Donderdag 1 en vrijdag 2 februari 2018; Dit verslag wordt alweer vanuit de luie stoel in Nederland geschreven. Werkbezoek nr. 55 is afgesloten.

Het is donderdag vroeg uit de veren want dit wordt de laatste dag van het werkbezoek en er staat nog een aantal zaken op het programma. De OZO-reizigers zorgen ervoor dat in ieder geval de koffers al vroeg zijn gepakt, zodat men om een uur of vier in de middag kan vertrekken. Tanja, Hans, Teun en Adri bezoeken onder leiding van Jani een aantal ‘pakketadressen’. Dit zijn de adressen die regelmatig een pakket of andere ondersteuning ontvangen vanuit de thuisbasis Rehoboth. Op deze adressen worden de bezoekers nog eens geconfronteerd met de ontzettende armoede en ellende waaronder de allerarmsten uit de regio moeten leven. Het regent deze ochtend flink. Het gevolg is dat de straten in een nog grotere modderpoel veranderen wat alles nog meer mistroostig maakt. De OZO-ers ontmoeten mensen die al langer van hulp genieten van Rehoboth. De ontmoeting is vooral met oude mensen die onder zeer moeilijke omstandigheden leven. Het onderkomen is doorgaans zeer slecht. Op verschillende plaatsen meet Hans of de houtkachels geen koolmonoxide ‘produceren’, maar wonder boven wonder is dit gelukkig nergens het geval. Meestal hebben de mensen geen ‘netwerk’ meer dat voor hen zorgt. Ze dienen voor hun eigen kostje te zorgen, maar in geval van ziekte of verslaving is dit niet altijd mogelijk. In die paar uren op donderdagochtend werd veel ellende gezien. De ‘kroon’ vormt het bezoek aan twee mensen - een broer en zus op leeftijd – die geestelijk gehandicapt zijn. De vrouw zit buiten in de regen en later op de schommel. De man zit op een soort bed en bevuilt zichzelf constant. Het gevolg is natuurlijk een flinke stank. In Rehoboth kan niet de specialistische hulp geboden worden die voor deze mensen nodig is. In de regio is er verder geen gelegenheid om deze mensen op te vangen. Hemel schreiende toestanden. Het zijn niet alleen oude mensen die in de problemen komen. Zo wordt er een bezoek gebracht aan een verzorgster van Rehoboth. Zij moet zorgen voor drie studerende kinderen en een oude moeder. Vorige zomer is haar man plotseling overleden aan een hartstilstand. Ze staat er nu alleen voor en zou eigenlijk meer moeten werken dan haar gezin toelaat. Een oude mevrouw wordt bezocht als tijdverdrijf knipt zij oude kleding in lange reepjes. Hiervan worden via een soort kantklossen kleedjes (pokrot) gemaakt. Bij een bezoek aan een mevrouw - geen pakketadres – zien we het vervaardigen van deze pokrot in de praktijk. De reepjes stof worden met behulp van wollen draden (afkomstig van een wollen kledingstuk) geweven tot een stevige loper of kleedje. Een mooi voorbeeld van recycling. Voor iedere bezoeker is er een gratis pokrot.

De middag van deze laatste dag wordt gebruikt voor een bezoek aan een grote overdekte markt waar nog even cultuur kan worden gesnoven. Hans brengt zijn laatste bezoek aan een brandweerkazerne in de regio waar hij wat adviezen geeft over het gebruik van communicatieapparatuur.

Weer thuisgekomen op Rehoboth wacht alleen nog het afscheid nemen van bewoners, verzorgers en andere personeel. Onder leiding van Jani wordt vervolgens de grens gepasseerd in een redelijk vlugge tijd van één uur en een kwartier. De reis naar ‘het eiland’ kan beginnen. Een reis die – soms gehinderd door een natte sneeuwbui in Duitsland – zonder problemen verloopt. Dankbaar mocht Teun als we weer gearriveerd God danken voor de behouden aankomst en het geslaagde werkbezoek. Ook nu weer is het OZO-team Kees Sperling van De Branding weer heel dankbaar, want ook dit werkbezoek mocht weer de bekende bus worden gebruikt zoals bij ieder werkbezoek. Ook de kosten hiervan worden volledig door deze Ouddorpse ondernemer vergoed. Met deze voorziening wordt veel werk en kosten van Stichting OZO bespaard. Geld dat ook weer gebruikt kan worden ten dienste van de naaste Oekraïne.

