Donderdag 19 en Vrijdag 20 januari; Het werkbezoek of noodhulptransport nummer 66 loopt ten einde. Traditioneel is donderdag de vertrek dag uit Nagydobrony, zodat de deelnemers nog een weekend hebben om uit te rusten. In de ochtenduren van donderdag werden er nog wat puntjes op de ‘i’ gezet van verschillende zaken: de laatste besprekingen, nog wat controles en het inpakken van de koffers en dan was daar het afscheid. Nog een rondje langs het personeel en de bewoners en vervolgens uitgezwaaid worden en koers gezet richting het westen.

Tijdens de lange reis van zo’n 28 uur wordt er -door wie nog wakker is- nog regelmatig besproken over hoe het bezoek is geweest. Het bezoek was geslaagd omdat veel wat voorgenomen werd om te doen, gedaan kon worden. Dat geeft reden tot dankbaarheid maar ook is weer gebleken dat de situatie van de bewoners in het gebied rond Rehoboth er niet beter op is geworden. Zomaar wat zorgpunten: Veel jongeren hebben de regio verlaten, groot gebrek aan elektriciteit, duur gas, hoge kosten voor levensonderhoud, vrees om opgeroepen te worden voor de strijd in het oosten, enzovoort. Honderden hectares maïs dat niet geoogst kon worden vanwege de droogte en nu is dat land te nat om te kunnen ploegen zodat ook de tarwe niet gezaaid kon worden. Belangrijke bronnen van inkomsten verdwijnen daardoor. Overigens kwam donderdagochtend nog het zaad binnen om zonnebloemen te gaan zaaien. De verwachting van de teelt van zonnebloemen is groot omdat er een grote vraag is naar zonnebloemolie.

Je verlaat dit land dan als ‘rijke en wat verwende’ westerlingen met het gevoel dat je maar weinig hebt kunnen betekenen. Aan de andere kant is het toch ook zo dat we als OZO toch mooie dingen kunnen doen. Dingen die soms lijken als een druppel op een gloeiende plaat. Maar we zijn toch in de gelegenheid om het verschil te maken, al is het maar in een beperkt gebied. De dankbaarheid van de bewoners in Rehoboth en van de adressen waar bijvoorbeeld een aggregaat kon worden afgeleverd en hoe het door OZO ondersteunde kinderwerk The Shelter in meerdere opzichten vruchten afwerpt, versterkt ons om onze missie voort te zetten met nog meer intensiviteit. Daarnaast hopen we dat we hiervoor de kracht en de wijsheid ontvangen van de Heere God en natuurlijk ook het gebed en het meeleven van onze achterban.

Dat het hulpverleningswerk van Stichting OZO ook wel wijsheid en nuchterheid vergt kunnen we misschien duidelijk maken met dit voorbeeld: Als je naar je gevoel te werk gaat, zou je -vanwege het ontbreken van elektriciteit op een groot deel van de dag, actie gaan voeren om bij veel arme gezinnen een aggregaat te plaatsen. Dit is om verschillende redenen niet verstandig want zo’n apparaat gebruikt behoorlijk wat benzine en dat is duur of helemaal niet aanwezig voor particulieren, daarnaast is de elektriciteitsbehoefte lang niet zo groot als voor ons in Nederland. Deze mensen zijn meer geholpen met hout voor de kachel of goede voedings- of gezondheidsmiddelen. Daarom heeft OZO voordat laatste gekozen. Aggregaten worden dan gegeven aan scholen of gezondheidsinstellingen.

De reis verliep ook deze keer weer bijzonder vlot, ondanks de volijverige Hongaarse douanebeambte die de bus, kar en bagage aan een minutieus onderzoek onderwierp. Terwijl een deel van Nederland waaronder ook ons eiland een sneeuwdek kreeg verliep de reis onder ideale omstandigheden op de snelwegen in Hongarije, Oostenrijk en een deel van Duitsland. Toen het licht werd, halverwege Duitsland viel de eerste sneeuw, maar later scheen er regelmatig een zonnetje. Alleen het laatste deel van de rit voor en over de grens met Nederland sneeuwde het flink. Toch werd Middelharnis op een gunstig tijdstip bereikt. Zo rond vier uur in de middag konden de bus -ook deze keer weer gesponsord door De Branding uit Ouddorp- en de kar onder de douche en zat het werkbezoek erop. Stichting OZO dankt iedereen voor het meeleven tijdens de reis. De dank gaat bovenal uit naar de Heere God die ook deze reis weer mogelijk heeft gemaakt.

