Jaargang 2020 Nr. 4
Van de (waarnemend) voorzitter
Het was een spannend jaar. Zouden we het virus in verzorgingshuis Rehoboth buiten de deur kunnen houden? Het leek zeer voorspoedig te gaan totdat begin november, binnen enkele dagen tijd, tachtig procent van de bewoners en alle elf medewerkers ziek werden. Coronatesten zijn onbetrouwbaar en moeten zelf betaald worden a vijftig euro per stuk, een weeksalaris.
In deze laatste Onderling Contact van dit jaar maken we u deelgenoot van wat er het laatste kwartaal in Oekraïne plaatsvond. Een in memoriam van een medewerkster van het eerste uur, moeder Hidi, moeder van directeur Hidi Jeno, overleed op 78 jarige leeftijd.
Het verdriet over het overlijden van één van onze medewerksters, Tóth Jolán, 54 jaar oud in de kracht van haar leven. Ze laat een man, 2 kinderen en 2 kleinkinderen achter.
Een indrukwekkend verhaal over een predikantenechtpaar dat corona kreeg en hun ervaringen rondom de corona-crisis in Oekraïne. Het maakt weer schrijnend duidelijk dat een corona-crisis in een onderontwikkeld land extra hard aankomt. Gebed en bewogenheid zijn broodnodig voor Oekraïne.
Albert van Holten, waarnemend voorzitter
Coverfoto
Alle OZO medewerkers wensen u een Gezegend Kerstfeest en een Voorspoedig 2021
‘Tante’ Erzsike: een gelovig en blijmoedig mens is heengegaan
Zondag 25 oktober kreeg het OZO-bestuur het verdrietige bericht uit Nagydobrony dat Hidi Erzsebet in de vroege morgenuren van die dag was overleden in verzorgingshuis Rehoboth. Met haar sterven is een bijzondere vrouw heengegaan die aan de wieg van het werk in Oekraïne heeft gestaan. Voor de bestuursleden van Stichting OZO, die van het begin bij het werk zijn betrokken, ging een wereld van herinneringen open. Herinneringen die graag gedeeld worden met de lezers van deze Onderling Contact.
Hidi Erzsebet was de moeder van de directeur van verzorgingshuis Rehoboth in Oekraïne, Hidi Jenö (in Oekraïne wordt de achternaam vóór de voornaam gezet). Maar voor de mensen van Stichting OZO en voor haar omgeving was zij beter bekend onder de naam Erzsike néni wat tante Erzsike betekent. Tante Erzsike heeft een bewogen leven achter de rug. Ze werd geboren op 17 augustus 1942 en heeft haar hele leven in Nagydobrony gewoond. Als jong meisjes speelde ze in de prachtige tuin van haar ouders en was ze zich nauwelijks bewust van alle verschrikkingen die zich in Oekraïne en in vrijwel de hele wereld afspeelden tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Zij heeft niet lang op de lagere school gezeten, want ze volgde slechts twee klassen, waarna een leven van hard werken volgde. Op haar 17e trouwde ze met Joszef. Als jonge vrouw - ook toen ze ouder was - was ze dagelijks te vinden op een Kolchoz. Kolchozen waren grote collectieve boerderijen die tijdens de Sovjetoverheersing in alle Oost-Europese landen waren opgericht. Er moest hard worden gewerkt in de tomaten- en augurkenteelt. Erzsike heeft maar liefst 43 jaar in de landbouw gewerkt. Samen met Joszef kreeg zij vier kinderen: twee dochters en twee zoons. Eén van haar dochters werd weduwe toen haar man werd gedood in de oorlog in Afghanistan.
In 1986 verloor Erzsike tot haar grote verdriet haar man door een hartaanval. Ze bleef over met vier kinderen. Een moeilijke tijd brak aan. Jaren later stierf ook één van haar dochters. Ondanks dat Erzsike veel heeft meegemaakt bleef ze altijd oog voor een ander houden. Ze putte kracht uit het geloof in haar Verlosser Jezus Christus. Erzsike heeft veel betekend voor het werk van Stichting OZO. De mensen die het initiatief voor Stichting OZO hebben genomen, geven aan dat de moeder van Jenö aan de wieg van het werk van de Stichting heeft gestaan.
