|
|
Jaargang 2021 Nr. 1
Van de (waarnemend) voorzitter
Net als velen van u heb ik, zolang deze pandemie nu duurt, een onbehagelijk gevoel. Besmettingsgolven rollen af en aan. Van een zich terugtrekkende ‘vloedlijn’ wil maar geen sprake zijn, ondanks alle strenge maatregelen die genomen zijn. Binnen enkele weken moet de top van de derde golf zich manifesteren. Het gevoel bekruipt me dat we er nog lang niet zijn. Wanneer mag ik iemand weer een warme en welgemeende handdruk geven...?
Een groot deel van het wereldwijde humanitaire werk lijdt eveneens onder de gevolgen van de lockdowns. Het schrijnende hiervan is dat de groep mensen die daardoor geraakt wordt het onder normale omstandigheden al heel moeilijk heeft. Het toch al moeizame leven in Oekraïne is het afgelopen jaar nog zwaarder geworden.
Dankbaar zijn we dat de steun vanuit de donateurs onverminderd bleef en we zijn ook heel blij met onze betrouwbare en betrokken medewerkers ter plaatse in Oekraïne. Het werk kon ‘gewoon’ doorgaan.
Met een dubbel gevoel lezen we het artikel over de nieuwe verpleegster die de werkzaamheden van de vorig jaar door corona overleden Toth Jolán gaat overnemen. Fijn dat er een vervanger gevonden is maar we hadden het zo graag anders gezien… Verder lezen en leven we mee met emeritus predikant Ds Horkay Laszlo. Ds Horkay is een icoon in humanitair Oekraïne. Ook hij werd besmet met het covid-19 virus. De 75 jaar oude predikant overleefde ternauwernood de besmetting.
Blij waren we met het telefoontje van Mediq uit Bleiswijk, we konden een grote hoeveelheid incontinentiemateriaal ophalen. We zien er naar uit om weer een flinke partij naar Oekraïne te kunnen brengen, al weten we nog niet wanneer dat weer mogelijk is.
Blij zijn we ook met de toenemende belangstelling vanuit de kerken. Heel regelmatig mogen we diaconale giften ontvangen en we zien dat ieder jaar toenemen. Het is een grote zegen om te constateren dat het werk van Stichting OZO gewaardeerd wordt.
Ondanks het feit dat we niet naar Oekraïne konden afreizen, toch weer een OC vol nieuws en wetenswaardigheden.
U ontvangt deze OC na de paasdagen. Ook dit jaar was Pasen weer anders dan voorgaande jaren. En toch vierden we het paasfeest te midden van de gebrokenheid. Het feest van de opstanding te midden van de ellende in onze wereld. Is er eigenlijk wel een reden om dit feest te vieren. Ik denk dat juist nu die reden er wel degelijk is. Want het geopende graf op de paasmorgen wijst ons op de overwinning van de dood door onze Zaligmaker. En het mag ons doen uitzien naar een tijd waarin aan al het lijden een eind is gekomen. Ziekte, dood, armoede, haat en geweld zal dan tot het verleden behoren. Er zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zijn, waarop gerechtigheid woont. Het OZO-bestuur wenst u een gezegende tijd toe, waarin de hoop en verwachting op de Opgestane Heere en Zaligmaker zal zijn.