Woensdag 18 januari; Deze laatste volledige dag van het werkbezoek in Rehoboth, stond er nog veel op het programma. Vijf uur in de ochtend vertrokken Hans en Nick naar huis. Ze werden met de auto naar Debrecen gebracht en vandaar vlogen ze naar Eindhoven. Begin van de avond waren ze veilig thuis.
Naast gesprekken met de leiding hier over het reilen en zeilen van het werk in de regio, werd er vandaag ook een aantal bezoeken afgelegd.
Het eerste bezoek werd gebracht aan een plaats iets voorbij Ungvár. Hier werd bij een grote middelbare school een aggregaat afgeleverd. Dit apparaat zal gebruikt worden voor het opwekken van de elektriciteit voor de watervoorziening. Deze zelfde school werd ook door een team van OZO bezocht in mei vorig jaar. Toen verbleef er een groot aantal vluchtelingen. Aanstaande maandag start de school weer na de Kerstvakantie.
Weer terug in Rehoboth werd de bus geladen voor een tweetal adressen. Gebreide kleren, mutsen, sjaals en blikvoedsel waren allereerst bestemd voor het kinderopvangproject The Shelter. De kinderen -waarvan de meesten uit probleemgezinnen komen, beëindigden juist de lunch. Deze kinderen van de basisschoolleeftijd krijgen tweemaal per week een warme maaltijd aangeboden. Ook worden ze geholpen en voorgelicht over hoe ze zichzelf goed kunnen verzorgen. Na de lunch maakten de kinderen hun huiswerk. Het viel op hoe nauwgezet ze hun werk deden. Dorá Kacso, de predikantsvrouw die samen met enkele andere vrouwen dit kinderwerk verricht, gaf aan dat de kinderen die op de The Shelter hun huiswerk doen, veel betere schoolresultaten behalen dan anderen. Ze is dan ook dankbaar dat Stichting OZO een deel van de kosten van dit werk voor haar rekening neemt. Omdat de kinderen ook daar de maaltijd gebruiken werden er houdbare voedingsmiddelen afgeleverd. Dorá gaf aan dat daar grote behoefte aan is. Aan de kinderen werden gebreide sokken en sjaals uitgedeeld en eveneens een aantal gebreide knuffels. Ze werden ook door de kinderen in dankbaarheid ontvangen en gedragen. Er werd ook een Google Chromecast geïnstalleerd, zodat bijbels beeldmateriaal aan de kinderen kan worden vertoond.
Ten afscheid werd het OZO-team toegezongen. Dorá dankte OZO hartelijk voor de vele hulp die ze van OZO de afgelopen tijd mocht ontvangen. Zij vroeg nadrukkelijk of ze hun werk in het gebed te blijven gedenken. Verder blijkt er nog behoefte te zijn aan een aggregaat. Jenö Hidi zal deze later nog bezorgen.
Het volgende bezoek was aan Ds Béres in Szernye. Deze predikant heeft veel arme mensen in zijn gemeente. Met hem is er in het verleden veel contact geweest en ook wordt hij regelmatig door OZO voorzien van levensmiddelenpakketten voor de armste gezinnen. Onder leiding van deze predikant werden twee van deze gezinnen bezocht. Eerst was een bezoek aan een weduwe van ruim tachtig jaar die samen met haar zoon van ongeveer vijftig jaar in een armoedig huisjes woonde. Haar levensverhaal was heel triest. Na een gebed en een kort gesprek werd een bezoek gebracht aan een ander adres. Hier woonde een man van tweeënzeventig jaar samen met zijn dochter onder wel heel armoedige omstandigheden. Ook hier weer een heel triest verhaal. Deze verhalen en bezoeken bevestigen helaas steeds weer dat het werk van Stichting OZO hard nodig blijft.
Aan het eind van de middag weer terug in Rehoboth en na de maaltijd te hebben gebruikt werd ‘geskyped’ met de bestuursleden die de reis niet mee konden maken. Verder werden zaken op administratief gebied afgerond en al een beetje de koffers gepakt.
Morgenochtend zullen nog wat praktische zaken worden afgehandeld en halverwege de middag de thuisreis aanvaard. De laatste ‘volg ons’ zal waarschijnlijk in de loop van komende zaterdag worden gepubliceerd.
Het OZO-team hoopt en bidt op een veilige reis en een behouden thuiskomst.

