Zaterdag 18 mei; Zoals wij u eerder deze week beloofd hebben, willen wij met het schrijven van dit stukje onze ervaringen tijdens de laatste werkbezoekdagen met u delen. Donderdagmorgen stonden we reeds vroeg op om Hans uit te zwaaien die naar het vliegveld vertrok. Vanwege de onzekerheden rondom de grens, is het altijd van belang om ruimschoots op tijd te vertrekken, zeker wanneer dit reizen per vliegtuig betreft. Echter, al na anderhalf uur stuurde hij ons een berichtje dat hij de grens gepasseerd was en alles voorspoedig verlopen was. In de vroege avonduren ontvingen we bericht van Hans dat hij weer veilig thuis gekomen was.

Albert en Krijn begaven zich rond half 10 naar de grote gemeenschappelijke ruimte van het verzorgingshuis, waar de familie en verdere meelevenden van de familie Hidi zich verzamelden voor de afscheidsplechtigheid van hun vader, schoonvader of welke plaats de overledene in hun leven ingenomen had. Vanwege de drukte was de zaal volledig afgeladen en moesten velen met een staanplaats genoegen nemen. De dominee uit Nagydobrony had de leiding tijdens de plechtigheid en nam ons na een overdenking uit de Bijbel mee in een korte levensbeschrijving van de overledene. Aansluitend werd de gang ondernomen richting de begraafplaats in het centrum van het dorp. Daar aangekomen verliep de begrafenis onder leiding van de dominee op soortgelijke wijze als we dit in Nederland kennen. Na enkele woorden gesproken en de geloofsbelijdenis met elkaar uitgesproken te hebben, vond de begrafenis plaats. Hierna werd het graf direct gesloten door enkele mannen uit de aanwezigen en werd de plechtigheid afgerond.

Na terugkeer in “Rehoboth” werd het voor de Hollandse OZO-medewerkers tijd om zich voor te bereiden op de reis. De laatste zaken werden nog eens kort besproken, waarna we na een hartelijk afscheid van onze Oekraïense vrienden donderdagmiddag omstreeks half 2 vertrokken. Directeur Jenö begeleidde ons zeer vlot over de grens, zodat we ons rond 3 uur alweer in Europa bevonden. De reis huiswaarts verliep zeer voorspoedig met, op wat mist en een enkele bui in Duitsland na, prachtig weer gedurende de vele kilometers. Vrijdag aan het eind van de middag arriveerden we op Goeree-Overflakkee, waar we door enkele mede OZO-medewerkers werden opgewacht. Gezamenlijk maakten we de bus en aanhanger weer netjes schoon en werd de bus onder hartelijke dankzegging geretourneerd naar de eigenaar in Ouddorp. De reis werd tenslotte afgesloten ten huize van Krijn, waar Teun met ons Romeinen 8 las, ons voorging in dankgebed en tevens voorbede deed voor iedereen die we weer achter moesten laten in Oekraïne.

Zo is er een einde gekomen aan werkbezoek 59. Terugblikkend zien een bijzonder werkbezoek, waarin allerlei niet alledaagse zaken aan de orde kwamen. Blijdschap en verdriet werden ervaren. Als leden van Stichting OZO zijn we dankbaar voor hetgeen er gedaan kon worden. Dankbaar voor de contacten die gelegd en onderhouden werden. Dankbaar dat er vele hulpbehoevenden geholpen konden worden op diverse wijze. Dankbaar voor u als sponsor, die achter ons stond en ons de middelen in handen gaf om dit werk te kunnen doen. Dankbaar voor de meelevende berichtjes die u ons als trouwe achterban stuurde tijdens het werkbezoek. Bovenal zijn wij Hem dankbaar, die dit alles mogelijk gemaakt heeft. Het werk van Stichting OZO, de allerarmste medemensen in Oekraïne die we in onze harten mochten sluiten, alsook onze Oekraïense medewerkers willen wij dan ook in Zijn zegenende handen leggen!