Albert van Holten, waarnemend voorzitter
Dominee Laszlo Horkay vertelt over zijn persoonlijke ervaring met COVID-19
Ds. Laszlo Horkay vertelt over zijn persoonlijke ervaring met COVID-19. Dominee Laszlo Horkay is altijd nauw verbonden geweest met het werk van Stichting OZO in de West-Karpaten. Van begin af aan hebben we bij het hulpverleningswerk heel veel steun van hem gekregen op zowel geestelijk als praktisch gebied. Hij is met emeritaat als predikant. Voorheen was hij bisschop van de Transkarpatische Gereformeerde Kerk. Het afgelopen jaar is hij besmet geraakt met het coronavirus en hij werd ernstig ziek. Inmiddels is hij weer hersteld. Hij schreef speciaal voor deze Onderling Contact zijn ervaringen op:
“Vorig jaar veranderde alles in onze wereld. Nu bijna een jaar geleden, kon niemand van ons bevroeden dat er een wereldwijde pandemie aan zat te komen: COVID-19. Wij hebben nog nooit in ons leven meegemaakt dat we mondmaskers moeten dragen, afstand van elkaar moesten houden en dat scholen werden gesloten. Kerken, fabrieken en ziekenhuizen bevonden zich in zeer moeilijke situaties want er was geen vaccin tegen het coronavirus voorhanden. Vrienden en families werden van elkaar gescheiden en veel mensen raakten hun baan kwijt. In ons land, in Oekraïne, waren de ziekenhuizen, verpleegkundigen en artsen ook niet voorbereid om de mensen te verdedigen tegen de pandemie. In Nagydobrony - het dorp waar ik woon - waren in het verzorgingshuis Rehoboth ook mensen ziek. Dit ondanks de voorzorgmaatregelen, zoals quarantaine. Ik was ook besmet met het coronavirus. 1 oktober 2020 had ik een temperatuur van 38 graden. De volgende dag was het 39 graden en de volgende dag had ik 40 graden koorts en dit duurde vijf dagen.
Ik had vreselijke hoofdpijn en was zo zwak dat mijn vrouw dacht dat dit het einde was. We dachten dat ik spoedig zou sterven. We besloten de dokter te bellen. Deze kwam en hij was erg verdrietig want hij deed een test en deze was positief. Ik had COVID-19! Een medicijn voor deze ziekte was er niet. Ik kreeg allen wat capsules tegen de koorts en vitamines om mijn immuunsysteem sterker te maken. Eigenlijk zou ik naar het ziekenhuis moeten, maar de dokter gaf aan dat er in het ziekenhuis van Uzhgorod geen plaats was voor mij. Maar er kwam een oplossing: de zoon van de dokter is ook arts en hij kon een bed voor mij regelen.
Maar al kon ik naar het ziekenhuis, dit was geen garantie voor het overleven van deze ziekte. Ik ben 75 jaar oud en ik geloof dat zonder de wil van God geen haar van ons hoofd kan vallen. En ik gaf me over en ik dacht ‘Laat Zijn wil gebeuren en niet de mijne’. Door het virus kon ik weinig meer. Er was niet genoeg zuurstof voor mij. De hele nacht lag ik wakker en iedereen dacht dat ik het niet zou overleven. Veel mensen baden voor mij: de leden van de plaatselijke kerk, de studenten van het Gereformeerde Lyceum en de mensen van ‘Rehoboth’. Maar God gaf hulp! Hidi Jenö, de directeur van Rehoboth bracht de volgende dag een zuurstofgenerator uit Rehoboth. Deze werd aangesloten en toen ik het apparaat tegen mijn neus zette, werd ademhalen op dat moment veel gemakkelijker voor mij.
‘Laat Zijn wil gebeuren en niet de mijne’
Ik lag een maand in bed en ik ben nu nog niet helemaal gezond, maar dit weet ik wel: de Heere heeft mij genezen. Velen van ons dorp stierven in de tweede golf van de pandemie. Zo stierf tijdens mijn ziekte de moeder van Hidi Jeno, onze geliefde Erzsike néni, het spijt me dat ik haar niet kon bezoeken voordat ze stierf.
Tweemaal kwam ik terug van de poort des doods, op een avond zag ik engelen in het wit achter me, ze waren klaar om me naar huis te brengen, naar mijn Heere Jezus. Mijn vrouw vroeg me: ga niet, laat me niet alleen en voor haar vond ik het nodig om hier te blijven en de Heere luisterde naar ons gebed. Nu ben ik dankbaar voor mijn Heer, en ik kan Hem ook zeggen, zoals koning Hizkia in zijn gebed: ‘U hebt me gezond gemaakt en me laten leven. mij uit de put van vernietiging; U hebt al mijn zonden achter Uw rug geworpen. “ (Jesaja 38:16,17).
We moeten allemaal maar hopen dat spoedig het einde van deze pandemie zal komen en we onze God kunnen danken en bidden dat Zijn genade en liefde nooit zullen verdwijnen.
Laat God u zegenen en u redden, beste Hollandse Broeders en Zusters in Christus en we danken u tenslotte, want u ondersteunt het leven van vele arme oude mensen in Oekraïne met uw donatie via Stichting OZO.