Ruim twintig jaar geleden werd er gestart met de humanitaire activiteiten in het Hongaars sprekende deel van West Karpaten. De aanleiding hiervan was de betrokkenheid van een vriendengroep van Flakkee bij hulptransporten naar Oekraïne voor bekende stichtingen.
Deze groep - een deel van hen behoort tot het huidige bestuur van de Stichting - kwam in contact met het gezin Hidi en er ontstond een diepe vriendschap met hen. “Dit was bepalend voor de oprichting van Stichting Onderlinge Zorg Oekraïne, want juist deze mensen, die het zelf ook niet gemakkelijk hadden, wezen ons op de onvoorstelbare nood onder ouderen.
Vanuit hun eigen armoede gaven zij van hun christenzijn blijk door van hun karige inkomsten een deel te geven aan mensen die het nóg moeilijker hadden. De vraag kwam bij ons op of het mogelijk zou zijn om met hulp uit Nederland deze allerarmsten hulp te bieden?”, zo herinneren ze zich nog. De familie Hidi leidde de latere OZO-mensen rond in de regio rond Nagydobrony. “We deden mee aan het uitdelen van voedsel, een bijbel of goede lectuur, want toen - en nu nog - was de nood hoog onder de ouderen”. Er was eenzaamheid, weinig of geen pensioen, slechte woningen, ernstige ziektes waarvoor nauwelijks goede gezondheidszorg was, slechte kleding en eenzijdig voedsel. “We kwamen bij mensen in huis die nog te arm waren om een brood te kopen. Het waren echt de allerarmsten”.
Met behulp van de familie Hidi werden de eerste voedselpakketten uitgereikt aan een aantal dankbare ouderen! Weer terug in Nederland werd de hand aan de ploeg geslagen: Stichting OZO werd officieel een feit, de fondsenwerving werd opgestart en veel donateurs gaven met gulle hand. De mensen van de pas opgerichte Stichting OZO togen met een volle bus en aanhanger naar Oekraïne. Op de markt in een nabijgelegen stad werden levensmiddelen in grootverpakking gekocht en bij de familie Hidi werden voedselpakketten samengesteld. Deze pakketten werden door vrijwilligers in Oekraïne, bij de vooraf geselecteerde adressen bezorgd, waar dit het meest nodig was.
In de loop van de jaren werd de hulp uitgebreid ook met meer materiële zaken of hulp op gebied van gezondheidszorg. In al deze trieste omstandigheden mocht Stichting OZO praktisch en financieel de helpende hand bieden. Een deel uit één van de verslagen van een werkbezoek uit die tijd, spreekt voor zich: “Met Jenö en Erzsike voorop in de Moskvitsj, dit was een Sovjet-Russisch automerk. We reden door de straten van Nagydobrony. In elke straat hetzelfde beeld: veel stof door de langdurige droogte, verveloze hekken, blaffende honden en nieuwsgierige mensen. We stopten bij de door ons eerder bezochte ouderen en ze kregen hun voedselpakketje.
De reacties waren ontroerend. Een vrouw vroeg hoeveel ze moest betalen. Toen ze hoorde dat dit een geschenk was van een groep uit Holland, ging ze spontaan voor in gebed. Zo werd de één na de ander bedacht. De dankbaarheid straalde van die gerimpelde gezichten af en gaf ons de zekerheid een heerlijk project te hebben. Dat wij een middel mogen zijn in Zijn hand en barmhartigheid mogen bewijzen ten opzichte van onze naaste in nood”.