Woensdag 15 mei; Gisteren bestond er nog enige onzekerheid aangaande de werkzaamheden voor vandaag. Het plan was namelijk opgevat om vandaag een kraan te huren om de stalen dakspanten van de opslagschuur in aanbouw te plaatsen. Echter regende het gisteren vanaf de middag aanzienlijk en werd er ook voor vandaag behoorlijk wat neerslag verwacht, zodat het niet zeker was of deze klus door zou kunnen gaan. De eerlijkheid gebied te zeggen dat er gisteren al regelmatig bedenkelijk naar de lucht gekeken werd of er nog geen opklaringen te bespeuren waren. De keerzijde van de regen is echter ook absoluut waar; De gewassen op de boerderijpercelen staan er geweldig voor, omdat er steeds op de juiste tijd een buitje gevallen is. Eerder deze week zagen we juist dat de grond alweer behoorlijk droog en hard werd, zodat in dit opzicht de zegen van de regen opnieuw op een optimaal tijdstip gegeven is.

Vanmorgen vroeg echter werden we bij het opstaan begroet door een mooi zonnetje aan een heldere lucht, zodat besloten werd om de geplande hijsactie door te laten gaan. Rond de klok van 8 uur verscheen de kraan op het erf van “Rehoboth”. Na wat overleg omtrent de juiste positionering van de kraan werd deze gestempeld, konden de hijsstroppen om het eerste spant geslagen worden, om deze vervolgens bovenop de alreeds bestaande constructie te plaatsen. Aangezien de bouw van de opslagschuur al een heel tijdje duurt, mag u gerust weten dat het plaatsen van de dakspanten voor alle OZO-medewerkers zowel letterlijk als figuurlijk een hoogtepunt was. Het eerste spant nam nogal wat tijd in beslag, maar de andere 8 stuks volgden in een rap tempo. Vooral de mannelijke bewoners van “Rehoboth” genoten erg van de activiteiten op het terrein en volgden elke handeling met grote belangstelling.

Op het moment dat het laatste spant in de kraan hing, kwam er echter een omslag in de gezellige werksfeer. Ons bereikte het droeve nieuws dat de schoonvader van directeur Jenö, welke tevens woonachtig was in het verzorgingshuis, zojuist was overleden op de leeftijd van 86 jaar. Zo kwam een eind aan een lang leven, waarin moeiten en verdriet hem niet gespaard zijn. Vanzelfsprekend werden de werkzaamheden stil gelegd, zodat de familie bijeen kon komen om rouw te bedrijven over de overledene. Ook op ons had dit overlijden een grote inpact. De overledene heeft vanaf begin 2007 in “Rehoboth” gewoond en heeft met zijn vriendelijke persoonlijkheid in de achterliggende 12 jaren bij velen een onvergetelijke indruk achter gelaten.

In Oekraïne is er geen sprake van een begrafenisondernemer die het regelen van de formaliteiten op zich neemt, maar wordt dit normaliter door de buren gedaan. Omdat het in dit geval om een overlijden in het verzorgingshuis gaat, werden al deze taken door de familieleden zelf uitgevoerd. Ook de familieleden die in Hongarije wonen kwamen zo snel mogelijk, om met elkaar de last van dit verdriet te dragen. In Oekraïne is er sprake van een zeer korte periode tussen overlijden en de begrafenis. Daartoe werd vanmiddag reeds het graf gedolven en zal morgenochtend de overledene ter aarde besteld worden. Vanavond werd in de gemeenschappelijke ruimte van het verzorgingshuis een bijeenkomst georganiseerd als ware het een condoleance. Familie, vrienden, een vertegenwoordiging van de kerkenraad, personeel van “Rehoboth” en vele bekenden uit het dorp kwamen hier naartoe en zongen met elkaar Psalmen en geestelijke liederen. De woorden en klanken van deze klaagliederen deden ons het rauwe verdriet gevoelen. Tot besluit werd echter Psalm 42:7 gezongen met als slotregels “Hoopt op Hem, sla het oog naar boven. Ik zal God, mijn God, nog loven! Mogen wij dan vertrouwend opzien naar Hem die zowel leven als dood, de tegenwoordige alsook de toekomende tijd in Zijn handen heeft. Wensen en bidden wij de rouw dragende familie Zijn zegen toe.