Met christelijke liefde Laszlo Horkay.
Rondom Rehoboth
Zoals in de vorige edities van Onderlinge Contact al werd aangegeven, is het nog niet mogelijk om werkbezoeken aan Nagydobrony af te leggen. Toch blijft het bestuur van Stichting OZO goed op de hoogte van het reilen en zeilen van het verzorgingshuis, de boerderij en de overige hulpverleningsprojecten. Dit is vooral te danken aan de contacten via skype, email en telefoon met Hidi Jenö die de leiding in het werkgebied heeft. Hieronder volgen dan ook wat nieuwtjes vanuit Rehoboth:
Bewoners
In Rehoboth is momenteel één zieke. Deze bewoner heeft kanker. Verder gaat alles goed. Voor zover bekend zijn er in de omtrek van Nagydobrony maar enkele gevallen van COVID-19. En daarom wil directeur Jenö graag weer nieuwe bewoners gaan onderbrengen in Rehoboth. Maar dat gaat niet zomaar. Men probeert eerst om de mensen thuis een week in quarantaine te laten gaan voor ze naar het verzorgingshuis kunnen komen.
Daarnaast moeten zij voor hun komst eerst een test ondergaan om een besmetting uit te sluiten. Intussen gaat alles z`n gangetje en evenals veel mensen in Nederland is men ook daar ‘coronamoe’ omdat ook zij zich moeten houden aan de maatregelen die getroffen worden: Ze mogen geen bezoek ontvangen. Zondags wordt er voorgelezen uit de Bijbel en luisteren de bewoners naar een preek op de radio, onder normale omstandigheden kwam er een predikant die er een dienst verzorgde. Dag na dag zitten de bewoners op de gang en wachten op betere tijden. De meesten hebben in hun leven al heel veel meegemaakt. Nu hebben ze een prachtig huis met goede verzorging maar ook weer veel zorgen.
Het valt allemaal niet mee, maar gelukkig staat een professioneel en liefdevol team om hen heen!
Wachtlijst
Mede door COVID-19 is de nood onder de ouderen buiten Rehoboth heel hoog. Velen waren al eenzaam omdat hun kinderen in het buitenland werken en wonen en niet zoveel op bezoek konden komen. Deze eenzaamheid wordt nog versterkt doordat nu in de coronatijd bezoek nauwelijks meer mogelijk is. Veel bejaarden leven daardoor in armoediger omstandigheden en er is weinig uitzicht op verbetering omdat bijvoorbeeld vaccinatie vooralsnog niet voor iedereen mogelijk is. Rehoboth zou een goede plaats voor deze mensen zijn maar helaas komen er nauwelijks plaatsen vrij. De wachtlijst voor het verzorgingshuis is ondertussen gegroeid tot 30 hulpzoekenden.
Het zal dus nog wel even duren voor deze lijst zal zijn ‘weggewerkt’. Natuurlijk wordt er zover mogelijk in hulp voorzien aan de allerarmsten op de wachtlijst (en aan hen die niet op een wachtlijst staan). Gedenk ook vooral dit werk in uw gebeden!