In het begin van het voedselhulpproject bakte Erzsike zelf dagelijks brood voor de allerarmsten. Later was dit te veel werk en werd brood bij de bakker gekocht. Erzsike cijferde zichzelf helemaal weg. Alleen haar familie en naasten zijn belangrijk. Altijd kwam zij met de Bijbel en ging voor in gebed. Ze kreeg suikerziekte en allerlei andere gezondheidsklachten. Ook haar geheugen ging achteruit. In 2007 kreeg zij een herseninfarct. Toch bleef zij moedig, maarmoest haar werk voor St. OZO opgeven. In verband met andere lichamelijke en geestelijke klachten is zij in Rehoboth gaan wonen. Elke keer weer was er een blijde ontmoeting als de OZO-medewerkers in Rehoboth arriveerden voor een werkbezoek. Ze stak haar duim omhoog. Alles is goed hier, maar… daar is het beter en ze wijst dan naar boven. Erzsike een lieve vrouw en een voorbeeld voor ons allemaal.
Ondanks het vele dat zij heeft meegemaakt was zij een zeer vrolijk en blijmoedig mens die veel meegemaakt had. Zij stierf op zondag 25 oktober 2020 in de vroege morgen op 78-jarige leeftijd. In de namiddag van diezelfde dag werd ze begraven. Haar aardse leven kwam ten einde, maar zij mocht het nieuwe Vaderland ingaan, waar alle zorgen en verdriet voorbij zijn en waar ze voor eeuwig voor Gods troon mag zijn.
Ze was gelovig en blijmoedig
Nieuws van het brandweerproject
Zoals de trouwe lezers van Onderling Contact en trouwe ‘mee-levers’ met OZO weten, is de Stichting ook actief in het verlenen van hulp aan verschillende brandweerkorpsen in de regio.
De behoefte aan een goed uitgerust brandweerkorps in ieder dorp is heel groot. Van overheidswege wordt er nauwelijks bijgedragen aan middelen om in een adequate brandbestrijding te voorzien. Daarom is jaren geleden het brandweerproject in het leven geroepen. In het kader hiervan werden al verschillende blus- en hulpverleningsmiddelen aan diverse korpsen geschonken.
Nu wil men actie gaan voeren voor een nieuw project binnen het bestaande brandweerproject: Het dorpje Kisgejöc in de Oekraïne (ongeveer 15 km van Nagydobrony) beschikt sinds een jaar of 10 over een eigen brandweer, deze wordt bemand door vrijwilligers uit het dorp zelf. Ze hebben deze brandweer opgericht, omdat het te lang duurde voordat de staatsbrandweer uit de hoofdplaats Uzgorod te plaatse komt.
De brandweerkazerne is gevestigd in een oude schuur naast een woning en is helaas niet voorzien van elektriciteit en dat is dringend nodig, omdat er geen verwarming aanwezig is. De elektriciteit is nodig om een klein kacheltje te laten branden, zodat in de winter de schuur vorstvrij kan blijven en dat er ook verlichting is.
Tevens kunnen ze daarmee een druppellader voor de accu en een oplader voor de portofoons aansluiten. De aansluitingen in de schuur doen de vrijwilligers zelf. De kosten van aanvraag voor elektriciteit bedragen ongeveer € 500,-. Een ieder die hiervoor een gift wil geven kan dit doen via IBAN: NL71RABO0341636851, t.n.v. Stichting OZO o.v.v. ‘elektriciteit’.
In het OC van juni dit jaar stond een oproep voor een acculader voor de brandweerauto van Nagydobrony. Een ondernemer uit Middelharnis heeft dit project voor zijn rekening genomen, waarvoor we erg dankbaar zijn.
Voedselproject vol in bedrijf
Zoals in het vorige OC al werd aangekondigd, heeft Stichting OZO het voedselpakket weer geïntensiveerd. De economische omstandigheden hebben er helaas toe geleid dat dit weer heel hard nodig was. Voor een steeds groeiende groep gezinnen en personen zijn de omstandigheden verslechterd. Daarom worden met grote regelmaat weer voedselpakketten in de regio verspreid. Op de foto is te zien dat verschillende dominees uit de regio de pakketten komen ophalen bij Rehoboth. De predikanten zorgen ervoor dat de voedselpakketten op de plaatsen terechtkomen waar dat hard nodig is. De pakketten worden door de medewerkers van St. OZO in Oekraïne ingekocht en samengesteld.
