Donderdag 27 en Vrijdag 28 oktober; De laatste dag van het werkbezoek op Rehoboth is ingegaan. Vandaag is het ‘zomers’ weer, ook hier bijzonder voor eind oktober. Naast het inpakken van de koffers waren er ook een aantal mooie dingen. Voor het afscheid in de middag werd het uit Nederland meegenomen medisch materiaal opgehaald door een aantal militairen, onder supervisie van de burgemeester. De mensen van het leger waren heel blij met de meegebrachtte spullen. Het medisch materiaal, waaronder ook een zuurstofpomp, zal binnenkort doorgestuurd worden naar militaire hospitalen in de buurt van het front van de strijd.
Verder nog een ‘afscheidsrondje’ langs de benedenburen in het verzorgingshuis. De maaltijd werd bereid en er was een door de bewoners zelf georganiseerd zanguurtje. Er klonken bekende melodieën met voor ons onbekende woorden door de gang. Een aantal bewoners zong en anderen luisterden. Een bewoonster had de leiding. Het viel op hoe ze met eerbied het -letterlijk- kapot gezongen gezangenboek hanteerde en hoe anderen de liederen uit het hoofd meezongen. Mooi hoe deze bewoners er alles aan doen om hun verblijf zo zinvol mogelijk te maken.
Zoals in de eerdere ‘Volg ons’ al geschreven werd een bezoek gebracht aan mensen die op de wachtlijst voor het verzorgingshuis staan. De omstandigheden waaronder deze mensen moeten wonen staan in schril contrast met de in meerdere opzichten comfortabele en liefdevolle omstandigheden waar de bewoners van Rehoboth hun ‘oude dag’ doorbrengen. Wie deze verschillen ziet, kan begrijpen waarom Stichting OZO het werk in Nagydobrony nog jarenlang hoopt te kunnen blijven voortzetten. Want Rehoboth maakt echt het verschil.
Nadat er afscheid was genomen en de koffers ingeladen, werd om even over twee in de middag weer koers gezet richting Nederland. Na de grenspassage, die maar liefst drie en een half uur duurde, volgde er een vlotte reis. In de nacht was er op sommige plaatsen flink wat mist, maar overdag werd dit weer goed gemaakt door prachtige herfstkleuren in het Duitse landschap.
Vrijdag avond kon de reis om ongeveer half tien worden afgesloten op het eiland. Er kan worden teruggekeken op een werkbezoek waar weer veel besproken is en waar ook verschillende dingen zijn opgepakt. Verder blijft bij alles wat er is gedaan tocht steeds de ‘grauwsluier’ hangen van de oorlog die elders in het land woedt. Daarom waren er bij het ‘tot ziens’ of ‘viszontlátásra’ gemengde gevoelens, want wie weet hoe de omstandigheden bij het volgende werkbezoek in januari of februari zijn? Dat weet niemand, maar Stichting OZO werkt wel uit het besef dat ook de toekomst in Gods hand ligt en daarom wordt de reis niet zonder hoop afgesloten.