Brandcontrole
Onlangs was er een grote brand in een bejaardentehuis in Charkov in het oosten van Oekraïne. Hierbij kwamen zeker 15 bewoners om het leven, er raakten er 11 gewond. Er konden er maar 9 worden gered. De oorzaak van de brand lag waarschijnlijk aan het “verkeerde gebruik van elektrische apparaten”, aldus het Oekraïense Openbaar Ministerie. Naar aanleiding van die brand worden verzorgingshuizen streng gecontroleerd. Illegale - niet officieel geregistreerde - tehuizen worden gesloten. Het controleteam dat Rehoboth bezocht was zeer tevreden. De professionaliteit en de luxe van Rehoboth hadden zij nog nooit gezien. “Jullie verdienen een tien maar die geven we nooit in Oekraïne”, aldus de controleurs. Er waren nog wel wat verbeterpuntjes zo moet directeur Jenö nog een cursus brandpreventie volgen en elke bewoner moet een gasmasker op de kamer hebben. Ook moet een vlucht- en evacuatieroute worden bedacht. Dit laatste was al eerder gebeurd en de routes waren al in het gebouw opgehangen, maar volgens het controleteam is dit niet officieel. Ze zijn nu eenmaal dol op handtekeningen en stempels! De volgende dag werden de gasmaskers gebracht: Een oude kist uit 1974 vol met gasmaskers. Wat een welwillend gebaar. Dit is ongelofelijk! Verder moet er buiten een rek geplaatst worden met bijlen en emmers. De brandblusapparaten worden elk jaar vervangen. Lof aan Hans den Hartog die het personeel training heeft gegeven en extra brandslangen geplaatst heeft in Rehoboth. Verder dient de elektrische pomp voor de brandput vervangen te worden door een dieselpompje. Dit omdat de elektriciteitsvoorziening het meestal begeeft bij brand. Op de bovenver-dieping is al het houtwerk ingespoten met een brandvertragende stof. Deze techniek, het brandvertragend behandelen van hout, stoffen, karton, textiel of andere materialen met de brandvertragende vloeistoffen (meestal op fosfaatbasis), draagt bij tot de brandpreventie. De fosfaten gaan een zuurstof-afsluitende laag vormen om de brandontwikkeling tegen te gaan. Stichting OZO hoopt en bidt dat Rehoboth geen ramp zoals in Charkov overkomt! Intussen neemt men wel hun verantwoordelijkheid. Vooral op de schouders van de directie rust deze zware verantwoordelijkheid. Immers brandpreventie en bestrijding is niet te vergelijken met de manier zoals wij dat kennen in Holland.
In gesprek met Irén Gönci
Stichting OZO interviewde één van de medewerkers van verzorgingshuis Rehoboth. “Ik ben Irén Gönci. Mijn man en ik trouwden in 1981 en kregen vier kinderen. Na 32 jaar getrouwd te zijn geweest overleed mijn man als gevolg van een ernstige ziekte. Natuurlijk leed heel ons gezin hieronder. Maar het leven gaat door. Onze dochters zijn getrouwd en vonden hun geluk in een ander dorp. Eén van hen trouwde met Szaloka en de andere trouwde met de buurjongen. Eén van onze zoons, Krisztián, raakte gewond bij een ongeluk. Hierbij liep hij letsel op dat hem de rest van zijn leven zal vergezellen. Ik ben naar school geweest in de Nagydobronyi Secondary School en ben daar ook afgestudeerd. Hierna heb ik op verschillende plaatsen voor langere of kortere tijd gewerkt. Dit duurde tot 2007 toen ik een vaste baan kreeg in Rehoboth verzorgingshuis. Daar werk ik nu al weer 14 jaar in de schoonmaakdienst. Mijn werkdagen breng ik dus altijd onder ouderen door. Dit vind ik heel fijn. Ze zijn mijn familie geworden omdat ik heel veel tijd met hen doorbreng. Ik hou van mijn werk omdat ik zie hoeveel het betekent om een persoon die hulp behoeft te helpen. Ons werk lijkt misschien wel saai omdat iedere dag hetzelfde is. Dit is niet zo. Elke dag heeft niet alleen zijn last, maar ook zijn schoonheid. Sinds het coronavirus zijn de ouderen die hier wonen nog afhankelijker geworden van het verplegend personeel. Vanwege quarantaine en besmettingsgevaar heeft niemand al een jaar lang geen bezoek meer kunnen ontvangen. En dat raakt iedereen. Sommige bewoners worden door het gebrek aan bezoek van familieleden steeds ongeduldiger. Ik ben erg blij dat ik op deze plek mag werken. Veel dank aan de medewerkers van Stichting OZO voor het creëren van zo’n hoogwaardig opvanghuis voor ouderen, dat werkgelegenheid biedt aan veel mensen.
God zegene jullie!”.
‘Ze zijn mijn familie geworden’
Behoefte aan incontinentiemateriaal blijft groot
In Rehoboth wordt veel incontinentiemateriaal gebruikt. Dit sterk absorberende materiaal is heel geschikt voor de bewoners met zwaar urineverlies of voor hen die zich moeilijk zelf kunnen verzorgen.