Statiegeldbonnen Albert Heijn Ouddorp voor OZO
In de maand januari is er een mooie gelegenheid om het werk van Stichting OZO te steunen. In de eerste maand van het nieuwe jaar kunnen Bij Albert Heijn Ouddorp statiegeldbonnen worden ingeleverd, waarvan de waarde ten goede komt aan OZO. Wie statiegeldflessen inlevert kan er voor kiezen om de waarde ervan beschikbaar te stellen voor OZO. Het geld zal goed besteed worden, want Stichting OZO gaat het opgehaalde bedrag gebruiken voor het samenstellen en uitdelen van voedselpakketten onder de allerarmsten tijdens de koude winterperiode.
Dominee László Béres over de corona-epidemie in Transkarpaten
‘God heeft ons geen geest van angst gegeven’
Dominee László Béres is een predikant die met zijn gezin woont en werkt in het plaatsje Szernye. Een dorp niet ver van Nagydobrony. Eén van de medewerkers van OZO in Oekraïne heeft hem geïnterviewd over de invloed van de corona-pandemie in de regio. Doordat het gezin van de predikant ook getroffen werd door het coronavirus, is dit interview een indringende persoonlijke getuigenis geworden.
We laten László Béres zelf aan het woord: “Helaas neemt het rondgaan van het coronavirus in de wereld steeds grotere vormen aan. Dit heeft op bijna iedereen een negatieve invloed. Het veroorzaakt angst, onzekerheid, stress en paniek. In de media wordt er heel veel geschreven en gesproken over de gevolgen van besmetting met het coronavirus. Daardoor is er angst en onzekerheid.
Mensen hebben vragen: ‘Wat zal er gebeuren als ik, mijn familie of mensen die belangrijk zijn voor mij, besmet raken? Wat zullen de economische gevolgen zijn? Als ik besmet raak, word ik dan alleen maar een drager van het virus of word ik er zelf ziek van? Moet ik naar het ziekenhuis en heb ik dan zuurstof nodig? Zal mijn lichaam sterk genoeg zijn om de ziekte te overleven? Hoe kan ik mezelf zodanig verdedigen zodat ik geen slachtoffer word van deze pandemie? Deze vragen trekken een sterke wissel op het leven van veel mensen. Ze leven in angst!
Ik geef eerlijk toe dat ik als gelovige en kind van God, in het voorjaar van dit jaar ook met deze vragen rondliep. Maar omdat ik een levende gemeenschap heb met mijn Heiland, de Here Jezus Christus, word ik altijd gesterkt door de Bijbelteksten, zoals dat ‘God geeft ons niet een geest van vreesachtigheid, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid’ (2 Tim. 1:7). Ik weet en ik ervaar elke dag dat ‘alle dingen mij mogelijk zijn door Christus Die mij kracht geeft’. (Filippenzen 4:13). En hoewel ik vaak voor mezelf ervaar wat de profeet Jesaja zegt, ‘Jongeren zullen moe en afgemat worden’, maar er staat meer ‘maar zij die de Heere verwachten, zullen hun kracht vernieuwen, zijn zullen snel lopen en niet afgemat worden, zij zullen lopen en niet moe worden’. Jes. 40:30-31.
Dankbaar ben ik, dat ik de afgelopen decennia dicht bij het Woord van God en Zijn liefde heb doorgebracht. Daardoor heb ik kunnen begrijpen én leren dat zelfs in tijden van verdrukking als deze, mij niets kan overkomen dat mij zal schaden. Wat de Heere toestaat, is voor mijn bestwil, om mijn geloof en mijn vertrouwen in Hem te versterken en in de praktijk te brengen. ‘De rechtvaardige heeft veel ellende, maar uit dat alles redt de Heere hem.’ Psalm 34:20. ‘En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn’ Romeinen 8:28. Dit heb ik ervaren toen mijn angsten over het coronavirus een paar weken geleden realiteit werden.