Woensdag 26 oktober; Op de, voor dit werkbezoek, laatste volledige dag werden eerst nog wat administratieve zaken afgehandeld. Een aantal deelnemers bezochten met Janós twee adressen van mensen die aan hadden gegeven graag in Rehoboth in te komen wonen. Het eerste bezoek was aan een 67-jarige man. Deze inwoner van Nagydobrony woont alleen en heeft nauwelijks familie. Hij is weduwnaar. Zijn vrouw is al lang geleden overleden. Eén broer heeft hij. Een aantal jaren geleden heeft hij een attack gehad en sinds die tijd kan hij zich moeilijk bewegen. Hij maakte een heldere indruk en vertelde dat hij -als toerist- in Nederland was geweest. In zijn woonkamer van het toch ruime huis stond zijn bed, tafels met ‘zoetigheid’ en een tafel waarop zijn medicijnen stonden uitgestald. Verder was de kamer gevuld met verschillende hulpmiddelen, zoals een rollator en een po-stoel. Een man die zeker wel hulp nodig heeft. Maar bij het afscheid liet hij weten dat hij er toch nog wel een paar weken over na wil denken voor hij beslist om naar Rehoboth te komen. Het is immers een grote stap om eigen huis en haard te moeten verlaten.
Het volgende bezoek was aan een weduwe. Zij woont eveneens in Nagydobrony. Bij het bezoek was zij druk buitenshuis aan de slag met het ‘uittikken’ van zonnebloempitten. Ze ‘perst’ later deze pitten uit om zonnebloemolie te krijgen. Het is een kordate vrouw die nog heel actief is. Ze verzekerde de bezoekers dat ze geen COVID heeft gehad. Ze woont samen met haar enige zoon en zijn twee kinderen (twintigers) die gescheiden is toen de jongste van zijn kinderen twee jaar was. Omdat ze 77 jaar is en weinig mensen heeft die voor haar kunnen zorgen, zou ze graag voor een plaatsje in Rehoboth in aanmerking komen. De procedure wordt in werking gezet en wellicht zal binnenkort Rehoboth een ‘thuis’ voor haar zijn. De procedure bestaat onder meer uit het laten maken van röntgenfoto’s omdat men bij Rehoboth graag wil zien dat bij eventuele ziektes of gebreken de juiste verzorging kan worden geboden.
Verder een bezoek gebracht aan de schoonzoon van Janós die zelf een huis aan het verbouwen is. Hij werkt normaal gesproken in het buitenland maar momenteel heeft hij geen werk omdat hij niet naar het buitenland mag. In de afgelopen jaren heeft hij genoeg geld verdiend om zijn huis te verbouwen. Zijn vrouw -de dochter van Janós- werkt als schooljuffrouw in Hongarije. Ze zien elkaar niet zoveel. Totdat hun huis klaar is, wonen ze nog bij Janós en zijn vrouw in. In hetzelfde huis wonen ook de ouders van Janós.
In de middag werd een bezoek gebracht aan een perceel mais. Dit is dit jaar het eerste perceel wat gedorst wordt met de vorig jaar aangeschafte combine. Het was nog niet zeker of het dorsen door kon gaan omdat er afgelopen nacht een flinke onweersbui met hagel en veel regen was langsgekomen. Maar ondanks de modder slaagde de combine er toch in om de maiskorrels te oogsten. Men ging uit van drie ton van een hectare maar het viel enigszins mee, het werd ongeveer vier ton. Vanwege de droogte van afgelopen zomer blijft de opbrengst wel achter bij vorige jaren.
De proef met de eerste oogst van de mais werd gevierd met een openlucht barbecue op de boerderij waaraan zowel de Hollandse OZO-mensen aan deelnamen als het vaste personeel van de boerderij.
Het werkbezoek loopt ten einde want morgen zal de koers weer richting Nederland worden gezet. Daarom zal er morgenavond geen ‘volg ons’ zijn maar DV zaterdag zal de laatste ‘volg ons’ worden geplaatst.
Hier worden langzamerhand de koffers weer gepakt.

