|
|
Jaargang 2004 Nr. 1
Van de voorzitter
Deze O.C. is ontstaan tijdens het laatste werkbezoek van 28 januari tot 7 februari, om u een indruk te geven van alles wat ons bezighoudt.
Uiteraard enigszins beknopt, want het geheel gaat verlucht worden met veel foto’s. Ik kan u vertellen dat we zeer dankbaar terugkwamen uit Oekraïne.
Er is deze reis heel veel nagedacht, heel veel besproken en er is opnieuw veel gezien en meegemaakt. Tijdens de winter lag de bouw van het verzorgingshuis nagenoeg stil.
Ten eerste door de vorst, ten tweede doordat het moeilijk was om aan hout voor o.a. de dakconstructie te komen. Uiteindelijk lukte het onze Oekraïense medewerker om een flink aantal boomstammen te kopen, die op locatie in diverse afmetingen worden gezaagd.
Deze boomstammen moesten van ver komen en dit had alles te maken met het prijskaartje. Hij gaat bepaald niet over één nacht ijs als het er om gaat om de bouwstoffen zo goedkoop mogelijk te kunnen aanschaffen!
We hopen dat de bouw na de winter weer zo snel mogelijk kan gaan beginnen. Voor het voedselproject zijn er veel nieuwe adressen bijgekomen. Het is bijna niet te bevatten hoe erg sommigen er aan toe zijn.
Of het nu gaat om ouderen, alleenstaanden (ook op jonge leeftijd!), gehandicapten of gezinnen: het tekent hoe erg de situatie is in Oekraïne, op vele terreinen van het maatschappelijk en geestelijk leven.
Het is best belangrijk dat er een prachtige 30 km lange geasfalteerde autoweg is gekomen, die van de grens naar de stad Ungvár loopt. Een goede infrastructuur is heel belangrijk voor een land.
Maar wat doet de regering voor haar bevolking? Voor de landbouw? De veeteelt? Met de rijkdom aan grondstoffen? Wat doet ze met de enorme werkeloosheid en de slechte gezondheidszorg? Daarom wordt Oekraïne met recht wel het armste land van het Oostblok genoemd en alles wijst daar ook op.
Toch zijn er ook tevreden mensen. Dankbare mensen. Dankbaar voor de hulp die hen geboden wordt. En ook: mensen die ons, rijke westerlingen, beschaamd zetten.
Die van hun kleine aardappelvoorraad de helft weggeven aan iemand die het nóg minder heeft. Meer dan ooit hebben deze mensen hulp nodig.
Wij mogen geven van onze rijkdom en daar geeft u die dit leest met gulle hand blijk van. Naar ik hoop voor nu en in de toekomst!
Teun Bakker
Woensdagavond t/m vrijdag, 28-29-30 januari
Voordat we vertrekken nog een mededeling van de secretaris. De instantie die anoniem wenst te blijven schenkt ook voor dit jaar € 25.000,- voor het verzorgingshuis!
Dankbaar beginnen we dit werkbezoek met Bijbellezing en gebed, waarna we om 21.15 uur vertrekken vanuit een besneeuwd Middelharnis. Achter de gesponsorde bus hangt de gloednieuwe OZO-aanhanger!
De combinatie is geladen met ziekenhuisbedden, Velux ramen, kleding en gratis gekregen voedsel en fruit. Na een voorspoedige reis arriveren we vrijdagmorgen om 5.10 uur in Nagydobrony.
De temperatuur is -12°C. Na enkele uren slapen houden we ons de rest van deze dag bezig met het verkrijgen van informatie over het voedselproject en het verzorgingshuis.
Onze Oekraïense medewerker vertelt o.a. dat hij twee medewerkers van de kerkelijke diaconale stichting Talentum bereid gevonden heeft om hem te helpen met de uitvoering van het voedselproject en dit heeft geresulteerd in een zeer vruchtbare samenwerking.
Verder heeft hij voor het verzorgingshuis $ 1000.- korting gekregen van de Oekraïense dakpannenleverancier, want, - zo zei hij -, jullie streven een hoog rendement na, ik dus ook. Waarvan akte!
Zaterdag, 31 januari
Nu de bouw van het verzorgingshuis door de vorst stil ligt, wordt deze dag een begin gemaakt met het bezoeken van bestaande en nieuwe adressen voor het voedselproject.