Dinsdag 17 januari; Deze dag was een dag waarin weer gewerkt moest worden op de basis, bejaardenhuis Rehoboth. Er lagen nog verschillende karweien te wachten om uitgevoerd te worden. Verder diende er nog een aantal zaken besproken te worden met Jenö en Janós. Allereerst werd het uitzoeken van het magazijn afgerond. Alles ligt nu overzichtelijk geordend en kan direct gepakt worden als dit nodig is. In dat magazijn ligt al jaren een aantal schilderijen en foto’s in prachtige lijsten. Een groot deel van deze afbeeldingen werd opgehangen in de gang van Rehoboth. Deze witte wanden kwamen erg steriel over en nu de schilderijen hangen, brengt dit toch weer veel gezelligheid. Onder belangstellend toezicht van de bewoners werd het karwei geklaard. De mensen waren er heel blij mee. Wellicht geeft deze kleurrijke aankleding ook nog meer kleur aan hun leven. Ondertussen probeerde Michel een kapotte wasdroger te maken maar dit lukte vooralsnog niet. En gezien de kwaliteit van het apparaat zal dit waarschijnlijk ook in de toekomst niet gaan lukken. De op zonne-energie brandende lampen werden langs inrit van Rehoboth geplaatst want juist in deze donkere tijd zonder elektriciteit is wat verlichting geen overbodige luxe. Ook werden grotere solarlampen in elkaar gezet. Deze zullen later op het buitenterrein worden geplaatst. Natuurlijk werd er ook onderhoud aan de verschillende aggregaten gepleegd. Er is ook nog eens nagedacht over hoe de aggregaten verdeeld moeten worden.
Met Balog Janós werd het reilen en zeilen van de farm besproken. De cijfers werden bekeken en het blijkt dat de boerderij redelijk goed gedraaid heeft. Van sommige gewassen waren de prijzen laag maar de oogst groot, zoals de radijzen. Al Janós gevraagd hoe het er nu in de winter voor staat, antwoordt hij de tarwe is gezaaid en de kunstmest is gestrooid en dat het er nu alleen omgaat dat God het zegent!
De grote schuur achter Rehoboth is bijna afgebouwd. Alleen moet er nog elektriciteit worden aangelegd. Aan de hand van een tekening van de aanstaande installatie van het gebouw werd in overleg met Hidi Jenö gesproken over waar de lichtpunten en contacten moeten worden aangebracht. Dit wordt nog een flinke klus. De uitvoer hiervan zal later in het jaar ter hand worden genomen. Wellicht zal hiervoor een vrijwilligersteam van het eiland worden samengesteld.
Het valt steeds weer op tijdens het verblijf dat de zorg voor voldoende elektriciteit het dagelijks leven beheerst in Oekraïne. Daarom wordt geprobeerd om de aan ons geschonken aggregaten eerlijk te verdelen. Toen we in de avonduren na de maaltijd bij de familie Balóg terugliepen naar Rehoboth bleek hoe donker het was op straat. Ook viel het op dat het gebruikelijke hondengeblaf in de avonduren, soms overstemd werd door het geloei van de aggregaten bij een aantal huizen.
De brandweermensen bezochten weer enkele kazernes waar ze enthousiast werden ontvangen. Eén kazerne had een brandweerwagen uit Nederland gekregen maar er was geen gebruiksaanwijzing bijgeleverd. Hans en Nick gaven hiervoor natuurlijk de nodig uitleg. Overigens verlaten zij morgenochtend om vijf uur Rehoboth om terug te vliegen naar Nederland. Hun werk zit erop.