Dinsdag 25 oktober; Vanwege de beperkingen werd ook deze dag weer in en rond Rehoboth doorgebracht. De bestuursleden hebben deze dag gebruikt voor intensief overleg met Hidi Jenö en Balog János. De gang van zaken in het verzorgingshuis, de hulp aan de allerarmsten en de bedrijfsvoering van de boerderij. Het bleek dat er, juist in deze crisistijd, heel veel zaken spelen. Over het algemeen mag Stichting OZO zich verheugen in goede ‘resultaten’. Met resultaten wordt niet alleen gekeken naar financiële opbrengsten -hoe nodig die ook zijn- maar vooral naar het resultaat van de zorg en hulp die verleend worden aan de bewoners van het verzorgingshuis en anderen die aan de zorg aan OZO zijn vertrouwd.
Natuurlijk worden ook de aantallen en de bijzonderheden van de bewoners van Rehoboth bijgehouden. Het is heel belangrijk dat deze administratie ook in Nederland bekend is. Daarom heeft de meereizende fotograaf vanmiddag van alle bewoners foto’s gemaakt. Later zullen bij deze foto’s de levensverhalen van de bewoners worden gevoegd, zodat ook de bewonersadministratie up-to-date is. Tijdens het fotograferen viel het op dat de bewoners heel goed verzorgd worden, ze heel tevreden zijn en dankbaarheid uitstralen. Wanneer je deze bewoners ontmoet en een klein beetje weet en soms hoort van hun levensverhalen dan word je er bij stilgezet hóe belangrijk het werk van Stichting OZO is. Zeker als je dan hierbij ook de realiteit betrekt, dat veel oude mensen onder moeilijke omstandigheden hun oude dag moeten doorbrengen: nauwelijks geld, slechte voeding en weinig verzorging. Ondanks het drukke werk is het OZO-bestuur dankbaar dat ze iets mogen bijdragen om de nood van een aantal ouderen te verlichten. De foto’s worden ook gebruikt voor het adoptieplan. Wie een bewoner van Rehoboth wil adopteren voor een vast bedrag per maand kan informatie ingewonnen worden via www.stichting-ozo.nl
In de afgelopen jaren hebben al veel van deze bewoners een ‘thuis’ mogen vinden in Rehoboth. Momenteel zijn er 27 bewoners maar morgen zal -als alles volgens plan verloopt- een bezoek worden gebracht aan iemand die bovenaan de wachtlijst staat. Dit zal dan de 99e bewoner van Rehoboth zijn, sinds het huis in 2006 de eerste bewoners mocht ontvangen.
De schuur achter het verzorgingshuis -die enkele jaren geleden werd gebouwd- is nog niet helemaal af. Sinds de bouw zijn er wel voorziening getroffen, zoals het inzetten van de ramen en ook aan de deuren is men momenteel bezig. Maar er ontbreekt nog een belangrijk ding en dat is elektriciteit. Dit is onontbeerlijk want de schuur wordt gebruikt voor opslag van landbouwmachines, maar ook voor graan. Het is ook de bedoeling dat hier een werkplaats in wordt gevestigd, dus een goede stroomvoorziening is belangrijk. Er wordt geprobeerd om de schuur met enkele technici vanuit Nederland in het komende voorjaar van elektriciteit te voorzien. Daarom werden er ook vandaag foto’s gemaakt van deze schuur. Later zal er ook een tekening worden gemaakt waarin de installaties ingetekend zullen worden.
In de vracht die met het werkbezoek meegenomen was zaten ook een groot aantal medicijnen. Dokter Ocsana, verbonden aan een ziekenhuis in Ungvar, nam een kijkje bij de medicijnen. Ze gaf aan welke medicijnen en verbandmiddelen hier kunnen worden gebruikt en welke middelen geschikt zijn om naar het front te sturen.
Zo was deze dag -met niet zulke spectaculaire elementen- toch heel nuttig geweest want vandaag zijn er veel zaken besproken die -als God het geeft- op kortere of langere termijn uitgevoerd zullen worden.

Maandag 24 oktober; Gisteren, zondag, was een echte rustdag. Vandaag, maandag, was een echte werkdag. De deelnemers aan het werkbezoek zijn deze dag ‘ingehuurd’ op de boerderij van Stichting OZO.
In tegenstelling tot andere werkbezoeken is het deze keer niet mogelijk om ver van Rehoboth weg te gaan. Dit vanwege de oorlogssituatie, voor de Oekraïense medewerkers van de stichting is het niet altijd verstandig om ver van huis te gaan. Zij lopen het risico om te worden aangehouden en dan vervolgens als militair naar het front te worden gestuurd. Daarom wordt door de deelnemers van het werkbezoek niet teveel buiten het dorp gegaan.
Toch is er in en rondom Rehoboth nog veel werk te doen. Vrijdag en zaterdag zijn de hulpgoederen uitgezocht en geordend gereedgezet, zodat ze -als dit nodig is- direct gepakt kunnen worden.
Vandaag was er een flink karwei op de boerderij. Er is vanwege de oorlog weinig personeel en daarom moest er een handje geholpen worden. Het aantal kassen -bestaand uit een ijzeren buizen koepel, overdekt met folie- moest worden uitgebreid. Om de bogen van deze kassen goed te kunnen verankeren worden ze aan korte pijpen in de grond vastgezet. Op de plaats waar de nieuwe kas van 50 bij 10 meter moet komen werden vandaag gaten geboord, de pijpen geplaatst en vastgezet met behulp van beton. Het was een heel karwei waarmee de OZO-ers heel de dag hebben gevuld. De kassen op de boerderij worden gebruikt voor de teelt van tomaten, kool en radijs. Vooral deze laatste groente heeft dit jaar goed opgebracht. Verder maakt men op de boerderij alles gereed voor de oogst van de mais die deze week zal starten.
Tijdens het werk ging meermalen het luchtalarm af -dit gebeurt via een speciale app- maar niemand stoorde zich eraan. Wel is het zo dat, wanneer het alarm afgaat de winkels ogenblikkelijk worden gesloten en de mensen wordt aangeraden om thuis te blijven. Ook de kinderen van de scholen worden gereedgemaakt om als het nodig is naar de schuilkelder te gaan. Ondanks dat er sinds de oorlog uitbrak er geen beschietingen zijn geweest, zorgt het luchtalarm bij velen voor extra stress.
Verder is er van de oorlog niet veel te merken. Opvallend is wel het enorme aantal vrachtwagens aan weerszijden van de grensovergang. Kilometers lange rijen vrachtwagens staan te wachten totdat de douane de papieren hebben gecontroleerd. De vrachtwagens zijn geladen met graan en andere landbouwproducten en vervoeren deze producten over land richting Europa. Dit omdat de afvoer over zee via nogal problematisch is.
Hoewel er niet veel van de oorlog te merken is, blijft het toch steeds bijzonder om in dit land in relatieve rust te leven en te werken, terwijl elders in het land op leven en dood gevochten wordt. We hopen en bidden dat er toch spoedig vrede mag komen in dit toch al onder armoe lijdende land.
In één van de komende ‘volg ons’ hopen we iets van het reilen en zeilen van de bewoners en het personeel van Rehoboth door te geven.