Dit is een zeer intensieve bezigheid, want het is soms niet te bevatten hoe mensen moeten leven in hun trieste omstandigheden. Op de bestaande adressen ervaren we, naast de armoede, dankbaarheid.
Voor een pakket, voor het vergoeden van een ziekenhuisopname, voor zomaar een gesprek. Ook persoonlijk contact blijkt een belangrijke pijler in de hulpverlening.
De nieuwe adressen brengen weer veel zorgen aan het licht. Hoe moet een gezin leven van € 20.- per maand, terwijl de stookkosten en elektriciteit in de wintermaanden alleen al € 25,- bedragen?
Terwijl een gehandicapte dochter van 24 jaar verzorgd moet worden, die als jong meisje door falende medici als proefkonijn misbruikt is? Of die moeder, die het met haar schizofrene zoon en haar aan epilepsie lijdende dochter maar moet uitzoeken?
Of, nog een voorbeeld, een jonge moeder die zonder inkomen zichzelf en haar 15 jarige dochter moet onderhouden, nadat haar man jaren geleden in een dronken bui is weggegaan om nooit meer terug te komen?
Dit is keiharde realiteit! Na de rondgang langs de adressen wordt er thuis geëvalueerd waar en welke hulp nodig is. Dit kan variëren van een nieuw bed en/of warme dekens, artsenbezoek, medicijnen, kleding en natuurlijk een voedselpakket!
Zondag, 1 februari
Zoals gewoonlijk begeven we ons naar de kerk in Nagydobrony, waar de bisschop van het district Karpátalja, ds. Horkay, preekt. Verder is deze dag een rustdag.
Maandag, 2 februari
Ook deze dag wordt gebruikt om nieuwe adressen, aangereikt door St. Talentum, te bezoeken. Opnieuw worden we geconfronteerd met mensen die met lege handen staan en vertwijfeld zoeken naar oplossingen.
Niet bij iedereen gaan de handen op elkaar zodra hen hulp aangeboden wordt. Is dit doffe berusting? De ervaring heeft ons geleerd dat pas later zal blijken hoe blij men zal zijn met deze “werken der barmhartigheid”.
Later in de middag zijn er besprekingen met een elektricien. De goede man is zeer gelukkig met de opdracht en legt een alleszins redelijke prijs op tafel, niet in het minst vanwege zijn enthousiasme voor het project.
Naast het aanbrengen van alle elektrische voorzieningen zal er op iedere kamer ook een kerktelefoonaansluiting komen.
Dinsdag, 3 februari
Om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de omstandigheden van arme medemensen, wordt ook deze dag geheel gebruikt voor het bezoeken van adressen. Het hoogtepunt van de dag vond plaats in het dorpje Rafajna.
Op bezoek bij een bestaand adres, hoorden we van de 90-jarige mevrouw hoe zij van haar voedselpakket de helft weggeeft aan haar buurvrouw, die, nadat haar man was weggelopen, zonder inkomen leeft met haar 15-jarige dochter.
Op weg daarheen werden wij aangesproken door een mevrouw, die ons dringend vroeg haar buren te bezoeken, want, -zo zei ze-, daar gebeuren straks ongelukken. We treffen een oude moeder met haar zoon aan in een huis dat werkelijk op instorten staat.
De oude mevrouw blijkt enigszins dement te zijn en haar zoon is, na reeds driemaal geopereerd te zijn van een tumor in zijn buik, niet in staat ook maar enig werk te doen.
Gelaten en zonder hoop slijten zij met een minimum pensioen hun dagen in een vervallen krot. Aangrijpend! Er werd besloten om op dit adres op zeer korte termijn reparatie werkzaamheden te laten uitvoeren.
En zo ging het van adres naar adres. Van het ene probleem naar het andere. Zaken die door ons verwerkt moeten worden, daar kunt u van op aan! Op het laatste adres, het was inmiddels avond geworden, zit een man van middelbare leeftijd op een ongelofelijk vies bed.
Zijn enige bezittingen zijn een lamp, een elektrisch kacheltje en een radio, versleten kleding en een oude kast. De lamp, het kacheltje en de radio worden gevoed door stroomdraden die, levensgevaarlijk aangelegd, zonder isolatie op hoofdhoogte langs het plafond lopen.