Zaterdag horen we van Hans dat hij eveneens weer veilig per vliegtuig in Eindhoven is gearriveerd en vervolgens ook weer thuis mocht komen in Aerdenhout.

Het werkbezoek heeft aan de verwachting voldaan: besprekingen werden gevoerd, reparaties verricht, plannen gemaakt, enz. Ook deze reis is weer ervaren dat het werk van OZO en Rehoboth verlichting mag brengen in een ‘donker’ land. Een druppel op de groeiende plaat? Het zal zo zijn, maar toch is er in zowel materieel als geestelijk opzicht uitgedeeld aan de in meerdere opzichten allerarmsten uit die regio in Oekraïne.

Woensdag 31 januari 2018; Vanochtend veel drukte op het terrein van Rehoboth. Een brandweerploeg van Nagydobrony is aanwezig om te oefenen met de geschonken reddingapparatuur. Het ‘slachtoffer’ is een rood geklede pop, die onder het zaterdag afgeleverde wrak werd aangetroffen. Nadat de brandweerwagen met alle ‘toeters en bellen’ (voor de filmers) was gearriveerd kon de enthousiaste ploeg aan de slag. Dit alles onder leiding van Hans den Hartog. Hij instrueert de reddingswerkers tijdens het knippen en spreiden van het stevige Russische autowrak. De pop wordt – afgezien van enkele kleerscheuren – heelhuids onder het wrak vandaan gehaald. Naast de brandweerlieden kregen ook enkele OZO-ers, waaronder Jenö de gelegenheid om ook de krachten van de apparaten uit te proberen op de ‘Wolga’. Hans den Hartog is zeer tevreden over het enthousiasme van de ploeg en de kundigheid waarmee ze met de apparaten omgaan. Hans krijgt vrijdag een andere ploeg op bezoek voor de oefening.

Het dichtbij Rehoboth gelegen kindertehuis ‘De Barmhartige Samaritaan’ heeft, vooral in het verleden, nauwe banden gehad met de Stichting OZO en het verzorgingshuis. Tanja, Teun, Hans en Adri brengen samen met Jani een bezoek aan het huis. In het kindertehuis verblijven precies 59 kinderen. Zij zijn afkomstig uit de regio. Het overgrote deel van de kinderen is wees en voor een aantal kunnen of willen de ouders niet meer zorgen. In het begin waren er nauwe contacten tussen het kindertehuis dat in 1996 is opgericht en Stichting OZO. Toen Rehoboth nog niet bestond maakten de mensen op werkbezoek gebruik van de faciliteiten van het kindertehuis. Verder is er regelmatig materiële hulp verleend. Het huis is opgericht vanuit de Stichting HOE (Hulp Oost Europa) en velen van het eiland, waaronder ook jongeren, hebben er in het verleden een helpende hand geboden. Het kindertehuis wordt momenteel door verschillende buitenlandse organisaties ondersteund. De groep krijgt een uitgebreide rondleiding in het kindertehuis dat in de laatste jaren een grondige renovatie heeft ondergaan. Er worden verschillende kinderkamers bekeken en ook het apart staande huis voor volwassen kinderen. Onder de kinderen is ook een aantal met een geestelijke achterstand. De kinderen – die zonder het huis – weinig toekomstperspectief zouden hebben worden in de instelling met veel liefde verzorgd en gereed gemaakt voor de samenleving. Een mooie onderneming! Wel horen we van de leiding dat er een grote behoefte is aan fysiotherapeuten want de snoozleruimte wordt vanwege personeelsgebrek niet gebruikt. Dus wie zich aangesproken voelt...?