Met dit schrijven begint het einde van dit werkbezoek ook voor ons weer in zicht te komen. Hans zal morgenvroeg opgehaald worden om naar het vliegveld gebracht te worden. Hij hoopt dan morgenmiddag weer thuis aan te komen. Albert en Krijn zullen morgenochtend mee gaan ter begrafenis, om vervolgens aan de thuisreis per bus te beginnen. De hoop uitsprekend dat de reis voorspoedig zal verlopen, verwachten wij vrijdagavond weer thuis te arriveren. Morgen en vrijdag zal er geen “Volg Ons” gemaakt worden, maar zaterdag zullen wij het slot van werkbezoek 59 van Stichting OZO aan u verhalen. Voor nu een hartelijke groet en graag tot zaterdag!

Dinsdag 14 mei; Zoals gisteren alreeds aangegeven, stond het vertrek van Michel, Teun en Herman voor vanmorgen op de rol. Na het ontbijt was het voor hen tijd om de koffers te pakken en afscheid te nemen van de Oekraïense medewerkers en van ons. Volgens plan werden zij door een taxi in Debrecen (Hongarije) gebracht, vanwaar ze per vliegtuig weer richting Holland reisden. In Eindhoven werden ze opgewacht door Tanja, zodat zij tijdens de autorit richting Goeree-Overflakkee zo vlug mogelijk van de nieuwtjes uit Oekraïne op de hoogte werd gesteld. Onderweg werd nog een hapje gegeten, waarna ze rond half 8 weer veilig bij hun gezinnen arriveerden.

Aangezien de achterblijvers hier nog een paar dagen langer mogen verblijven, werd de draad wat werkzaamheden betreft weer opgepakt. Albert begon de administratie van Stichting OZO bij te werken en maakte voorbereidingen om later op de dag met Jenö en Jani overleg te plegen aangaande alle OZO-projecten. Intussen werd door Krijn wat onderhoud verricht aan een scootmobiel. Een tweetal nieuwe accu’s werden geplaatst, de verlichting werd nagezien en de banden weer op spanning gezet, zodat dit voertuig weer geschikt is voor gebruik. Als middagactiviteit werd het overleg tussen de 2 Oekraïense en de 2 Hollandse OZO-medewerkers gevoerd. Hoewel er tussen de werkbezoeken door regelmatig contact gelegd word middels Skype, is het altijd weer van het grootste belang om met elkaar rond de tafel te gaan en alle projecten uitvoerig met elkaar door te spreken. De voortgang van de projecten werd besproken, resultaten geanalyseerd en plannen werden gemaakt voor de toekomst. Tevens werden de financiën van de stichting tegen het licht gehouden en een begroting voor de komende maanden opgesteld. Zo werd er bijvoorbeeld geconcludeerd dat de exploitatiekosten van het verzorgingshuis stijgen vanwege het feit dat het verlenen van ouderenzorg niet alleen in Nederland steeds duurder wordt, maar ook hier. Verder dient er ook geld gereserveerd te worden voor onderhoud voor het inmiddels ruim 11 jaar oude verzorgingshuis. Dit overwegende realiseren wij ons de grote verantwoordelijkheid die we dragen voor de 29 ouderen die momenteel in “Rehoboth” wonen, maar mogen wij elkaar er ook menigmaal op wijzen dat er steeds voldoende middelen beschikbaar zijn om het werk voort te kunnen zetten. U als sponsor bent hierin onmisbaar voor ons. Alleen met uw hulp, op welke wijze dit dan ook is, kan het werk onder de allerarmsten en behoeftigen voortgezet worden. Graag willen wij u dan ook laten delen in de dankbaarheid die ons dagelijks kenbaar gemaakt wordt door de mensen die geholpen kunnen worden door Stichting OZO!

Hans, vergezeld van medewerker Ference, continueerde een project wat in een vorig werkbezoek reeds opgestart werd, namelijk het verder uitbreiden van rekken in de opslagruimte die gebruikt wordt voor de brandweermaterialen. Nadat deze rekken op zeer solide wijze gefabriceerd waren, kon Hans de materialen welke eerder nog geen plaatsje gekregen hadden sorteren en keurig opslaan. Onderwijl maakte hij een inventaris en plan hoe de uitrustingsstukken op de meeste efficiënte manier te distribueren onder de diverse brandweerkazernes. Het is immers niet logisch om knipgereedschap naar een afgelegen gebied waar nauwelijks verkeer te vinden is te brengen, terwijl dit op andere locaties mogelijkerwijs veel vaker ingezet zal gaan worden. Na de middag begaf Hans zich naar de brandweergarage van Nagydobrony om hier een oefening met blusmiddelen aan te sturen. Het korps werd voorzien van een schuimapparaat welke, gevuld met schuimend middel, aangesloten werd op de normale waterslangen. Als resultaat van deze training was binnen korte tijd de weg voor de kazerne tot tevredenheid van de brandweerlieden en tot hilariteit onder de dorpsbewoners bedekt met een flinke laag schuim!