Vooral in periodes als bewoners ziek zijn of als ze stervende zijn, is dit incontinentiemateriaal heel erg nodig. Dit materiaal kost in Oekraïne ongeveer € 0.50 cent per stuk. Het gemiddelde gebruik per bewoner per dag is ongeveer 5 stuks, dus wordt dit wekelijks een fors bedrag. In Nederland wordt incontinentiemateriaal vergoed door de zorgverzekering. In Oekraïne moeten de mensen dit volledig zelf betalen en is men afhankelijk van het aanbod. Als het niet voorhanden is, moeten ze zelf voor een oplossing zorgen en dat is lang niet altijd hygiënisch. Al jaren mag St. OZO overtollige en afgekeurde partijen incontinentiematerialen ophalen bij Mediq Fulfillment Center te Bleiswijk. Hier is men natuurlijk heel blij mee. In februari mochten weer acht containers worden opgehaald. Dit was zeer welkom. In Oekraïne is al het materiaal op en in het magazijn in Middelharnis is nog maar een kleine voorraad. Zoals in de vorige Onderlinge Contact al werd vermeld, wordt er al incontinentiemateriaal aangeschaft in Oekraïne omdat er geen voorraad meer is en de vraag naar nieuw materiaal groot is. Dit kost dan ook weer geld voor OZO. Gelukkig mocht men hier recent een mooie gift voor ontvangen van € 500,- Maar ook andere mensen hielpen door verschillende donaties te doen. Nu nog de kostbare vracht naar Oekraïne brengen. Door de corona epidemie lukt dat nog even niet.
Dat het materiaal in Nederland afgekeurd is, wil nog niet zeggen dat het niet meer te gebruiken is. Doorgaans wordt het afgekeurd omdat de verpakking beschadigd is of dat de productinformatie op de verpakking verouderd is. Het incontinentiemateriaal zelf is van goede kwaliteit.
Nieuwe verpleegkundige voor Rehoboth
In de vorige OC was te lezen dat verpleegkundige Tóth Jolán was overleden. Jolán was 54 jaar maar had een zwakke gezondheid. Zij overleed aan corona. Met het overlijden van Jolán moest men op zoek naar een nieuwe verpleegkundige. En deze is gevonden. Het is Zazulics Anikó. Zij is 43 jaar en heeft eerder in Rehoboth gewerkt. Anikó werkte er in de jaren 2014-2018. Ze moest toen vanwege ziekte ontslag nemen. Nu is zij genezen en kan weer aan de slag. Ze heeft één kind dat in Budapest studeert. Ze wordt van harte welkom geheten in deze moeilijke tijd rondom corona. Juist in deze tijd zijn goede verpleegkundigen die aan de ene kant hun verantwoordelijkheid kunnen nemen met het zich houden aan de maatregelen rondom de ziekte en anderzijds ook aandacht een liefde aan de bewoners kunnen schenken. Het OZO-bestuur ziet er naar uit om haar bij het eerstvolgende werkbezoek te kunnen begroeten en de kennismaking te vernieuwen.
Varkens slachten bij Rehoboth
Achter verzorgingshuis Rehoboth worden regelmatig varkens geslacht. Deze dieren worden gehouden op de boerderij. Het vlees is bestemd voor consumptie door de bewoners van Rehoboth en een gedeelte wordt verkocht. Het slachten van deze varkens krijgt iedere keer weer veel belangstelling van de bewoners, want het onderbreekt de dagelijkse sleur en het is natuurlijk toch wel een bijzonder gebeuren. Stel je eens voor dat de directeur en medewerkers van Nieuw Rijsenburgh hun eigen dieren zouden slachten onder toezicht van de bewoners! Huisslachting gebeurt vaak in de dorpen. Of het allemaal volgens de Europese normen geschiedt, blijft gissen. Volgens onze Oekraïense medwerkers is deze vorm van slachten wel de enige garantie voor een goed stuk vlees. Op de foto’s is te zien dat met een brander het haar van de dieren wordt weg geschroeid en de Hollandse Kärcher maakt de boel schoon. Op de plaatselijke markten zijn het vlees en de varkenskoppen terug te vinden.