In de middag is de hele ploeg naar Úngvár gegaan om nog wat inkopen te doen. Na het diner wordt in de avond de afsluitende vergadering gehouden met het directieteam van Rehoboth. Afspraken werden gemaakt en verslagen doorgenomen. Na het vertrek van Jenö en Jani inspecteert Hans, samen met BHV ’er Tanja de brandblussers. Deze zijn nodig aan vernieuwing toe en hier zal spoedig actie op worden genomen.

Ondertussen is de laatste volle dag in Rehoboth bijna afgesloten en nadert het vertrek van donderdagmiddag snel. De tijd vliegt!

Dinsdag 30 januari 2018; Om ook het verslag van deze dag maar weer eens over het weer te beginnen: het was een stralende dag! De wereld ziet dan - ook in Oekraïne – er weer een stukje vrolijker uit. Zoals in een eerder verslag al aangegeven werd zaterdag de kledingvoorraad in het magazijn van Rehoboth gesorteerd. Gisteren werden personeelsleden van het verzorgingshuis in de gelegenheid gesteld om kleren uit te zoeken en hier werd dankbaar gebruik van gemaakt, want ook voor de werknemers van Rehoboth zijn het financieel moeilijke tijden in deze crisisjaren waarin de geldontwaarding enorm is. Wat er van de kleding overbleef is vanochtend in de bus geladen en bij de kerk in Kisdobrony gebracht. Dominee Tamàs en de curator (scriba) van de kerkelijke gemeente sjouwen mee. Deze gemeente is heel actief in het helpen van de allerarmsten in de regio. Tijdens het afleveren van de kleding werden maaltijdboxen klaargemaakt die verspreid worden onder de hulpbehoevenden in de regio van Kisdobrony. Dit zal ook met de kleding gebeuren die vanochtend werd afgeleverd. Deze gemeente heeft veel bewogenheid met de armen en behoeftigen in de regio. Ze probeert de verkondiging van het Woord (evangelisatie) in een goede combinatie gestalte te geven. Zo was er via dominee Tamàs een verzoek binnengekomen van een gemeentelid. Deze mevrouw heeft een elektrische rolstoel, waar ze volledig afhankelijk van is, maar ze verslijt wel vier á vijf sets banden in een jaar. Haar vraag via de predikant was of er in Holland geen betere banden te koop zijn. De bandjes zijn dit werkbezoek meegebracht en vanochtend afgeleverd. Mevrouw wachtte de bezoekers op met koffie en nam de bandjes dankbaar in ontvangst. Na het afleveren van de kleding werd de groep gesplitst (Michel en Albert waren in Rehoboth gebleven om technische en administratieve zaken te regelen). Teun, Hans en Jenö gaan weer richting Chop om het brandweermaterieel compleet te maken en een demonstratie te geven. Tanja en Adri gaan onder leiding van dominee Tamàs een rondje doen langs verschillende hulpadressen waar Stichting OZO een bijdrage aan levert. Drie gezinnen worden bezocht en de verhalen en de omstandigheden die gehoord en gezien werden maakten veel indruk. Ziekte, alcoholisme, analfabetisme en werkloosheid leiden tot een uitzichtloos bestaan. De kerk probeert de negatieve spiraal te doorbreken. Tijdens het bezoek aan een familie, bestaande uit een oude moeder, een dochter met haar verslaafde man en drie kinderen, vertelt de predikant dat hij de – gezonde – vrouw verplicht heeft om te gaan werken. Anders zou zij geen hulp ontvangen. Dit blijkt te werken; zij heeft werk gevonden in een kas en het gezin krijgt iedere drie maanden een groot hulppakket. De kinderen krijgen iedere dag op de school warm eten dat door Stichting OZO betaald wordt. De school werd bezocht en foto’s gemaakt van de kinderen die hiervoor graag voor poseerden. Tanja en Adri krijgen ook een rondleiding in de school. De predikant en de gymleraar brengt de vloer van de gymzaal onder de aandacht. De vloer is heel slecht en zelfs gevaarlijk voor de kinderen als ze aan de gymlessen deelnemen. Ook is het gymmateriaal aan vervanging toe. Tussen de regels door werd gevraagd of OZO hierin kon voorzien. Tanja zal dit overleggen binnen het stichtingsbestuur. De sportzaal is ’s avonds geopend voor sportieve activiteiten voor mensen uit de omgeving en vervult daarmee een sociale functie.
Aan het eind van de middag werd samen met de directie van Rehoboth en hun vrouwen de maaltijd gebruikt in een restaurant in het dorp. Vervolgens weer terug naar Rehoboth waar de tijd naderde om te skypen met de overige stichting bestuurders op het eiland. Zo kan weer een actieve dag worden afgesloten.