Maandag 16 januari; Evenals in Nederland begon de nieuwe week hier nat en druilerig. Er is weinig wind maar de regen zorgt ervoor dat zowel de -niet geasfalteerde- wegen en het terrein rondom Rehoboth zijn veranderd in fikse modderpoelen. Daarom moet er zowel met het lopen als met het rijden goed worden opgelet. De technici bogen zich ook vandaag weer over de aggregaten die bedrijfsklaar moesten worden gemaakt. Maar ook één van de wasmachines vertoonde kuren, dus ook hier moest naar gekeken worden. Verder werd het magazijn boven Rehoboth verder op orde gebracht. En de goederen gereedgelegd om later deze week te worden verdeeld. Verpleegkundigen van Rehoboth zochten de medicijnen uit die voor de bewoners kunnen worden ‘gebruikt’. De overige zullen binnenkort naar een huisarts of naar een ziekenhuis gaan.
In de ochtend werd een bezoek gebracht aan een ander bejaardenhuis in Nagydobrony. In dit bejaardenhuis wordt een warmtepomp als verwarming gebruikt. Gekeken werd of dit ook iets voor Rehoboth zou kunnen zijn. De directeur van dit huis gaf uitgebreid voorlichting over deze voorziening. Binnenkort zal een beslissing worden genomen over welke installatie en/of isolatie geschikt zou kunnen zijn voor Rehoboth. Dat er op het gebied van isolatie- of warmtevoorziening moet gebeuren is wel duidelijk want de prijzen voor hout, gas en elektra zijn ook hier hoog.
Hans en Nick -de brandweermensen- brachten een bezoek aan het kindertehuis De Samaritaan. Daar werd een brandbestrijdingsoefening voor het personeel georganiseerd. Verder overhandigden zij een gereedschapsset overhandigd. Ook hebben zij de brandhaspels in Rehoboth gecontroleerd.
In de middag werd ‘gewinkeld’ in Ungvár. In een voor Nederlandse begrippen reusachtige bouwmarkt werd gekeken welke isolatie geschikt zou zijn voor Rehoboth. De prijzen werden genoteerd en zullen later meegenomen worden in de planvorming. In deze markt stonden veel aggregaten te koop maar de prijzen hiervan zijn hoog (ongeveer twee maandsalarissen). Verder werd 250 kg zout voor de zuivering van het opgepompte drinkwater aangeschaft. Het valt op dat in een stad als Ungvár heel veel mannen -ook jonge mannen- te zien waren. Mannen die op zeker moment opgeroepen kunnen worden voor de oorlog in het oosten. Het lijkt erop dat juist op het platteland veel mannen hun heil elders hebben gezocht. Of dit waar is, kunnen we niet verifiëren. Ook in deze stad viel het op dat alles gewoon doorgaat ondanks dat het een land in oorlog is. Wel deed alles heel somber aan -ook vanwege het weer- in de stad. Sombere huizenblokken maar ook veel nieuwbouw, want veel mensen uit het oosten van het land hebben in Ungvár een veilig heenkomen gezocht. Somberheid waren ook de velden met mais. Bij dit gewas was de groei erg achtergebleven vanwege de droogte afgelopen zomer. Toen de tijd van de oogst was aangebroken kon men in veel gevallen vanwege de overvloedig gevallen de mais niet oogsten. Daarom heeft men de mais maar laten staan. Een trieste aanblik.
Onderweg werd benzine voor de aggregaten in Rehoboth ingeslagen. 200 liter benzine is voldoende voorraad om weer een tijdje de aggregaten te laten draaien. Weer thuisgekomen werd het vat benzine gelost en het zout in de waterfilter gestrooid.
Zo was er weer een eind gekomen aan een goed gevulde dag waar veel indrukken werden opgedaan.

