu niet direct een goede basis voor hernieuwd contact, maar haar op straat zetten gaat uiteraard ook niet.
Zij besluiten om moeder, gescheiden van Tatjána én van drank, onderdak te bieden en hen de gelegenheid te geven om weer naar elkaar toe te groeien. Goddank is er na enkele weken aarzelend toenadering, niet in het minst door de positieve houding van directie, bewoners en personeel.
Vanaf dat moment komt er een wending ten goede. Weer samen op een kamer, samen met de andere bewoners eten en, heel belangrijk: samen praten.
Bij aankomst in de gemeenschapsruimte van verzorgingshuis 'Rehoboth' tijdens het werkbezoek in oktober, troffen we daar twee gelukkige mensen aan: Tatjána en haar moeder. Geen spoor van haat of afkeer, maar genegenheid.
Geen pak slaag, zoals vroeger, maar elkaars hand vasthoudend. We hebben de Heere gedankt voor Zijn genade, die Hij bewees aan deze twee mensen. Voor hen mag het gelden: de Heere heeft ruimte gemaakt!
Vervoer werkbezoeken
Ook in het afgelopen jaar werden er drie werkbezoeken afgelegd. Hiervoor werd dankbaar gebruik gemaakt van de Renault Trafic bus van onze penningmeester, Albert van Holten. Onderstaande bedrijven sponsorden de brandstof:
- Januari: Fabert Mode te Middelharnis
- Mei: Firma Coas te Stellendam
- Oktober: Transp. bedr. Verolme te Nieuwe-Tonge
Dankzij deze bedrijven opnieuw drie vrijwel kosteloze werkbezoeken. Heel hartelijk bedankt!
Oekraïense OZO-medewerkers aan het woord, afl. 2
Resoluut trekt Szanyi Erzsébet, kortweg Erika, de stekker van het strijkijzer uit het stopcontact. Ziezo, haar taak zit er weer op. Nu nog even een interview met zo'n nieuwsgierige Hollander en dan kan ze naar huis.
Dat mag ook wel, na 24 uur arbeid……..We pakken de woordenboeken erbij en gaan aan de slag.
* Drukke dag gehad?
Niet drukker dan anders. Maar na 24 uur werken verlang je wel naar je bed. Zoals je weet is deze dienst van 7.00 uur tot de volgende morgen 7.00 uur. De nachtdienst is altijd wisselend.
Meestal is het rustig, maar Jóliska néni (bewoonster van 90 jaar oud, red.) wil nog wel eens gaan rondspoken. Haar dementie wordt steeds erger. Vorige week was ze midden in de nacht uit bed gegaan, want ze wilde naar huis: de aardappelen moesten gerooid worden.
Helaas voor haar struikelde ze over een schoonmaakkar en lag ze languit en om hulp roepend in de gang. Op zo'n moment is ze niet te bereiken en we geven haar dan een kalmerende injectie, zodat ze de rest van de nacht slaapt.
Toch geeft het wel eens problemen voor de andere bewoners, zij liggen door haar soms urenlang wakker. Maar ja, wat wil je: het zijn oude mensen.
* Je hebt geen moeite met het verzorgen van ouderen?
Absoluut niet. Ik ben het gewend. Ik ben als klein meisje opgevoed door een tante, die zich over mij ontfermde na problemen in ons gezin. Ik wil je wel vertellen over die problemen, maar je mag er niet over schrijven (waarvan akte, red.).
Inmiddels is mijn tante overleden en ik heb haar tot haar dood toe mogen verzorgen. Op basis van deze ervaring ben ik aangenomen in verzorgingshuis 'Rehoboth', want ik ben niet gediplomeerd.
Maar ik geniet van het verzorgen van de ouderen en daarnaast doe ik huishoudelijk werk hier.
* Gezinssituatie?
Mijn man en ik wonen in Nagydobrony en we hebben drie kinderen van 14, 12 en 7 jaar. De kinderen willen alle drie heel graag leren, maar dat kost heel veel geld in Oekraïne. Gelukkig heeft mijn man een goede baan bij de Skoda fabriek in Chop.
Toen er in de kerk werd afgekondigd dat men kon solliciteren voor een baan in verzorgingshuis 'Rehoboth' heb ik geen moment geaarzeld. We kunnen nu samen werken voor de toekomst van onze kinderen.
Voor Oekraïne is het heel belangrijk dat de jeugd investeert in kennis. Hopelijk ziet de regering dit in en gaan zij mogelijkheden scheppen voor de jeugd. In ieder geval ben ik heel gelukkig met mijn werk hier en ik weet me hierin door God gesteund.
Trouwens, (ze gaat rechtop zitten) wat drijft jullie als Hollanders om hier deze instelling te realiseren?
* Zoals je weet lopen wij al een flink aantal jaren mee in het verlenen van humanitaire hulp aan Oekraïne. We zijn in het verleden in contact gekomen met Hidi Jenö en zijn gezin. Zij wezen ons zes jaar geleden op de vaak intrieste omstandigheden van ouderen in Oekraïne.
We hebben toen in Nederland Stichting Onderlinge Zorg Oekraïne opgericht om geld in te zamelen voor een voedselproject voor ouderen. Dit leidde tot een groot aantal donateurs. Zelfs zoveel dat het bouwen van een nieuw project, verzorgingshuis 'Rehoboth', realiteit kon worden.