Aan het einde van de werkdag werd de maaltijd genoten ten huize van OZO-medewerker Janos, wiens vrouw een rijke maaltijd voor ons klaar gemaakt had. Na terugkomst in “Rehoboth” werd er onderling nog wat nagepraat, een hoeveelheid administratieve taken afgewerkt en deze berichtgeving voor u in gereedheid gebracht. Het moment om deze tekst richting onze webmaster Michel te verzenden is dan ook aangebroken, zodat hij dit online op de website van Stichting OZO kan plaatsen. Tot besluit wensen wij u verder een goedenavond en voor straks alvast welterusten!

Maandag 13 mei; De laatste dag waarin we gevijven bij elkaar zijn, want morgen vliegen Herman, Michel en Teun weer terug naar Eindhoven. We mogen spreken van een belangrijke en constructieve dag. De foto’s en filmpjes spreken voor zich: de aannemers bus voor het transport, de kapschuur in aanbouw, enkele bewoners genietend van de voorjaarszon en twee keukendames met een mand vol aardappelen en groenten op weg naar de keuken. Dan Hans, die zich voorbereidde op een training met het brandweerkorps van Chop en daarna de Lada Niva voorzag van verstralers. Verderop in de fotogalerij beelden van de brandweertraining en enkele ouderen in het verzorgingshuis. Met János bekeken we de vele hectares land waarop de gewassen er tot op dit moment heel mooi bij staan, dankzij de regen van de afgelopen week. Morgen komt er een kraan om de stalen dakspanten op het dak te hijsen. Blijft over: Krijn achter de laptop en Albert luisterend naar Szabó Daniel, de illustere en inmiddels hoogbejaarde voormalige kerkleider van de Hongaarse kerk. Twee foto’s die de hoofdmoot van deze dag illustreren. Met elkaar was er een ontmoeting gepland met het Presbyterium van de gemeente van Nagydobrony om met elkaar na te denken over de toekomst van de eerder aan Stichting OZO aangeboden, en later weer terug genomen kerkboerderij. Dit goed en positief verlopen gesprek gaan we evalueren en met alle betrokken partijen bespreken.
Tot zover voor vandaag. Tot morgen!

Zondag 12 mei; Een vroege ochtend in een verstild Oekraïne, waar de zon aan de heldere lucht staat. Rust en stilte op deze zondag, waar de bevolking vrij is van de dagelijkse werkzaamheden. De stilte slechts onderbroken door een meervoudig gezang; Beneden zingen de bewoners van het verzorgingshuis geestelijke liederen tijdens de dagopening, buiten zingen de zwaluwen hun eigen lied terwijl ze aan hun nesten werken. Hoewel verschillend in uitvoering klinken beide gezangen tot eer van de Schepper!

De grote OZO groep begaf zich samen met Jenö en Jani naar het naburig dorp Kisdobrony om aldaar ter kerk te gaan. Vandaag was er een bijzondere en wat uitgebreidere dienst. Een gezin uit het dorp schaarde zich bijeen voorin de kerk om hun kindje ten doop te houden. Naar plaatselijke gewoonte zijn het niet slechts de ouders die voorin de kerk staan en de doopgelofte afleggen, maar verzamelen ook de naaste familieleden zich rondom het gezinnetje en geven eveneens hun ja-woord op de doopvragen. Op deze wijze betuigen ook zij hun verantwoording jegens het kindje tegenover God en de gemeente. Aansluitend predikte de ons welbekende dominee Tamász over Galaten 5, handelend over de vruchten van de Geest versus de ijdele werken van het vlees. Het slotwoord van de prediking klonk als oproep uit het 25ste vers: “Indien wij door de Geest leven, zo laat ons ook door de Geest wandelen”.