In het voorjaar en de zomer hebben we in ons dorp en in onze gemeente er alles aan gedaan om de voorschriften van de kerkleiding en de regering na te leven. We waren blij dat niemand in ons dorp besmet was geraakt. Het gevolg was dat in de nazomer de mensen het virus niet meer serieus namen. Ze leefden of er geen gevaar meer was. Vooral, toen metingen geruststellende gegevens aangaven, werden de mensen sceptisch en vrijwel iedereen stopte met het nemen van goede voorzorgsmaatregelen. De mondkapjes verdwenen en men bezocht weer gewoon de kerkdiensten.
Toen de herfstperiode aanbrak werden er weer nieuwe ziektegevallen gemeld. Er kwamen weer beperkende maatregelen in verschillende regio’s van Oekraïne. Ook Trans Karpathie behoorde tot deze regio’s. Het leven werd onzeker, er volgden grenssluitingen, mensen verloren hun banen en de stijging van het aantal zieken was rampzalig voor de gezondheidszorg. Veel activiteiten werden geannuleerd. De mensen werden agressief en leden onder stress. Helaas was er iemand in ons dorp die zelfmoord pleegde, omdat de treinen niet meer reden en hij kon niet naar Munkács lopen voor zijn werk, dus zonder zijn inkomen verviel zijn leven in totale hopeloosheid. Helaas vroeg hij niet om hulp van de Heere of de mensen….
Veel mensen werden ziek. Onder hen ook veel mensen uit de gezondheidszorg. En de Heere liet het toe dat ik en verschillende mensen van mijn gezin en familie te kampen kregen met de onaangename gevolgen van het coronavirus. We zijn dankbaar dat we er doorheen zijn gekomen. Mijn dochter en vrouw hadden een milder ziekteverloop. Maar bij mij was het intenser en sterker. Maar door de genade van de Heer werd niemand van ons in het ziekenhuis opgenomen en kreeg niemand een longontsteking. In het begin ervoer ik lichte koorts, constante zwakte, depressie, tegenzin, hoesten en zwaar zweten, en wat kortademigheid bij elke kleine inspanning. Toen kwamen slapeloosheid, koude rillingen, constant zweten, hoge koorts en hoesten gedurende twee of drie nachten. Ik verloor ook mijn reukvermogen en smaak. Ik moest vaak diep zuchten, omdat er weinig zuurstof in mijn longen kwam als ik inademde.
Ik heb ervaren dat het goed is om te wachten en je over te geven tot de Heere verlost. Ik geef eerlijk toe dat deze toestand geestelijk een negatieve invloed heeft gehad. Soms wist ik niet wat ik met mezelf aan moest. Op zulke momenten zal men helaas meer geïrriteerd en depressief raken, omdat het zenuwstelsel ook kan worden aangevallen door het virus, maar ik dank de Heere dat ik geen moment hoefde te twijfelen aan de genezende liefde en genade van de Heere. Ik ben dankbaar voor het gezin naast me, voor de broeders die bidden, voor de voortdurende aanmoediging die kwam van vrienden, kennissen, geestelijke broeders en zelfs mensen die ik niet kende. Ze bemoedigden mij tijdens een telefoongesprek of via email. Het heeft me veel kracht gegeven, dat ik wist dat velen van de kerk ook mij in hun gebeden opdroegen”.
Aan het slot van het interview doet László Béres nog een dringende oproep. “Ik spreek uit ervaring: neem de ziekte serieus en neem de voorschriften en de beschermende maatregelen in acht. Ik zou iedereen willen vragen - ik spreek uit ervaring - om de naleving van epidemiologische normen serieus te nemen. Draag een masker, blijf op afstand en ga niet naar een grote gemeenschap als dat niet nodig is. Het is mogelijk dat als u jonger bent, de ziekte bij u milder zal zijn.