Zondag 23 oktober; Zondag - rustdag. En dat geldt natuurlijk ook voor de deelnemers van het werkbezoek. Na het ontbijt werd koers gezet richting Bátyu, waar de kerkdienst van dominee Geza Kacsó werd bijgewoond. Een beetje een bijzondere dienst want één van de kinderen van de gemeente werd gedoopt. Alleen de moeder en twee andere familieleden hielden het half jaar oude kindje ten doop. De vader was niet aanwezig want hij werkt in Hongarije. Dit was een beetje triest verhaal want het jonge echtpaar had een jaar geleden een huis gekocht en opgeknapt in Bátyu. De vader werkte in Hongarije maar hij kon niet terug omdat hij anders in militaire dienst zou moeten en de oorlog in zou gaan. Nu woont de moeder met haar kind in een mooi huis en de vader woont op afstand. Ds. Kacsó vertelde later dat hij toestemming van de bisschop moest hebben om de doop door te laten gaan want de peetouders wonen eveneens in het buitenland.
Ook voor de deelnemers aan het werkbezoek die de Hongaarse taal toch een beetje machtig zijn, is het toch moeilijk om de preek te volgen. Later legde ds. Kacsó uit dat hij gepreekt had over Exodus 17 waar Jozua en Hur de armen van Mozes ondersteunden tijdens de strijd van het volk Israël met Amalek. Een strijd in de wildernis, onderweg naar het beloofde land. De predikant trok lijnen door naar de huidige strijd die in het land gevoerd wordt, maar ook naar het geestelijk leven van de gelovige.
Het viel op tijdens deze kerkdienst dat ook hier de jongeren ontbreken en verder bestond twee derde van de aanwezigen uit vrouwen. Ook jong volwassen ontbraken omdat velen uit deze leeftijdsgroep in het buitenland werken. Na de dienst werd de lunch -formaat overvloedig diner- genuttigd in de pastorie van de familie Kacsó. De predikant vertelde dat hij in het afgelopen jaar twee huwelijksvoltrekkingen had gehad en maar liefst zeventien begrafenissen had geleid. Ook het aantal gedoopte kinderen was minimaal.

De middag werd in alle rust doorgebracht in Rehoboth. Het welvoorziene avondeten werd verzorgd door Erszó en Jenö Hidi. Jenö is de directeur van het OZO-werk in Oekraïne. Tijdens de maaltijd vertelde Jenö iets over de situatie in Oekraïne. Uit dit gesprek bleek dat de Hongaarse minderheid -het werkgebied van Stichting OZO- lange tijd gediscrimineerd is door het gezag in Kiev. Daarom nemen ze ook een wat ambivalente houding in tegenover de oorlogshandelingen. Toch doet de Hongaars sprekende bevolking er alles aan om hulp te bieden aan vluchtelingen en het verzamelen van materiaal dat ten dienste wordt gesteld van het Oekraïense leger. Op de terugweg van het huis van de familie Hidi viel het op dat het dorp aardedonker was want het gemeentebestuur wil een bijdrage leveren aan het opvangen van de energieschaarste die er in het land is en daarom de straatverlichting tot 23.00 uur in de avond uit geschakeld laat. Wellicht symbolisch voor een land dat zich in de ‘duisternis’ van de oorlog bevindt en waarin vooralsnog geen lichtpuntjes zijn te vinden.