Maandag 29 januari 2018; “Vertel in het verslag ook eens iets over het weer, want daar zijn onze volgers in Nederland meestal wel benieuwd naar”, zo luidt het verzoek van Teun. Laat daar nu net niet zoveel over te schrijven zijn, want veel verschil met Nederland is er niet zoveel. Hier wel een aantal graden lager: ’s nachts rond het vriespunt en overdag een graadje of vier. Ruim voldoende om er voor te zorgen dat een avondwandeling een riskante onderneming wordt; tenminste als je je voorgenomen hebt om met een schone broek thuis te komen. Ik schrijf dit wanneer ik juist gelezen heb dat in Nederland er een windwaarschuwing is. En juist het ontbreken van die wind hier, zorgt ervoor dat het weer zwaar bewolkt en nevelig is. Somber dus. Vooralsnog geen sneeuw waar enkelen van de werkbezoekdeelnemers op hadden gehoopt...

Deze maandag gaat het OZO-team gescheiden aan de slag. Zo is er zóveel achterstallig onderhoud aan de verschillende machines in de wasruimte dat Albert en Michel zich deze dag weer aan het onderhoud en herstel hebben gewijd. Een aantal machines zijn weer aan de praat gekregen en voor anderen dienen nog wat onderdelen besteld te worden. Maar een kind kan nu de was weer doen…

Tanja houdt zich voor een groot deel van de dag met de bewoners bezig. Na een bezoek aan het bijbeluurtje gaat ze aan de slag met de voet- en handverzorging van de bewoners, iets wat zeer op prijs wordt gesteld. Daarna fungeert ze voor een tijdje als activiteitenbegeleidster en organiseerde ze bejaardengym. De bewoners gingen met een gymbal aan de slag wat natuurlijk voor de nodige hilariteit zorgde, maar met deze activiteiten bezorgt ze de bewoners ook weer een aangename bezigheid. Aan het eind van de middag wordt er door haar en Teun boodschappen gedaan in de plaatselijke supermarkt en ‘Gamma’. Teun interviewt bewoner Daniel voor de komende OC. Deze man – zonder benen – heeft het prima naar zijn zin in Rehoboth.

Hans en Adri worden in het gezelschap van brandweerapparatuur gedropt door Jenö bij de brandweerkazerne van Chop. Zij krijgen twee uur de tijd om de beroepsbrandweerlieden een demonstratie te geven van het materiaal dat gebruikt wordt bij het bevrijden van slachtoffers na een auto-ongeluk. Ook werd er een aanvalslang geschonken en gedemonstreerd. Het moderne materiaal werd eerst met enige argwaan gekregen, maar langzamerhand zagen de mensen het nut van deze apparatuur in. Er ontbreekt echter alleen nog een pneumatische leiding. Deze was door Hans al in mei vorige jaar overhandigd, maar nu is de leiding nergens meer te vinden. Er wordt overal gezocht maar de slang komt vooralsnog niet boven water. Niemand weet waar de slang was gebleven. De hele brandweervoorraad wordt tevergeefs onderzocht. Brandweercommandant Igor omzeilt op een kundige manier de vragen en wekt toch wat argwaan bij Hans. Op een gegeven moment is hij vertrokken en is er geen contact meer met hem te krijgen. Hans neemt zich voor om morgen, dinsdag, de apparatuur weer op te halen en aan een andere kazerne te schenken. Direct nadat Hans en Adri in Rehoboth zijn gearriveerd kwam er een telefoontjes dat de slang toch gevonden is. Het valt op dat van de twee brandweerwagens in de kazerne er één niet in gebruik is omdat de motorpomp kapot is en de andere kan maar met horten en stoten aan de praat worden gebracht. Dit is opvallend voor een kazerne die 24/7 met beroepsmensen paraat is in een grote plaats waar ook een belangrijk spoorwegemplacement is. Dit doet het ergste vrezen als er echt iets aan de hand is… Ook de behuizing van de brandweerlieden is volgens ons geen stimulans voor een adequate brand- en rampbestrijding. Wordt vervolgd.