Zondag 15 januari; Deze zondag stond -zoals we ook thuis gewend zijn- in het teken van rust en ontspanning. Voordat er vertrokken werd naar de kerk van ds. Géza in Bátyú deed Herman nog een ‘rondje’ langs de bewoners van Rehoboth, die juist aan het ontbijt zaten. Ook hier zou je niet zeggen dat men in een land in woont waarin een oorlog woedt. De bewoners aten in alle rust en vrede hun ontbijt. Wie deze bewoners bezoekt komt steeds weer onder de indruk van de goede zorg die ze krijgen van het personeel van Rehoboth. Hun leven is veel beter dan veel van hun leeftijdgenoten in de omgeving. Een ‘rondje’ langs de bewoners geeft de mensen van Stichting OZO steeds weer opnieuw de lust en motivatie om met dit mooie werk door te gaan. De kerkdienst vond plaats in een koude kerk in Bátyú. Want ook hier was er alleen maar stroom -uit een accu- voor de verlichting, het geluid en het orgel. Het was geen overbodige luxe dat de OZO-mensen dikke jassen hadden meegebracht. Na de dienst waren we uitgenodigd bij ds. Géza en zijn vrouw Dora voor de koffie. In de bus waren ook wat gebreide kleren, dassen en mutsen voor de kinderen meegebracht. Dit zijn de kinderen die twee keer per week The Shelter bezoeken onder de pastorie. Deze kinderen groeien op in probleemgezinnen en ze worden met veel liefde door de predikantsvrouw en enkele gemeenteleden opgevangen. Met ds. Géza en zijn vrouw werden verschillende zaken doorgesproken rondom de invloed van de oorlog. Naast het gebrek aan elektriciteit is er ook de steeds toenemende ‘dreiging’ voor jongere mannen om zich gereed te houden voor een oproep om zich te melden voor het leger. Jongens vanaf 16 jaar worden geregistreerd en komen op een lijst te staan, zodat ze gemakkelijk kunnen worden opgeroepen. Onderweg naar Bátyú kwam de oorlog dichtbij toen er langs een begraafplaats gereden werd waar men een graf aan het graven was. Naast het graf stond de Oekraïense vlag en dit betekent dat hier een soldaat begraven wordt. Ds. Géza kende deze soldaat goed. Deze jongeman was gesneuveld in de strijd in het oosten van Oekraïne. In de middag kregen de OZO-mensen een natuurtocht aangeboden onder leiding van Hidi Jenö en Janos Balóg. Het werd een fikse tocht door de modder langs een moerassig natuurgebied. Halverwege de tocht werd -naar Karpatische traditie- op een vuur spek gebakken en natuurlijk opgegeten. Deze stevige maaltijd, midden in de natuur, werd door iedereen hoog gewaardeerd. Dit ondanks de redelijke zware tocht. De avond werd doorgebracht bij de familie Hidi, waar verschillende zaken werden besproken, zoals het programma voor het verdere van de week. Het wordt nog een druk en intensief programma te zijn. Ondertussen blijkt dat ook de mensen van Stichting OZO langzamerhand aan de gevolgen van de oorlog gewend beginnen te raken. Men kijkt er niet meer van op als de stroom uitvalt. En als dit gebeurt is de gang automatisch naar het aggregaat. Ook tijdens het schrijven van deze ‘volg ons’ wordt een keer onderbroken door stroomuitval. Maar ook hier geldt: dat (bijna) alles went. Stichting OZO is de Heere God dankbaar dat zij ook in deze oorlogstijd -met alle beperkingen van dien- nog steeds hulp kan worden gegeven aan de allerarmsten in Oekraïne. Het gebed is dan ook dat er spoedig vrede mag komen in dit, in velerlei opzicht, bijzondere land, zodat de druk en de spanningen onder de inwoners mag worden verlicht.