Tijdens de dienst was het ons al opgevallen dat in de banken voor ons een groep kinderen zat, welke al enige tijd wat zenuwachtig heen en weer zaten te wiebelen. Aan het einde van de kerkdienst bleek ons waarom dat zo was; De dominee vertelde dat dit het plaatselijk kinderkoor is, welke enkele liederen ten gehore zouden brengen. Nadat ze zich voorin de kerk opgesteld hadden en hun dirigent zijn accordeon omgegespt had, zongen deze jonge kinderstemmen prachtige liederen. Hun pure stemmen, aangevuld met een overduidelijk enthousiasme, zorgden voor een glimlach op het gezicht van menig volwassene. Dat deze gezangen ook op ons indruk gemaakt hebben, blijkt wel uit het feit dat na terugkomst in het verzorgingshuis de melodieën door menigeen werd geneuried of gefloten. Met recht kunnen we spreken van een dag gevuld met gezang op velerlei wijze!

Na de kerkdienst verzocht de dominee ons om nog even kort met hem van gedachten te wisselen. We vroegen hem of Stichting OZO nog iets voor zijn gemeente kan betekenen, waarop hij antwoordde graag meer gezinsbijbels en kinderbijbels van ons te ontvangen. Zoals u weet hebben wij juist weer een nieuwe zending bijbels vanuit Nederland meegenomen, dus kon een deel hiervan hem direct toegezegd worden.

De middag werd benut om elkaar als Oekraïense en Hollandse OZO-medewerkers op informele wijze verder bij te praten. Ook werd er samen met onze Oekraïense vrienden nog een wandeling gemaakt, om op deze manier van een stukje ontspanning te genieten en weer nieuwe energie op te doen voor de komende werkweek. Het verdere van de dag werd in rust rondom “Rehoboth” doorgebracht, waarbij wat tijd was om een praatje te maken met de bewoners, hen te vragen naar hun welstand en op deze wijze de (soms al vele jaren durende banden) met elkaar aan te halen. Dankbaar zien wij terug op deze dag!

Zaterdag 11 mei; Vandaag een rustige start in verzorgingshuis “Rehoboth”. Na het ontbijt namen Albert en Krijn de taak op zich om de uit Nederland meegebrachte kinderbijbels in gereedheid te brengen voor verspreiding in de regio alhier. Tijdens een vorig werkbezoek zijn er afspraken gemaakt met een aantal dominees uit de buurgemeenten aangaande de bijbelverspreiding. Hier is erg veel belangstelling voor van jeugdleiding binnen de gemeenten, omdat er hier ter plaatse weinig Bijbelse lectuur beschikbaar is voor jonge kinderen. Voor de allerjongste kinderen zijn er kinderkleurbijbels, waardoor ze op eenvoudige wijze verteld worden over het Evangelie. Heel fijn dat Stichting OZO met uw hulp hierin kan voorzien.

Hans vertrok half de ochtend opnieuw richting de brandweerkazerne van Chop, om daar een oefening met het brandweerteam te draaien. Hiertoe was een autowrak aangeschaft, welke voorzien werd van een heus verkeersslachtoffer in de vorm van een levensechte pop. Dit soort oefeningen zijn voor de brandweerlieden inmiddels bekend, zodat na korte tijd de helft van de auto opengeknipt was en het ‘slachtoffer’ op veilige wijze afgevoerd kon worden. Het blijkt steeds weer van het hoogste belang dat deze oefeningen gehouden worden, zodat niet alleen de kennis van brandweerlieden op peil blijft, maar ook het redding materiaal gecontroleerd wordt.