De ‘werkbezoekers’ worden deze avond vergast op een uitgebreide maaltijd bij hoofdverpleegkundige Szanyi Erika. Ook deze dag wordt natuurlijk weer in verslag vastgelegd zoals u ook nu weer kunt lezen.

Zondag 28 januari 2018; Deze dag hebben de Oekraïne-gangers in rust doorgebracht. Dit wil niet zeggen dat er niets gedaan is. Na een laat ontbijt was het tijd om naar de kerk te gaan. De kerk in Kisdobrony. Het blijft altijd weer een belevenis om een dienst in Oekraïne mee te maken. Ondanks andere vormen en gebruiken en, niet te vergeten, de taalbarrière wordt toch iets geproefd van de gemeenschap binnen de wereldwijde kerk van Christus. Daarom gingen de gedachten ook naar de thuisgemeenten van de bezoekers uit, die ongeveer op hetzelfde moment samenkomen. Dominee Tamàs is de voorganger. Van zijn preek over de farizeeër en de tollenaar kan vanwege de taal niet zoveel van worden meegenomen, maar hij straalt wel een geloofsblijheid en zachtmoedigheid uit die geen spreektaal nodig hebben. Tijdens het zingen is er ook herkenning in de melodieën waarin we ‘onze’ psalmen en gezangen terug horen. Aan het eind van de dienst was er nog een officieel moment. OZO-voorzitter Teun Bakker bood de gemeente van Kisdobrony een aantal bijbels aan. Tijdens de overhandiging leest hij 2 Petrus 1:17, 18 en 19. Hij wekte de gemeente op om veel gebruik te maken van het Woord van God. De aanschaf van deze Bijbels is mede mogelijk gemaakt door een jaarlijkse subsidie van een Nederlandse stichting. De Bijbels worden in Boedapest gedrukt en via de schoonzoon van Jenö die predikant is, komen ze bij Rehoboth terecht. De Bijbels worden in Kisdobrony geschonken als trouwbijbel tijdens de huwelijksdienst. Tot voor een aantal jaren was dit gebruikelijk in deze kerk, maar vanwege de moeilijke financiële situatie kon men nauwelijks meer Bijbels kopen. Daarom worden de Bijbels in grote dankbaarheid ontvangen, zo kan ook deze gemeente de pas getrouwde stellen een waardevol cadeau meegeven. De kerkelijke gemeente vindt goed geestelijk onderwijs aan jonge mensen heel belangrijk. Men organiseert vanuit de kerk daarom ook een huwelijkscatechese. De kerkenraad is dan ook heel blij dat tijdens een korte ontmoeting met de mensen van Stichting OZO het boek van Gary Chapman, dat in Nederland bekend is onder de titel ‘De 5 talen van de liefde’, in ontvangst kon worden genomen. Tijdens de catechese zal dit boek gebruik worden om jonge mensen op een goede manier het huwelijk in te laten gaan. Uit het gesprek met de kerken blijkt dat deze gemeente behoefte heeft aan gebruikte kleding voor haar arme gemeenteleden en het hulpverleningswerk waarin deze gemeente heel actief is.

Na terugkomst in Rehoboth is er gelegenheid om de bewoners weer op te zoeken. Een enkeling schoof bij de maaltijd aan en anderen proefden iets van de warmte en de sfeer die er in Rehoboth heerst.

Na de maaltijd van de bewoners is het tijd voor het Bijbeluur. Pastoraal medewerker Victoria leidde deze ‘dienst’ voor een aandachtig gehoor. Victoria is directeur van het kindertehuis in Nagydobrony dat later deze week bezocht zal worden.