Maar denk op een verantwoorde manier aan degenen die, als ze door jou besmet zijn, ook kunnen sterven als hun immuniteit de ziekte niet kan verslaan. Maar het belangrijkste is dat u bidt, uit de Bijbel leest, broederschap ervaart en gemeenschap met de Heer Jezus Christus houdt. Leef niet als dwazen, maar als wijzen (Efeze 5:15)
Groet met de liefde van Christus en de broeders van Nederland in gebed dragend, blijf ik met respect,
László Béres, predikant Szernyei
Gebed gevraagd: Corona virus slaat ook in Rehoboth toe
Bij het rondgaan van het coronavirus in de wereld wordt helaas verzorgingshuis Rehoboth van Stichting OZO niet overgeslagen. Enkele weken geleden heeft het stichtingsbestuur de kerken in de regio gevraagd om voorbede te doen voor de situatie. Ook de lezers van deze OC worden opgeroepen om het werk in Oekraïne te gedenken in hun gebeden.
Gebed is nodig, want het is bijna een jaar geleden dat er een werkbezoek aan Oekraïne kon worden afgelegd. Normaal is er drie keer per jaar een bezoek. De contacten met de medewerkers worden nu onderhouden via de telefoon, ongeveer één keer in de twee weken. Tot begin november van dit jaar waren de medewerkers en de bewoners van verzorgingshuis Rehoboth gevrijwaard gebleven van besmetting door het coronavirus. Dit kwam mede door de strenge voorzorgsmaatregelen die werden getroffen. Helaas heeft enkele weken geleden ook binnen Rehoboth het virus hard toegeslagen. Alle elf medewerkers zijn ziek en vier van hen zijn niet in staat om hun werkzaamheden te verrichtten. De overgebleven acht personeelsleden moeten het zorgapparaat draaiend houden. Het was een grote klap voor het OZO-bestuur toen men drie weken geleden vernam dat één van de personeelsleden op 54-jarige leeftijd was overleden aan de gevolgen van het coronavirus.
Meer dan 20 bewoners van het verzorgingshuis vertoonden ziekteverschijnselen. Tot groot verdriet bereikte in de laatste week van november het bestuur het vierde bericht binnen twee weken dat een bewoner was overleden. Anders dan in Holland wordt in Oekraïne na overlijden niet meer vastgesteld waaraan iemand overlijdt, zodat directeur en medewerkers in Oekraïne soms in het duister tasten over de oorzaak.
U ziet dat de nood hoog is en daarom wordt een ieder opgeroepen om de hulporganisaties in het algemeen en Stichting OZO in het bijzonder, te gedenken in het gebed.
Combineproject kan nog sponsoren gebruiken
Zoals in de vorige OC aangekondigd is Stichting OZO zich aan het oriënteren op de aanschaf voor een combine voor de farm in Oekraïne. Een combine is ‘broodnodig’ nu het werk op de boerderij steeds meer wordt uitgebreid. Er is wel een eigen combine op de boerderij, maar die is, vanwege ouderdom, nauwelijks meer te gebruiken. Het inhuren van een loonwerker met combine is een behoorlijke kostenpost. Als men een goede eigen combine zou hebben voor het dorsen van de korrelmais, gaat dit jaarlijks veel geld uitsparen. Geld dat weer besteed kan worden aan andere nuttige zaken. Bovendien kan er ook loonwerk mee gedaan worden wat ook weer inkomsten oplevert.
Op de oproep enkele maanden geleden is gelukkig positief gereageerd. Er werden mooie giften ontvangen. Graag zou Stichting OZO nog wat meer donaties ontvangen, zodat nog voor het nieuwe oogstseizoen een geschikte dorsmachine kan worden aangeschaft. De thermometer hiernaast geeft aan hoeveel er nog nodig is.