Voor veel families in en rondom Nagydobrony was het vandaag een feestdag. De jongelui die geslaagd zijn voor hun examen op het plaatselijke gymnasium kregen vandaag hun diploma’s uitgereikt. Tot deze gelukkigen behoort ook de zoon van directeur Hidi Jenö. Op de uitnodiging van het gehele gezin brachten wij deze heugelijke dag in hun midden door. Hoewel de taal vaak toch een barrière blijft, was het voor ons een interessante dag vol traditionele ceremonies. De aanvang vond plaats in de dorpskerk in Nagydobrony, waarbij het opmerkelijk was om te zien hoeveel familie en belangstellenden er een plaatsje vonden in de kerkbanken. Allereerst werd er een korte kerkdienst gehouden, waarna de in hun beste schooluniform gestoken gediplomeerden toegesproken werden door diverse personen uit de gemeenschap. Door de sprekers werd telkens weer benadrukt dat de jongelui met hun behaalde diploma nu aan een nieuw en misschien wel onzeker deel in hun leven gaan beginnen, maar dat het allerbelangrijkste is dat zij de Heere leren kennen als hun God. Zo werden we allen gedrongen om niet alleen het goede voor dit tijdelijk leven te vinden, maar boven alles het goede voor het eeuwige leven te vinden.

Na het toezingen van de jonge mensen werd het kerkelijk gedeelte afgesloten en ging een ieder richting het schoolgebouw op steenworp afstand van de kerk. Hier volgden opnieuw diverse toespraken, waarna de diploma’s uitgereikt werden. Enkele woordvoerders van de schoolverlaters hadden nog een speech voorbereidt waarmee ze hun docenten bedankten voor het vele wat ze geleerd hebben in de afgelopen jaren. Ook droegen ze in letterlijke en figuurlijke zin het stokje over aan de jongere klas, die het aankomende schooljaar de verantwoording als oudste leerlingen zullen dragen. Na alle spannende momenten tijdens het afscheid werd er op een plaatselijke locatie door de gehele familie Hidi een feestje gehouden ter ere van de geslaagde. Voor deze dag waren zelfs de familieleden die in Hongarije wonen en werken overgekomen, zodat dit tevens een familiereünie werd. Hoewel deze dag gevuld was met voor ons onbekende tradities hebben we heel sterk de gastvrijheid ervaren van de gehele familie waardoor we mogen terug zien op een mooie dag.

Aan het eind van de avond arriveerden Teun, Michel en Herman na een voorspoedige reis in het verzorgingshuis, zodat we nu bijna compleet zijn als Nederlandse OZO-medewerkers. Blij en dankbaar dat we nu met zoveel mensen kunnen nadenken over alle OZO-zaken.

Zojuist zijn we terug gekomen in het verzorgingshuis. Een moment van rust en stilte op het balkon aan de achterzijde. Mijmerend over de afgelopen dag. In gedachten zien we opnieuw de jonge mensen, trots op hun behaalde resultaat. We zien ze gaan, verder hun levenspad op. Jonge mensen, waarvan terecht gezegd wordt dat zij de toekomst van het land zijn. De één zal wellicht niet verder gaan studeren, maar hopen op een baan. Anderen zullen wel verder gaan leren, misschien wel in het buitenland. Ze gaan een toekomst tegemoet in een land vol onzekerheden. Zal er een toekomst voor hen zijn? Zijn dit dan de mensen die betere tijden mee gaan maken in hun land, of zal het voor hen nog zwaarder worden? Wij weten het niet, maar wij willen hen vanuit de grond van ons hart alle goeds voor de toekomst toewensen.

Vrijdag 10 mei; Goedenavond! Wat fijn dat u met het lezen van de “Volg Ons” weer met ons mee wilt leven en uzelf op de hoogte wilt stellen van onze wederwaardigheden tijdens het 59ste werkbezoek van Stichting OZO in Oekraïne. Wij (Albert, Hans en Krijn) heten u dan ook van harte welkom en wensen u veel leesplezier.

Hoewel de daadwerkelijke reis pas afgelopen woensdag een aanvang zou nemen, werd door het bijna volledige OZO-team op maandagavond de transport-bus alvast opgehaald bij firma “De Branding” in Ouddorp. Vervolgens werd deze geladen met de resterende belangrijke hulpgoederen waarvoor geen plaats meer was in de kar. Een goede voorbereiding is het halve werk! Ook werd maandagavond de reis met elkaar begonnen, wat we naar gewoonte doen met het lezen van een gedeelte uit de Bijbel. Ditmaal las Teun met ons het gedeelte uit Johannes 10, waar Jezus Zijn discipelen (en daarmee ook ons) leert dat alleen Hij de deur voor Zijn schapen is. Vervolgens ging Teun in ons voor in gebed, waarbij wij om zegen en bewaring vroegen voor dit transport, alsook voor het mooie werk van Stichting OZO in Oekraïne.