Zaterdag 14 januari; Deze druilerige en kille zaterdag werd door een deel van de OZO mensen doorgebracht in verzorgingshuis Rehoboth. Alleen de twee ‘brandweermannen’ Hans en Nick trokken erop uit. Zij bezochten Kisgejőc en zij brachten aan dit brandweerkorps, dat uit initiatief vanuit de eigen bevolking is ontstaan, een grote ledlamp die ook werd getest. Verder werd er schuimmiddel en apparatuur om het schuim te maken gebracht. Natuurlijk werd er ook intensief geoefend. De communicatie met de brandweermensen van Kisgejőc gebeurde via Zsuzsanna, een vrouw in het dorp die Nederlands spreekt omdat zij in ons land Au Pair is geweest. De brandweermensen zijn door de crisis in Oekraïne heel beperkt in hun activiteiten. Zo hadden ze maar 20 liter brandstof om ergens heen te gaan deze week. Alles wat ze nodig hebben moet bij de overheid worden aangevraagd. Hier hebben veel kleine korpsen mee te maken. Zij vallen onder verantwoordelijkheid van de gemeente. Grotere korpsen vallen onder de regionale brandweer. Zij zijn beroeps en hebben meer mogelijkheden. In Rehoboth waren er ook wat karweien te klaren. Zo moesten de aggregaten worden uitgepakt en getest. Een ouder aggregaat dat al een tijdje op Rehoboth functioneerde was defect. Het duurde een tijdje maar aan het eind van de middag was het apparaat weer bedrijfsklaar. In het magazijn op de bovenverdieping van het bejaardenhuis stond de lading die deze week uit Nederland is meegebracht. Alles diende nog wel uitgezocht te worden en daar werd mee begonnen. De medicijnen werden gesorteerd evenals de kleding. De komende week zal gekeken worden waar alles naar toe gebracht kan worden. Tijdens het sorteren kwam een man uit het dorp langs die een stoma heeft. Hij zocht hiervoor wat materiaal omdat dit heel moeilijk te verkrijgen is in Oekraïne. Gelukkig kon deze man worden geholpen. Aan het eind van de middag was de OZO-groep uitgenodigd in het cultuurhuis. In dit huis -een verenigingsgebouw- was er een bijeenkomst georganiseerd door de burgemeester. Ook was er een maaltijd voor de mannen die deelnemen aan de nachtwaken. Op toerbeurt houden groepjes van vijf mannen in de nacht patrouilles om de veiligheid te waarborgen in de vijf dorpen die onder de gemeente Nagydobrony vallen zijn ongeveer 150 mannen actief als nachtwaker. Tijdens het samenzijn was er natuurlijk goulash en schaslick. De burgemeester bedankte de mannen en tegelijk gaf hij aan dat deze vorm van nachtpatrouilles in de toekomst alleen maar zal gebeuren in Nagydobrony. In de overige drie dorpen zijn niet meer genoeg vrijwilligers, omdat de jonge mannen zijn vertrokken naar het westen. Ook zijn er een aantal jongeren in het leger gegaan en vertrokken naar het front. Deze zaterdag is er weer veel werk verricht dat vooral op materieel en organisatorisch gebied heel belangrijk is geweest. Er wordt gestreefd een en ander in de komende week in de praktijk te brengen ten dienste van de allerarmsten in dit deel van Oekraïne.

Vrijdag 13 januari; Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt was er werk aan de winkel voor het team van Stichting OZO. De in Sommelsdijk efficiënt geladen kar moest gelost worden. Ieder keer als de kar geladen wordt is het weer een verrassing hoeveel goederen er in zo’n kar passen. De meeste spullen werden met de heftruck naar de bovenverdieping van Rehoboth getild en vandaar naar het magazijn. De spullen werden daar gesorteerd en ze zullen de komende tijd op de plaatsen gebracht worden waar er de meeste behoefte aan is. Een belangrijk deel van de lading was een aantal aggregaten deze zullen eerst worden getest en vervolgens wordt gekeken waar ze het beste geplaatst kunnen worden. Omdat regelmatig de elektriciteitsvoorziening onderbroken wordt, vervullen de aggregaten een belangrijke rol in het dagelijks leven van Rehoboth. Een groter apparaat zorgt voor de elektriciteit voor de verlichting en andere apparatuur. Alleen de kookplaten in de keuken trekken teveel stroom voor de aggregaten en daarom is er een gaskookstel georganiseerd. Hiervoor gebruikt men flessengas. Er wordt nog gezocht naar een goede vervanging. (Volgens de voorschriften van de overheid mag er in het bejaardenhuis niet op gas worden gekookt dus is men altijd aangewezen op grote stroomverbruikers als elektrische kookplaten en ovens). In de lading van de bus waren ook drie prachtige gereedschapskisten. Deze werden overhandigd aan János. De komende dagen zal er ook informatie worden ingewonnen of er een goedkopere voorziening kan komen voor de verwarming van Rehoboth. Hans en Nick namen vandaag een kijkje in de kazerne van Chop. Hier wordt een nieuwe kazerne gebouwd die later in het voorjaar zal worden opgeleverd. De andere deelnemers aan het werkbezoek bezochten de boerderij. De foliekas, waar tijdens het vorige werkbezoek het fundament werd gelegd, is nu bijna klaar. Er werd gevraagd of er komende week weer geholpen kan worden om het geheel af te werken. Op de boerderij gaat alles naar wens. De loods waarin het pootgoed gereed staat wordt verwarmd om alles vorstvrij te houden. De wortels van de poters lopen al flink uit. Volgende maand, zullen de aardappelen worden gepoot. Dit is veel vroeger dan in Nederland. Weer terug in Rehoboth werden verschillende zaken besproken met Hidi Jenö en Balog Janós. Zij hebben de leiding over Rehoboth en de boerderij. Deze dag werden er ook weer veel plannen voor de komende tijd gemaakt. Als deze kunnen worden uitgevoerd zal Stichting OZO dit zeker laten weten via deze site en via Onderling Contact.