Deze omstandigheden tarten elke beschrijving. Zijn verhaal is kort maar heftig. In het verleden was hij alcoholist, waardoor zijn vrouw en zijn dochter ten einde raad bij hem weggegaan zijn.
Door geldgebrek raakte hij van zijn verslaving af en kreeg hij meer en meer lust in het lezen van nóg een bezitting, die hij, vergeten en onder het stof, in de kast vond: de Bijbel.
Dit werd voor hem, ondanks alles, het ware Brood des Levens! Zijn dochter, die in hetzelfde dorp woont, geeft hem van haar eigen armoede wat te eten, zodat hij niet hoeft te verhongeren.
Werken kan hij door zijn handicap niet, want hij is mank. Hier mág St. OZO helpen. Als een middel in Gods Hand in het leven van deze man. Hulp verlenen in Oekraïne? Jazeker!
Woensdag, 4 februari
Deze dag onderscheidt zich van de andere door triest, regenachtig en dooiend weer. Gezien de intensieve arbeid van de vorige dagen, slapen we maar eens lekker uit.
Deze dag brengen we “thuis” door, al pratend en nadenkend over het vervolg van de bouw van het verzorgingshuis na de winter. We besluiten morgen naar de stad Ungvár te gaan om besprekingen te gaan voeren met een firma die handelt in deuren, ramen en kozijnen.
Onze Oekraïense medewerker vertelt hoe veel dorpelingen hem hun hulp aanbieden m.b.t. het verzorgingshuis.
De een stelt een tractor ter beschikking, anderen vragen bij een bepaalde klus geen salaris, weer anderen verzorgen transporten, kortom: de medewerking vanuit het dorp wordt door hem beleefd als een dankbare blijk van medeleven.
Hartverwarmend! Ook vertelde hij dat hij op de 92ste verjaardag van een mevrouw uit het OZO-bestand, deze een taart had gebracht. In tranen vertelde deze mevrouw dat er nog nooit in haar hele leven op deze manier aan haar gedacht was!
Donderdag, 5 februari
Een bezoek aan Ungvár is een steeds terugkerende belevenis. Volgepropte stadsbussen, voetgangers, gammele auto’s en paard en wagens dringen zich door de straten.
Soms een dikke Mercedes of BMW. Dan weer bedelende zigeuners, of bedelaars die iets van hun gading uit de vuilnisbakken halen. Voor heel veel mensen zo doelloos. In ieder geval hebben wij een doel: zaken doen met de ramen en deuren handelaar.
Het blijkt dat kunststofkozijnen en deuren goed betaalbaar zijn. Na vergelijk in Holland zelfs goedkoop. Nu, onder het samenstellen van deze O.C., kunnen wij u mededelen dat het gebouw, in ieder geval aan de buitenkant, voorzien zal worden van kunststof ramen en kozijnen met dubbel glas.
Duurzaam, onderhoudsarm, geluidswerend en energiebesparend. Terugrijdend van Ungvár naar “huis” realiseren we ons dat de laatste uren van dit werkbezoek aangebroken zijn.
Deze laatste uren worden doorgebracht in een gezellig samenzijn van alle medewerkers en St. Talentum, feitelijk ook medewerkers, waarin de laatste vragen gesteld worden en tenslotte de Bijbel ter hand genomen wordt om gezamenlijk een gedeelte te lezen, te overdenken, enkele liederen te zingen en God te smeken om een zegen voor iedereen persoonlijk, voor Oekraïne met haar regering en inwoners, het werk van de kerk aldaar en de hulp van St. OZO.
En om een veilige reis naar Holland.
Vrijdag en zaterdag, 6 en 7 februari
We vertrekken om 7.30 uur uit Nagydobrony. Het weer is goed en de reis door Oekraïne, Hongarije, Oostenrijk, Duitsland en Holland verloopt voorspoedig.
We komen zaterdagmorgen om 10.30 uur behouden en wel in Middelharnis aan. Blijdschap in de gezinnen. Blijdschap om een zeer geslaagd werkbezoek. We beëindigen de reis met te lezen uit Psalm 136: Looft de HEERE, want Hij is goed!
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