Zaterdag 22 oktober; Deze dag was een echte ‘klusdag’. Zoals tijdens ieder werkbezoek zijn er verschillende klusjes te verrichten en daarom was er ‘werk aan de winkel’. De technici onder de reizigers bogen zich met succes over een kapotte ‘Kärcher’ en anderen over de voorraad goederen die in de afgelopen tijd zich in het magazijn hebben opgehoopt. Deze spullen werden uitgezocht, gesorteerd en overzichtelijk opgeborgen. Er zijn veel medische artikelen die in de komende tijd verspreid zullen worden of in het verzorgingshuis gebruikt gaan worden. Verder heel veel incontinentiemateriaal dat eveneens in het verzorgingshuis zal worden gebruikt. Soms slinkt de voorraad wat langzamer maar dit kan ineens veranderen als de behoefte aan incontinentiemateriaal toeneemt.

Op het terrein van Rehoboth waren ook andere activiteiten. Een aantal jaren geleden werd er een voorraadschuur gebouwd, maar deze is nog niet helemaal ‘af’. Monteurs waren deze dag bezig met het maken van de grote deuren zodat voor de winter de schuur -waar nu machines en tarwe worden opgeslagen- winddicht zal zijn.

Op het terrein is verder een indrukwekkende voorraad stookhout verzameld. Deze houtvoorraad is in de afgelopen maanden verzameld omdat ook in Oekraïne de gasprijs heel hoog is geworden. Bij Rehoboth is de mogelijkheid om de centrale verwarming ook op hout te laten branden. Vorige winter is hier veel gebruik van gemaakt. Door de grote vraag naar stookhout is echter ook de prijs van dit hout enorm gestegen. Het gevolg is dat er een merkwaardige situatie is ontstaan, want momenteel is het stoken op gas goedkoper dan op hout… Wel doen de mensen van Rehoboth zuinig aan want in een deel van het gebouw is de verwarming uitgezet. Natuurlijk niet in de kamers van de bewoners want zij zijn blij dat kortgeleden de verwarming weer aangestoken is.

In de middag werd een kort bezoek aan ‘de farm’ gebracht. Deze boerderij wordt geëxploiteerd door de mensen van OZO. Momenteel is het wat rustiger op de boerderij, maar men heeft in de afgelopen week de wintertarwe gezaaid en voor de komende week staat het dorsen van mais -met de eigen combine- op het programma. Op de boerderij worden er naast de andere activiteiten ook varkens gehouden. De laatste tijd zijn er een flink aantal biggen geboren en zijn er biggen van collega boeren aangekocht, waardoor er nu maar liefst 92 varkens, groot en klein de boerderij aan de rand van Nagydobrony bevolken. Deze dieren worden natuurlijk voor het vlees gehouden. De opbrengst hiervan en ook van de boerderij komt uiteraard ten goede aan de andere projecten van Stichting OZO.

Hoe de winter zal verlopen, of deze koud of zacht zal worden, is natuurlijk niet bekend en dit geldt ook voor de vraag hoe de oorlog zich verder zal ontwikkelen, maar de leiding van OZO heeft zoveel mogelijk voorbereidingen getroffen om de aan hen toevertrouwde bewoners een goed en veilig thuis te geven. Voor het overige wordt gebeden om Gods bescherming in de komende tijd. Op die bescherming is de hoop van vele betrokkenen bij het werk van Stichting OZO gevestigd.

Vrijdag 21 oktober; Na een goede nachtrust en een overvloedig -traditioneel- ontbijt was er werk aan de winkel. Op deze stralende morgen, voorafgegaan door wat nachtvorst, werd eerst de kar en de bus geleegd. Het is steeds weer een verrassing hoeveel goederen er in de kar en de bus passen…! De inhoud werd gesorteerd en voor een klein deel deze dag al op twee verschillende plaatsen bezorgd.
Allereerst ging de weg richting de polikliniek van Nagydobrony. Dit is een gezondheidscentrum waarin verschillende artsen hun praktijk hebben gevestigd. De tandartsen hebben in het verleden aangegeven dat ze behoefte hadden aan goede sterilisatieapparatuur. De organisatie Dental Health International Nederland stelde Stichting OZO een stoomautoclaaf ter beschikking. Vandaag kon voorzitter Albert van Holten dit apparaat overhandigen aan één van de twee tandartsen van de kliniek. Ondanks dat er een patiënte in ‘de stoel’ lag maakte hij zich graag even vrij om de stoomautoclaaf officieel -en onder grote dank- in ontvangst te nemen.
Omdat de gezondheidszorg in Oekraïne totaal anders georganiseerd is dan in Nederland, heeft Stichting OZO in de afgelopen jaren al veel bijdragen geleverd aan deze kliniek. Op medisch gebied zijn er verschillende apparaten overhandigd maar ook heeft de Stichting bijgedragen aan de renovatie van dit pand in het centrum van het dorp.