De drijfveer? Na de val van het communisme rond 1990 kwam er vanuit kerkelijk Nederland een enorme drang tot hulp aan Oost-Europese christenen op gang. Ook wij mogen hierin een schakeltje zijn vanuit het Bijbelse gegeven dat het grootste gebod ons aller richtsnoer dient te zijn: God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf.
Wij weten ons door God gesteund, omdat Hij ons de weg heeft gewezen naar dit deel van Oost-Europa. Snap je de naam 'Rehoboth'? Nu heeft de Heere ons ruimte gemaakt!
Dat is een christelijke visie. Ik ben blij met dit antwoord. De Heere zegene jullie en ons!
* Hoe sluiten we dit interview af?
Twee dingen. Allereerst: God alleen de eer. In de tweede plaats wil ik jullie aandacht vragen voor de bewoners. Zij komen uit erbarmelijke omstandigheden en hebben in verzorgingshuis 'Rehoboth' rust gevonden.
Toch blijkt dat zij na verloop van tijd niets om handen hebben en kan de verveling toeslaan. Er zou een dagelijkse invulling moeten zijn voor hen. Besef dat dit verzorgingshuis in Oekraïne een nieuw fenomeen is!
Natuurlijk is er het wekelijkse Bijbeluur, familiebezoek of koorzang vanuit de kerkelijke gemeente. Maar begrijp je dat de dagen voor onze ouderen lang worden?
* Natuurlijk. We gaan dit opnemen met de directie. Ook voor hen is dit allemaal nieuw.
Dat begrijp ik. Bedankt voor dit gesprek. Ik vind het fijn dat het contact tussen jullie en ons heel goed is.
* Zo ervaren wij dat ook. Bedankt voor dit gesprek.
Giften allerlei
- Het ziekenhuis te Dirksland schonk 2 ECG apparaten en een elektrische gipszaag.
- Dhr. Roos te Middelharnis verraste ons met een Fligt dompelpomp, inclusief snoer en slang. Ideaal voor gewas besproeiing of om de septic tank leeg te pompen.
- Via dhr. S. van Nieuwaal van Woongoed Flakkee ontvingen we 4 armsteunen voor bij de toiletten in verzorgingshuis 'Rehoboth'. Deze zijn inmiddels gemonteerd en functioneren prima!
Alle gevers heel hartelijk bedankt!
Wol gevraagd
Mevr. Hollaar in Sommelsdijk heeft inmiddels 50 truien gebreid en ze is door haar voorraad wol heen! Vandaar deze dringende oproep: heeft u nog wol liggen en wilt u dat bestemmen voor de arme medemens in Oekraïne, graag inleveren bij fam. Koppenaal, Pr. Bernhardlaan 100 te Middelharnis. Bedankt!
Hollands bezoek aan verzorgingshuis 'Rehoboth', juni 2006
Er is mij gevraagd een stukje te schrijven over mijn bezoek aan verzorgingshuis 'Rehoboth' in juni 2006. In het verleden heb ik (na mijn HBO-V opleiding) 2 jaar in Oekraïne gewerkt, in een kindertehuis (Nagydobrony) en in een kinderziekenhuis (Chop).
Naar aanleiding hiervan is er een projectgroep opgericht en bezoeken wij het ziekenhuis nog regelmatig. Inmiddels ben ik werkzaam als verpleegkundige in de geriatrie (ouderenzorg).
Samen met 2 collega's, een arts (klinisch geriater) en een groepswerker (SPH), bezochten wij verzorgingshuis 'Rehoboth'. Vanuit onze werkachtergrond had dit uiteraard onze interesse.
We hebben de medicijnkast met hoofdverpleegkundige Marika doorgenomen en zij heeft het reilen en zeilen in 'Rehoboth' toegelicht en aan ons laten zien. Hiernaast hebben we een aantal patiënten onderzocht en zijn er wat medicatie adviezen gegeven door mijn collega.
Een aantal dingen vielen ons op:
- de deskundigheid en vriendelijkheid van de hoofdverpleegkundige
- de diversiteit en hoeveelheid medicatie (voor een groot deel vergelijkbaar met Nederland)
- de schone en steriel uitziende kamers
- en bovenal het gebouw zelf wat er heel mooi en luxe uitziet (mooier dan sommige voorzieningen voor ouderen bij ons in Nederland).
Het geheel maakte op ons een goede en professionele indruk op het gebied van zorg en behandeling. Gods zegen op het continueren van jullie werk onder de ouderen!
Monster, Anita Vrij
Dé verrassing
We beloofden u verslag uit te brengen van de verrassing voor Tatjána. Vanaf het moment dat deze zwaar gehandicapte jongedame definitief in verzorgingshuis 'Rehoboth' kwam wonen, was er voor haar een ziekenhuisbed waarop zij comfortabel kan liggen.
Maar om te moeten liggen in een oude vertimmerde kinderwagen om buiten van de zon te kunnen genieten, was voor haar een pijnlijke aangelegenheid. Reden om uit te zien naar een betere oplossing.
Via een OZO donateur werd er contact gelegd met firma Aquarius te Wijk bij Duurstede, een gespecialiseerd bedrijf in oplossingen voor gehandicapten. Tot onze grote vreugde schonk dit bedrijf een mobiele zijligbank ter waarde van ruim € 5000,-!
Op de foto kunt u zien hoe dit prachtige geschenk aan een totaal verraste Tatjána aangeboden werd. Firma Aquarius: hartelijk bedankt voor deze schitterende sponsoring! Weest u overtuigd van ons aller dankbaarheid!
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