De brochure voor het project kan gedownload worden op de site via https://www.stichting-ozo.nl/downloads/projecten/combine_20200421.pdf
Sponsors gezocht voor incontinentiemateriaal
In verzorgingshuizen in ons land wordt veel incontinentiemateriaal gebruikt. Dit is in verzorgingshuis Rehoboth niet anders. Wekelijks gaan er flink wat pakken van dit materiaal doorheen. Wie in ons land incontinentiemateriaal heeft, kan dit via de huisarts verkrijgen. De zorgverzekering draagt hiervoor de kosten en het materiaal wordt netjes thuis afgeleverd door een gespecialiseerd bedrijf.
Zoals met veel zaken, gaat het in Oekraïne heel anders. Incontinentiemateriaal dient zelf te worden aangeschaft. Vooral de laatste maanden, toen veel mensen in Rehoboth ziek op bed kwamen te liggen en niet zelfstandig meer naar het toilet konden, werd een groot beroep op de voorraad gedaan. Deze voorraad, die regelmatig tijdens werkbezoeken werd aangevuld, is fors geslonken.
Daar het al bijna een jaar geleden is dat er een werkbezoek werd afgelegd, is men genoodzaakt om incontinentiemateriaal in Oekraïne aan te schaffen. De aanschaf van deze middelen is een grote kostenpost voor Stichting OZO, omdat voorheen het materiaal door bedrijven en instellingen gratis ter beschikking werd gesteld.
Het OZO-bestuur heeft besloten om een sponsoractie te houden om geld in te zamelen dat gebruikt wordt voor aanschaf van incontinentiemateriaal in Oekraïne. De mensen van Rehoboth hebben uitgerekend, dat voor één bewoner € 10,50 per week nodig is om deze van incontinentiemateriaal te voorzien. Het bestuur hoopt dat lezers van dit blad een week of een aantal weken voor zijn of haar rekening te nemen. Dit kan door een bedrag € 10,50 of een veelvoud daarvan) over te maken via IBAN: NL71RABO0341636851, t.n.v. Stichting OZO, o.v.v. Incontinentiemateriaal.
Vier bewoners en een medewerkster van Rehoboth overleden
In de afgelopen weken zijn tot groot verdriet van het bestuur en van allen die bij het werk van OZO betrokken zijn, een aantal bewoners van verzorgingshuis Rehoboth overleden. Ze hebben met veel dankbaarheid en vreugde in Rehoboth gewoond en gewerkt. We zullen hen missen.
Szalontai Zoltán (68 jaar)
Szalontai Zoltán werd geboren op 21 januari 1952 in Nagygejöc. Na de lagere school ging hij werken op een Kolchose. Hij trouwde en het echtpaar kreeg een zoon. Zij verhuisden naar Tiszaászvány en tot groot verdriet van vader en zoon stierf hun moeder. Hun zoon vluchtte in de drankverslaving en liet vader aan zijn lot over. Via de plaatselijke predikant woonde Zoltán sinds augustus 2018 in Rehoboth. Vol met gedachten en vragen over het verleden, leefde hij zijn leven te midden van de bewoners. Ondanks alles was hij heel dankbaar voor de geweldige verzorging.
Hete Erzsébet (91 jaar)
Hete Erzsébet woonde sinds oktober 2019 in Rehoboth. In verband met de COVID-19-crisis heeft het OZO-bestuur jammer genoeg weinig contact met haar kunnen hebben, om haar levensverhaal op papier te zetten. De korte tijd dat ze in Rehoboth mocht verblijven is Erzsébet liefdevol verzorgd, waar ze heel dankbaar voor was.