De tweede rit ging naar het project The Shelter in Bátyu een plaats in de buurt van Nagydobrony. Op initiatief van predikantsvrouw Dóra Kacsó is in dat dorpje een aantal jaren geleden een project gestart waar straatkinderen enkele dagen per week worden opgevangen. Stichting OZO heeft vorig jaar besloten om hier een project van te maken. In het dorp zijn veel kinderen die wel een huis hebben, maar geen ‘thuis’. De kinderen leven onder armoedige omstandigheden en komen uit sociaal zwakke gezinnen waarin ze te maken hebben met verwaarlozing door de ouders, als die er al zijn. Verder hebben ze nauwelijks sociale vaardigheden. Enkele keren per week worden die kinderen opgevangen in een ruimte onder de pastorie. Ze worden gewassen, krijgen warme maaltijden en kleren. Bij het bezoek aan The Shelter was er een groep jongere kinderen, die later in de middag werd aangevuld met oudere kinderen. Dóra Kacsó en haar man vertellen over het werk dat steeds verder uitbreidt. In het begin waren er enkele kinderen, maar momenteel worden er wekelijks 27 kinderen opgevangen. Ruimte om meer kinderen op te vangen is er niet want de grootte van de zaal en de capaciteit van de keuken zijn niet genoeg om meer kinderen te verwelkomen. De nood onder de kinderen is groot. Het predikantenechtpaar noemde verschillende voorbeelden over de situatie van de kinderen. Zo zijn er kinderen die niet gewend zijn dat ze nu en dan van kleren moeten wisselen. Ook komt regelmatig jezelf wassen niet in het woordenboek van deze kinderen voor. Dóra en haar team van vrouwen uit de gemeente proberen de kinderen zich bewust te laten worden van hun waardigheid. Daarom verplichten ze de kinderen om naar school te gaan. Dit omdat ze anders helemaal geen toekomstperspectief hebben. Zij vertelt dat als ze aan kinderen vraagt wat ze later willen worden, het antwoord krijgen dat ze het niet weten, “want we hebben toch geen geld, dus we kunnen niets worden”, zo is hun gedachte. Verder zijn er in de groep kinderen waarvan ook de ouders niet weten wanneer ze geboren zijn. Verdrietige omstandigheden, maar Dóra weet zich geroepen door de Bijbeltekst: “geef gij hen te eten”.
In The Shelter wordt de kinderen gestimuleerd om gezamenlijk huiswerk te maken en dit heeft een positieve uitwerking op de studieresultaten, zo laten de onderwijzers van de kinderen regelmatig weten. Meermalen laat het echtpaar weten dat ze erg geraakt zijn door de hulp en meeleven van Stichting OZO en haar achterban. “Voor God is geen afstand te ver”, zo verzekert zij.
Naast wat houdbare voedingsmiddelen, Bijbels-kindermateriaal en Bijbels, was er een flinke voorraad gebreide truien en dekens die konden worden overhandigd. Truien die door verschillende vrouwen van het eiland zijn vervaardigd en dekens die gebreid zijn door vrouwen van de PKN-kerk in Oudenhoorn. De truien werden door de kinderen -die niet gewend zijn om nieuwe kleren te krijgen- met veel enthousiasme gepast en meegenomen. De wat oudere pubers waren eerst wat afzijdig maar later bleek dat zij ook dankbaar de gebreide kledingstukken showden en aanvaarden. Kleding die ongetwijfeld hun nut zullen bewijzen in de komende winter waarin maar weinig energie voor verwarming beschikbaar zal zijn...

Zo kwam er een eind aan een goede eerste dag van het werkbezoek waarin de deelnemers er weer bij bepaald werden hoe nodig het werk van Stichting OZO blijft, ten dienste van de allerarmsten in Oekraïne.

