Brandweer
Toen de medewerkers van St. OZO in 2009 kennis maakten met het brandweerkorps in Nagydobrony, liet commandant Misák János ons de miserabele toestand van zijn materieel zien. ‘In Oekraïne maakt de overheid niet veel budget vrij voor de brandweer,’ vertelde de bezorgde commandant. ‘Elke regio heeft zijn eigen korps van beroepsbrandweerlieden, deze ploeg is vierentwintig uur per dag paraat. Als kleine blusploeg zijn er voor ons geen cursussen, kennis doen wij op bij de grote korpsen in de steden die wel geschoold worden. Onze bluswagen is al meer dan zevenendertig jaar (37!) oud en er komt pas een andere als deze uit elkaar valt.’ ‘Geld voor onderhoud aan de kazerne is er niet en met brandstof voor de auto moeten we heel zuinig zijn. De brandweerpakken zijn al even oud en bieden absoluut geen bescherming, ook de helmen niet. De overheid geeft telkens aan dat we zelf maar iets moeten regelen’.
Dit korps heeft drie grote dorpen in haar brandbestrijdingsgebied. Het was duidelijk dat er een schreeuwend tekort is aan goed materieel. De brandslangen lekken aan alle kanten zodat de pompbediende er bijna geen druk op durft te zetten. Bijkomend probleem is het ontbreken van brandkranen in de dorpen.
Hoewel de brandweerauto een watertank heeft van 1500 liter moet deze steeds gevuld worden waar ergens open water is. Dit duurt veel te lang om een brand goed te kunnen bestrijden.
In Holland namen wij contact op met enkele brandweerkorpsen en na verloop van tijd werden de volgende materialen geschonken: 1 straatwaterkanon, 2 straalpijpen, 1 aanvalskrat, 1 drijver t.b.v. zuigbuis open water, 12 diverse maten geteste brandslangen, 16 blushelmen en 11 gereinigde brandweerpakken.
Tijdens het februari werkbezoek 2011 werden de materialen aangeboden aan een glunderende commandant. Na de overhandigingceremonie gaf het korps een demonstratie van hun kunnen. Met alle toeters en bellen rukte de brandweer uit naar een naastgelegen stuk grond waar een flinke stapel hout in brand gestoken was. Het halve dorp liep uit: waar is de brand? Het ging van mond op mond: St. OZO heeft materialen geschonken aan onze brandweer! Met verve ging het korps de stapel hout te lijf, die al spoedig veranderde in een stomende massa.
De pompbediende was helemaal in zijn element, want eindelijk kon hij de waterpomp van ‘zijn’ geliefkoosde brandweerauto weer eens op volle toeren laten draaien.
De blusploeg was opgetogen: nú kan er weer naar behoren geblust worden.
Weer terug in de kazerne werd het voorgaande enthousiast besproken. Maar voor een snellere en effectieve brandbestrijding is nog beter materieel nodig. Wie weet een volgende stap in het hulptraject. We onderzoeken de mogelijkheden. Wie weet: misschien nog wel eens een Hollandse brandweerauto naar Nagydobrony?