Woensdagmiddag rond half 5 werd dan uiteindelijk de kar achter de bus gekoppeld en was het tijd om afscheid te nemen van onze gezinnen en van de achterblijvende OZO-medewerkers. Voor laatstgenoemden is het afscheid als het goed is slechts van korte duur, aangezien Teun, Michel en Herman morgen (zaterdag) ons hopen na te reizen per vliegtuig voor een bezoek van enkele dagen. Juist voor het vertrek uit Sommelsdijk was er een korte maar heftige regenbui, wat naar later bleek een voorbode bleek te zijn voor het weer gedurende de gehele reis. Op een enkel uurtje na werd de bijna 2000 kilometer lange reis volbracht met regen in allerlei vorm, van druilerige motregen tot felle plensbuien. Begrijpelijk is dat dit weerbeeld wel wat vertraging opleverde, zodat we na 27 uur rijden op de Hongaarse-Oekraïense grens arriveerden. Het verleden heeft geleerd dat het passeren van deze laatste grens soms wispelturig kan zijn. Waar het soms lukt om dit in een half uurtje te doen, duurt het andere keren enkele uren. Hoewel het in eerste instantie een langdurig verhaal leek te worden, viel dit alleszins mee en lukte het ditmaal in 2 uurtjes, waarna de laatste kilometers op Oekraïens grondgebied in een uur werden afgelegd en we donderdagavond rond de klok van 11 uur verwelkomd werden in verzorgingshuis “Rehoboth” door het dienstdoende verplegend personeel. Ook brandweerman Hans is dit werkbezoek weer aanwezig. Een uurtje eerder was hij per vliegtuig gearriveerd vanuit Nederland. Na de logeerkamers met onze persoonlijke spullen ingericht te hebben gingen we snel naar bed om bij te komende van de reis vermoeienissen.

Vanmorgen begonnen de werkzaamheden redelijk op tijd en werd er na een stevig ontbijt een aanvang gemaakt om alle uit Nederland meegenomen materialen op te slaan in het magazijn van het verzorgingshuis. Vooral het vele incontinentiemateriaal werd dankbaar in ontvangst genomen, omdat hier geen voorraden meer van waren in “Rehoboth”. Hiermee kunnen de bewoners die hier gebruik van maken weer een hele tijd geholpen worden! Hans begon de dag met een test van de uit Nederland meegenomen test-rook machine in de kachelruimte bij het verzorgingshuis. Hierna bracht hij een bezoek aan de brandweerkazerne van Nagydobrony en Chop, om zich op de hoogte te stellen van hun situatie en eventuele benodigdheden. Albert en Krijn begaven zich met Jenö, de directeur van de OZO belangen in Oekraïne, op speciale uitnodiging van de gemeente Nagydobrony naar de opening van een nieuw Hongaars conferentie gebouw in het dorp alhier. Zoals wellicht bekend is het Karpaten gebied voormalig Hongaars grondgebied, waardoor de bevolking zich naast Oekraïens vooral nog steeds Hongaar voelt. De banden met de Hongaarse regering zijn dan ook nog zeer sterk, wat vanuit Hongarije ook zeker gestimuleerd wordt. Naast de opening van het conferentie gebouw werd er ook een door Hongarije gesponsorde voetgangersbrug over het riviertje in het dorp officieel geopend. Hierna namen diverse sprekers het woord en werd er uitleg gegeven over onder andere de geschiedenis van dit stukje Oekraïne. Tot besluit werd er een hapje gegeten, waarbij een Hongaars folklorisch dans- en muziek groepje voor de achtergrond muziek zorgde. Heel leuk om hier bij geweest te zijn en op deze manier een stukje van de lokale tradities en sfeer te proeven.

Aan het begin van de avond werd de warme maaltijd gebruikt bij Jenö en zijn gezin, waarna in het verzorgingshuis nog wat opgeruimd werd. Als besluit van de werkzaamheden deze dag werd dit eerste deel van de “Volg Ons” gemaakt. Voor nu wensen wij u alvast welterusten en graag tot morgen!