Het avondeten bestaat deze keer uit een heerlijke barbecue bij Jenö en zijn vrouw. Van de gelegenheid wordt gebruikt gemaakt om het programma voor het verdere van de week door te nemen. Er zijn plannen gemaakt en er moeten ook nog wat afspraken gemaakt worden, vanwege dat laatste nog wat onzekerheden, maar we hopen er via deze plaats aan het eind van iedere dag melding van te maken. Deo Volente.

Zaterdag 27 januari 2018; Vandaag een dagje ‘thuiswerk’ want in Rehoboth lag nog wel wat werk te wachten. Na het ontbijt hebben ‘de mannen’ hun ronde gedaan langs de bewoners. De bewoners waren blij dat de ‘vrienden uit Hollandia’ langskwamen. Daarna volgde een drukke dag want er wachten nogal wat karweien. Allereerst ontfermden Michel en Albert zich over de koolstoffilter van de waterpomp. Deze waterpomp zorgt voor de gefilterde watervoorziening van het complex. Grondwater wordt opgepompt en vervolgens gefilterd waardoor er kwalitatief goed water uit de kraan komt. De kap van de filter was een tijdje terug gebroken en daarna provisorisch gemaakt. Uit Nederland was er een deksel van de waterfilter meegebracht vandaag gemonteerd. De waterfiltering is nu weer volop in bedrijf.

In de waskamer staan nog enkele apparaten die de aandacht vragen van de techneuten. De droger werd uit elkaar gehaald, schoongemaakt en vervolgens werd alles weer gemonteerd. Het apparaat kan weer gebruikt worden. Ook werd een aantal wasmachines nagekeken want ook deze apparatuur heeft onderhoud nodig.

Tanja, Teun en Adri nemen de grote voorraadkamer onderhanden. In de loop van de tijd is er een grote voorraad hulpgoederen uit Holland meegebracht. Regelmatig worden daarvandaan adressen van de allerarmsten in de omgeving bevoorraad. Alle kleding, medische hulpmiddelen, speelgoed, brandweermaterialen, brillen en knuffels worden gesorteerd. Een intensieve klus, maar een groot deel zal volgende week worden verspreid over de plaats waar ‘hulp het meest nodig’ is. Verder zijn er medische hulpmiddelen ‘over’. Zij zijn gebruikt voor zieken, zoals een stomapatiënt. Deze man leeft niet meer en het stomamateriaal ligt er nog wel. Voordat het materiaal over de houdbaarheidsdatum is zal dit waarschijnlijk volgende week naar een ziekenhuis in de buurt worden gebracht.

Vandaag arriveert ook het ‘autowrak’. Een grote slee van Russische origine, gesleept door een tractor, wordt op het terrein geplaatst. In de komende week zal dit ‘wrak’ dienen als oefenmateriaal voor brandweerlieden uit de regio. Ernstige auto-ongelukken komen hier regelmatig voor. Een goede uitrusting, kennis en vaardigheden van de hulpverleners is hierbij van levensbelang. Hans den Hartog zal zich hiermee de komende week bezighouden. De oefeningen vinden op het terrein van Rehoboth plaats.

In de middag verrast Tanja de bewoners met kleine cadeautjes (een raamhanger) en een kaart die door de bewoners van Woonstede Het Spectrum uit Stellendam zijn gemaakt. Janneke Voogd, één van de thuisblijvende bestuursleden van Stichting OZO had hier voor gezorgd. Natuurlijk werden de presentjes in dank aanvaard en gelijk werd er natuurlijk een praatje gemaakt met de bewoners, wat eveneens zeer op prijs werd gesteld.

Het diner werd deze keer genuttigd bij János en Natasja. En weer een overvloedige maaltijd! Bij terugkomst in Rehoboth na een tocht door de modderige straten werd de groep welkom geheten door Hans den Hartog. Hij was inmiddels na een vlotte reis met het vliegtuig gearriveerd. Hij gaat zich voorbereiden op zijn brandweerwerk in de komende week.