Boerderijdieren op de flats
In de Oekraïense hoofdstad Kiev zijn een tijdje geleden nieuwe regels van kracht geworden die het houden van boerderijdieren in flats verbieden. De regels zijn ingesteld nadat een onderzoek had uitgewezen dat er in flats in de hoofdstad meer dan 3.000 varkens, 500 koeien en 1.000 geiten werden gehouden. Naast deze grote dieren werden er ook ontelbare kippen, konijnen en andere kleine boerderijdieren gevonden. De dieren werden gehouden op balkons en in huis-, slaap- en badkamers. Nu en dan de kamers luchten werd wel aanbevolen…Volgens de autoriteiten van de stad zijn die flats en in het bijzonder de balkons, niet ontworpen voor het gewicht van dieren zoals koeien en verwoest hun urine de gebouwen. Bewoners van de flats zeggen echter dat de dieren hun woonruimte in de winter warmhouden en voor het nodige voedsel zorgen. Dat zijn echter geen redenen om de regels in te trekken. De overtreder kan dan ook vanaf deze week een flinke boete verwachten.
Rehoboth-bewoner Demes Bartalan overleden
Het jaar 2021 was nog maar twee dagen oud toen het bestuur van Stichting OZO het droevige bericht ontving, dat bewoner Demes Bartalan op 2 januari was overleden. De 66-jarige Demes Bartalan - zijn roepnaam was Berti - woonde bijna vijf jaar in Rehoboth. Berti zat met zijn onafscheidelijke rollator, vaak stil in een hoek dichtbij de hoofdingang. Vanuit deze positie sloeg hij het gebeuren in Rehoboth gade. Hij was een stille man en bemoeide zich niet zo met de andere bewoners. Graag luisterde hij naar zijn transistorradiootje, dat hij altijd bij zich had. Al enkele maanden voelde hij zich ziek en at weinig. Volgens de verpleging waren er geen symptomen van het coronavirus. Opnieuw zijn de bewoners en verzorgers in rouw. Een lieve vriend wordt gemist. We staren hem na en zullen deze eenvoudige man missen!
Het Combineproject loopt voorspoedig
Het Combineproject dat Stichting OZO heeft opgezet is succesvol. De thermometer stijgt langzaam richting de € 35.000,-. Momenteel is er bijna € 25.000,- binnen en hebben we nog zo’n € 10.000,- te gaan.
Regelmatig schenken bedrijven en andere instanties grote giften voor dit project. Maar vooral de laatste maanden komt er ook van particulieren meer belangstelling om bij te dragen voor de aanschaf van een dorsmachine voor de boerderij van Rehoboth. Velen zien het nut van dit project voor Rehoboth in. Ook dit jaar hoopt het bestuur weer het project onder de aandacht te brengen van de donateurs en andere betrokkenen bij het werk. Ondertussen is men op zoek naar een geschikte machine voor de boerderij. De hoop is dat een goede combine kan worden aangeschaft voor dat het oogstseizoen dit jaar begint. Wie meer informatie wil of een donatie wil doen kan kijken op https://www.stichting-ozo.nl/downloads/projecten/combine_20200421.pdf
Wateroverlast
In het Karpatengebied is de laatste tijd enorm veel regen gevallen. Veel wegen, tuinen en landbouwpercelen staan onder water. Dit kan problemen geven voor de teelt van vroege aardappelen want als de grond nog te nat is kan er niet gepoot worden. In Oekraïne staan nog veel huisjes die gebouwd zijn met kleistenen. Het gevaar is groot dat deze, door het overvloedig aanwezige water, kunnen bezwijken. Eén van de oorzaken van de wateroverlast is de gebrekkige afwatering. De plaatselijke gemeentebesturen dringen er bij hun inwoners op aan om de nodige maatregelen te nemen. Sloten en afwateringkanalen moeten schoongemaakt gemaakt worden, zodat het water weer weg kan lopen. Langs de wegen worden kranen ingezet om de sloten weer uit te baggeren.
De betonnen opslagruimte bij verzorgingshuis Rehoboth staat ook onder water. Met een pomp wordt geprobeerd het water weg te pompen. Intussen gaat de teelt in de kassen gelukkig door. Daar is geen last van de wateroverlast. 18 februari zijn de eerste radijzen weer gezaaid. Het bestuur van St. OZO hoopt op een goede oogst.
|
Copyright © 2011 | Sitemap | Webdesign & development by St. OZO | Sponsored by XSARUS
|
Foto's werkbezoek 69, van 7 februari t/m 16 februari 2024.
|
|
Nieuwste editie!