Ráti József (73 jaar)
Ráti József is geboren en getogen in Nagydobrony. Hij zag het levenslicht in de Egerstraat in de zomer van 1947. Terwijl de naweeën van de oorlog nog duidelijk merkbaar zijn, gaat de jonge József naar de lagere school. Na een aantal jaren schreef József zich in voor een vervolgopleiding. Zijn interesse ging uit naar een keuringdienst van goederen. Deze dienst houdt de veiligheid van voedsel en andere goederen in de gaten. Daarvoor zijn natuurlijk wetten en regels opgesteld. Hij leerde tijdens deze opleiding hoe hij bedrijven moest controleren én of deze bedrijven zich hielden aan de wetten en regels. De school was vlak bij Kiev, ver van Nagydobrony vandaan. Na de opleiding kreeg hij werk in de regio Ungvár. Toen hij 30 jaar oud was ontmoette hij Eva. Een lieve vrouw met wie hij trouwde. Zij gingen wonen in Szürte en kregen daar een dochter. Tot groot verdriet van József overleed zijn vrouw in 2013 en zijn dochter vertrok naar Hongarije. József kwam weer terug naar zijn geboortedorp Nagydobrony waar hij ging wonen. Natuurlijk kwam zijn dochter op bezoek bij haar alleenstaande vader. Graag had zij gezien dat haar vader mee zou gaan naar Hongarije. Maar daar wilde Jószef niet over praten! Na een tijd, toen zijn gezondheid achteruit ging, kreeg hij contact met Jenö. En zo werd hij een nieuwe bewoner van Rehoboth. Rati was een wat teruggetrokken en ernstige man. Hij bracht zijn tijd door met het dagelijks lezen van de krant. Zijn grote passie was het oplossen van kruiswoordpuzzels. Eens werd hem de vraag gesteld of hij het naar zijn zin had in Rehoboth, daarop stak hij zijn duim omhoog. Hier is alles goed. Een vriendelijke glimlach onderstreepte dit korte, maar gemeende antwoord.
In memoriam
Op 14 november bereikte ons het droevige bericht dat Tóth Jolán, één van de medewerksters van Verzorgingshuis Rehoboth, was overleden. Met 54 jaar was zij in de kracht van haar leven. Jolán kwam in 2011 bij ons in dienst als gediplomeerd verpleegster en heeft met veel toewijding, liefde en geduld meegeholpen in de zorg voor de bewoners van het verzorgingshuis. Jolán had een auto-immuunziekte, maar deed haar werk gedreven en was zelden ziek. Haar zwakke gezondheid kon het Covid-19 virus niet aan. Binnen enkele dagen nadat ze ziek werd overleed ze aan de gevolgen van het virus. Ze laat een man, 2 kinderen en 2 kleinkinderen achter. We wensen hen veel sterkte, maar bovenal Gods nabijheid toe in het verwerken van dit verdriet. We zullen haar erg missen.
Kerstfeest
De profeet van toen, z’n woord voor ‘t aards gewemel,
Dat eens een wonder uit de hemel!
Het volk, bijeen in stad of dorp van vaders stam,
Gods eigen Zoon naar deze wereld kwam.
De keizer, trots op macht en zeggenschap,
Geeft aan dat Jozef en Maria gaan op stap,
Het is z’n wil dat ieder wordt geteld,
Niet wetend dat het gaat zoals de Bijbel ons verteld.
Nu is het stil, de nacht is aangebroken,
Waarop God Zelf z’n hand heeft uitgestoken,
Naar deze wereld, vol met angst en pijn,
Zegt Hij dat daar de Redder nú zal zijn.
Vermoeid heeft mens en dier een plek gevonden,
Daar in de stal, een Kind, ‘t is in een doek gewonden,
Het firmament met engelen gevuld,
Vertelt ons dat wat eens beloofd, nu is vervuld.
Vanuit de hemel is Hij met de mens bewogen,
En heeft Zich naar de aarde neergebogen,
Z’n vijand uit het paradijs heeft Hij verslagen,
Door ‘t Kind dat later eens het kruis zal dragen.
In deze dagen vol met vragen, ziekte, ouderdom en pijn,
Verkondigt Hij dat Hij er ook voor u zal zijn,
Hij vraagt om in geloof ons hart aan Hem te geven,
Om straks, voor altijd bij Hem te leven.
|
Nieuwste editie!