Woensdag 11 en Donderdag 12 januari; Het werkbezoek nummer 66 is woensdag aan het eind van de middag begonnen. Eigenlijk begon dit noodhulptransport al eerder want nadat vorige week vrijdag de kar werd geladen werd de tocht officieel begonnen met een stukje schriftlezing uit Johannes 5 het begin van de Bergrede waarin het niet alleen gaat om het persoonlijk geloof maar ook is er de opdracht om ‘lichtdragers’ te zijn en juist in deze donkere wereld is dit hard nodig. En dit geldt ook voor het werk van Stichting OZO in Oekraïne. Deze keer namen zes mensen aan het werkbezoek deel, met de autobus reisden: Herman van Wezel, Michel Koppenaal, Adri van der Laan en als gast Jaco van Nimwegen. De brandweermannen Hans den Hartog en Nick van der Zwet namen het vliegtuig. Deze laatste twee blijven van woensdag tot woensdag. Tegen half vijf in de middag werd de bus met de afgeladen kar door de familieleden uitgezwaaid en vertrok men richting Nagydobrony in Oekraïne. In Nederland was ‘code oranje’ uitgevaardigd vanwege de te verwachten buien en harde wind. Onderweg was vooral in het Duitse heuvelland de wind goed voelbaar. Later werd dit minder en toen de bus in Hongarije en later in Oekraïne arriveerde werd het rustig winterweer met zelfs een vleugje voorjaar. Ondanks het mooie weer blijft het toch een aparte gewaarwording dat je na de grenspassage een land in oorlog binnenrijdt. De passage van beide grenzen werd overigens in recordtempo afgelegd en dit gold ook voor de reis want om ongeveer half zes in de middag kon het terrein van Rehoboth worden betreden. Onderweg bleek dat ook hier spaarzaam met elektriciteit wordt omgesprongen. In geen van de huizen brandde licht. In Rehoboth was wel licht omdat men hier gebruik maakt van aggregaten. Toch valt regelmatig de elektriciteit uit en dat zorgt wel voor problemen. Daarom bestond een gedeelte van de lading van de kar en de bus uit aggregaten die door particulieren of bedrijven waren geschonken. Verder was er weer de traditionele voorraad incontinentiemateriaal en verband- en geneesmiddelen. Morgen, vrijdag, zal het eerste karwei dan ook zijn, het lossen van de kar. Hans en Nick hebben op donderdag al verschillende brandweerkazernes onderzocht en gekeken of er ergens zaken nodig waren.
De deelnemers aan het bezoek zijn dankbaar dat ze veilig zijn aangekomen en ze hopen de komende tijd verschillende klussen te klaren. De lezers van deze ‘volg ons’ worden natuurlijk op de hoogte gehouden.

Stichting OZO weer naar Oekraïne

GOEREE-OVERFLAKKEE – Woensdag 11 januari, vertrekken weer een aantal mensen van Stichting OZO (Onderlinge Zorg Oekraïne) met een noodhulptransport. De kar en de bus (gesponsord door Installatiebedrijf De Branding) is weer afgeladen en staat gereed om te vertrekken richting Oekraïne. Tijdens dit 66e werkbezoek, wat eigenlijk noodhulptransport is, zullen verschillende goederen worden afgeleverd bij ‘de basis’, van St. OZO, het bejaardenhuis Rehoboth in Nagydobrony in het westen van Oekraïne. Deze keer gaan er een ruim aantal aggregaten mee, omdat door de oorlogshandelingen regelmatig de elektriciteit wordt afgesloten. Ook zijn er lampen die op zonne-energie werken ingeladen. Verder incontinentiemateriaal, medicijnen, materialen voor de gezondheidszorg en brandweer materiaal. De meeste goederen zijn door bedrijven en particulieren geschonken. De overige zaken zijn door Stichting OZO zelf aangeschaft met het geld dat ook de afgelopen tijd weer ruimhartig geschonken is. Hulp blijft vooral ook in deze onzekere tijd van oorlog en armoede hard nodig.