Na even bijpraten wordt het bed opgezocht. Morgen een rustige dag: zondag dan zal de kerkdienst worden bezocht en verder zal er tijd genomen worden voor rust en bezinning. Vooral dit laatste is belangrijk voor het werk hier in Nagydobrony. Werk dat verricht wordt onder en afhankelijk van de zegen van de Allerhoogste.

Vrijdag 26 januari 2018; Vanwege de late aankomst in de nacht wordt de vrijdag wat relaxed begonnen: een laat ontbijt en daarna wat acclimatiseren om vervolgens aan de slag te gaan. Tanja bezoekt de bewoners van Rehoboth en maakt hier en daar een praatje. Het is opvallend dat de bewoners het iedere keer weer een ‘feest’ vinden om de mensen van OZO te ontmoeten. Het deed ook Tanja goed om ‘oude bekenden’ te spreken, maar ook nieuwe gasten te ontmoeten. Steeds weer valt het op dat de bewoners van Rehoboth dankbaar zijn dat OZO al jaren lang haar missie waar kan maken. Die dankbaarheid geeft de leden van de stichting steeds weer opnieuw moed en kracht om door te gaan met haar werk. Ondertussen wordt de kar geleegd. De incontinentiematerialen worden in de hiervoor bestemde ruimte gebracht, evenals de kleding en andere materialen. Verder worden er wat boodschappen gedaan en reparaties verricht. Natuurlijk wordt er een rondje over het terrein gedaan. De vorderingen van de bouw van de opslagloods worden bekeken. Verder is men druk bezig met het hakken van hout voor de houtkachel die het gebouw verwarmd. Natuurlijk zijn er ook gesprekken geweest met de directieleden van Rehoboth: Jenö, Jani en Erika om alvast een goed beeld te krijgen van het reilen en zeilen van de organisatie. ’s Avonds wordt genoten van een uitgebreide maaltijd bij Jenö en zijn vrouw, dit verslag geschreven en redelijk op tijd naar bed gegaan want er komen drukke dagen aan.

Woensdag/Donderdag 24/25 januari 2018; Het 55e werkbezoek aan Oekraïne is inmiddels begonnen. Vier bestuursleden van de Stichting maken deel uit van het gezelschap: Tanja Troost, Teun Bakker, Albert van Holten en Michel Koppenaal. Adri van der Laan gaat deze keer als gast mee. Zaterdagavond zal brandweerman Hans den Hartog uit Aerdenhout zich aansluiten. Hij komt met het vliegtuig en zal zich vooral bezighouden met het ‘afleveren’ van het brandweermateriaal voor het gebruik hiervan gaat hij een aantal brandweerlieden instructie geven. De reis geschiedt ook dit keer weer met de door een sponsor beschikbare Mercedesbus en achter de bus hangt de bekende aanhanger van Stichting OZO. Twee weken tevoren was deze kar al volgestouwd met verschillende goederen met een totaal gewicht van 1.500 kg. De inhoud bestaat deze keer uit een aantal dozen met kleren, zelfgebreide truien, incontinentie- en brandweermateriaal. Dit laatste zal de komende week bij een aantal brandweerkazernes worden gebracht.

Woensdagavond, even na 18.00 uur, vertrekt het gezelschap uit Middelharnis. Voorafgaand aan het vertrek leest Teun Bakker psalm 4 en gaat hij voor in gebed. Hij bidt voor een behouden reis, een goed verblijf en voor bewaring voor hen die op het eiland achterblijven. Na door de achterblijvers te zijn uitgezwaaid begint de voorspoedige reis. Vlak voor de grens van Hongarije met Oekraïne geeft de Hongaarse politie nog een aandenken: een boete voor een klein foutje bij het wisselen van rijbaan. Dag EU! Vervolgens de grenspassage waarvan de duur nooit te voorspellen is. Deze keer duurt het ongeveer twee uur. Het heeft wel eens langer geduurd… Om ongeveer middernacht rijden de ‘werkbezoekers’ de poort van Rehoboth, het verzorgingshuis in Nagydobrony binnen. Nadat de persoonlijke spullen zijn uitgeladen is het tijd om even bij te praten na de lange reis van ongeveer dertig uur.