Woensdag 19 en Donderdag 20 oktober; Deze middag is de start van het 65e werkbezoek van Stichting OZO aan Oekraïne. Zoals altijd is ook nu weer het reisdoel Nagydobrony waar het verzorgingshuis Rehoboth staat: De thuisbasis voor het werk van Stichting OZO.
De voorbereidingen voor het bezoek waren natuurlijk al langere tijd aan de gang want sinds de vorige reis, in mei van dit jaar, heeft het OZO-bestuur er alles aan gedaan om zoveel mogelijk spullen mee te nemen die aangepast zijn aan de huidige crisissituatie in dit land. Een week voor vertrek werd de bus -ook deze keer weer gesponsord door fa. De Branding uit Ouddorp- geladen met diverse materialen, afgestemd op waar momenteel het grootste behoefte aan is. De ‘OZO-mensen’ hopen dit de komende dagen op de plaats van bestemming te brengen of de voorraad in Rehoboth aan te vullen.
De vracht bestond uit een grote variatie aan spullen, zoals blikvoedsel, incontinentiemateriaal, medische hulpmiddelen, gebreide kleren en dekens en tal van andere zaken die juist in deze crisistijd heel erg nodig zijn.
Maandagavond -voorafgaand aan het werkbezoek- werd in een korte vergadering nog een aantal punten besproken en het bezoek officieel gestart met het lezen van Psalm 99 en gebed. Deelnemers aan het werkbezoek zijn deze keer Albert van Holten, Michel Koppenaal, Krijn van der Wende en Adri van der Laan. Hans den Hartog zou ook meegaan maar hij moest, vanwege een afgelasting van zijn vlucht, tot zijn spijt, afhaken. Dus dit werkbezoek zullen er geen brandweeractiviteiten plaatsvinden.
De reis naar Nagydobrony verliep heel voorspoedig, in achtentwintig uur werd afstand -en de douaneformaliteiten- overbrugd. Het was prachtig weer om te rijden. Bijzonder waren de herfstkleuren onderweg. Ook in Oekraïne is de natuur getooid in een gouden herfstpracht. Het is moeilijk te bevatten dat binnen de grenzen van dit land een oorlog woedt…! Voor het oog is er weinig aan de hand want in tegenstelling wat in de Nederlandse media donderdag te lezen is, dat heel Oekraïne zonder elektriciteit zit, is hier elektriciteit genoeg. Wel gaan de straatlantaarns pas laat op de avond aan en wordt er ook in Rehoboth zuinig omgaan met elektriciteit. Overigens heeft men hier de beschikking over een goed aggregaat. Over de oorlog later meer in één van onze dagelijkse verslagen.

Tijdens de reis waren er geen bijzonderheden. Alles verliep vlot -alleen moest er aan de grens nog wat administratie worden verricht- en om kwart voor acht ’s avonds was er het welkom op het terrein van Rehoboth, door Jenö en Janos, de OZO-medewerkers ter plaatse. De traditionele patat met schnitzel stond gereed en redelijk vroeg werd het bed opgezocht want er wacht nog een drukke tijd. Iedereen was dankbaar dat de reis veilig was verlopen en dat ‘onze mensen’ in Oekraïne nog in goede gezondheid verkeren...

GOEREE-OVERFLAKKEE – Als alles volgens plan verloopt, vertrekt woensdagmiddag 19 oktober weer een noodhulptransport van Stichting OZO richting Oekraïne.

Een vijftal medewerkers van Stichting OZO (Onderlinge Zorg Oekraïne) hoopt woensdagmiddag weer te vertrekken met een noodhulptransport naar Oekraïne. Men heeft in de afgelopen maanden weer veel spullen verzameld zodat er ook deze keer weer voldoende ‘vulling’ is voor een transport. Deze keer gaat er ook weer veel incontinentiemateriaal mee. Dit materiaal is in Oekraïne niet zo gemakkelijk verkrijgbaar en heel duur. Verder is de kar geladen met houdbare voedingsmiddelen, gebreide dekens en veel medische materialen, zoals verbandmiddelen. Naast het brengen van goederen zullen de deelnemers aan het transport ook de verschillende projecten in het werkgebied bezoeken.

In deze tijd van grote spanningen in Oekraïne is de hulp van Stichting OZO nog heel nodig. Wie meer info wil en het transport wil volgen kan terecht op de website van de stichting: www.stichting-ozo.nl